[ShEjToNkA]

Dashuri ,Ëmbëlsirë e Pashirjuarë!?


Mëngjesë Janari ,fillimi i vitit , melenium i ri, ishte pra pikrsiht viti 2000. Në këtë mëngjes mbretronte një acarë i vërtet ,bora s'kishte të ndalurë. Për derisa rrugëtoja për në kryeqytetë, si cdo herë rasti mbëret i botës ,pikërishtë në këtë mëngjesë të ftohët më ndodhi edhe një rastësi! Ora po shkonë në 10:00 dhe unë duhët të nisja për në rrugën time. U nisa në atë drejtimë ,ku më mirë mos të merrja atë rugë fare ,e të qëndroja në shtëpi?! Por ja , e kisha për detyrë të marrë atë rrugë!
Papriturë u gjenda në atë rastë ku se dija se, si jamë duke vepruar?! Ishte vërtet një befasi e cmendur që më kaplojë të tërën, ku se disha dot në jamë ëndërr apo zhgëndërr?! Ishte rastësis që më ndodhi pikrishtë në Dashuri,ashtu sic ishte rastësi ku si befasi që ishte , befasë u shua!!
Jo ,joo befas ,më qëllim u shua!!
Me qëllim??? Se njëri nga protagonistet e rastit luftojë ndjenjat ,dhe qellimi ishte që të shuhët ajo dashuri!! Jo me dëshirë ,por i impunuar nga vetëvetja duke ditruë faktin se s'do pranohët nga të tjerët!!
Pse ??? Sepse kjo dashuri s'kishte të drejtë të mbijetojë!
Vallë ,c' tëmerrë???
Mos të ketë të drejtë të mbijetojë Dashuria???
O Zotë ,nuk është kjo qesharake???
Ishte apo s'ishte qesharake ,e vërteta ishte kjo, sa do e hidhurë fundja realitet!!! Dhe u deshtë që të ndërrmerët një hapë i till!
Dhe a s'kam të drejtë ta quajë "Dashuri Ëmbëlsirë e Pashijuarë"?! Natyrishtë se po! Se vërtet ishte e till. Dashuri po ,ama e Pashijuarë!!

Pra në atë mëngjes ,lindi një dashuri ku si e till që ishte s'pati të drejtë të mbijetojë! Me qenë se si e till akoma mbijetonë dhe ka për të mbijetuar në zemrat tona ,por vetëm në zemra të dy përosnavë, përderisa për syt e botës nuk ka ekzistuar fare dhe s'do ekziston ndonjëherë!!
Që në shikimin e parë lindi gjithcka në atë mëngjes të fothtë .Mirë po ndjenja që lindi mes njëri-tjetërit ,ani pse u krijuar mbrenda vetëm dy mintuave ishte aq e fortë dhe e madhe sa që s'diktonte asgjë përrethë dhe s'ndjente fare të ftohtit që mbretronte, luftojë gjithcka për momentin ,përfshirë edhe ndjenjat! Kjo dashuri nuk munde dot të ekzistojë dhe s'kishte për t'u pranuarë kurr nga të tjerët, ndajë edhe u shua gjithcka ,pos dy zemra të cilatë u lidhën pa dashje nga vetë ne dhe sot e asaj dite mbetën ,ku të tilla do mbetën gjerë në vdekje!
Që nga ajo ditë në zemrën time s'mbeti vendë më për askend! Sepse zemrën time e rrëmbeve ti, pikrisht ti që farë se s'ktheve më!! Për këtë do jeshë përgjegjës pra vetëm ti!Sepse Zemra ime u hapë atë ditë dhe u mbyllë, me një copë akulli , që po edhe rrezja më e fortë e dilleit s'do e shkrinë dot! Dhe me një mbishkrimë që e gëdhende me shkronja ari "Të Dua Vetëm Ty...!"do mbetët gjithëmon aty i pashlyër!
Ndajë ,për vuajtëjen time që më përciell në cdo hapë ,do përgjegjësh vetëm ti !!! Qe besa jo ti ,po unë !! Se unë isha pikrishtë ajo që bëra këtë!! Ndoshta një ditë do japë llogari për të dytë!?
Dhe ti do dalësh i pastër se vërtet i tille qe ,i till je dhe do mbetësh i till!! Të gjithë do i pranojë dhe do i përballojë, vetëm një s'mundem dot!? Atë që nuk ta shpreha të sinqertë ,por gënjeva vetën dhe gënjeva ty. Ty që aq pak e meritove , e këtë s'do ia fali vetës kurr!!
Por ,ndoshta ju do më falni??!! Se nuk e bëra me qëllim për të lënduar Ty ,e bëra për të mos lënduarë askend e aq më pak Ty. Por më vonë e kuptova se ,vërtet të tjerët si lëndova . Se në favorë të tyre veprova. Por lëndova zemrën time e cila s'do gjenë asnjëherë prehje dhe mbi të gjitha të lëndova Ty që vërtet se meritove! Por me kohë do e kuptoshë se, pse veprova ashtu ??!!
Për këtë do ta ktheja kohën sërish.Të tregojë se të dashurojë gjerë në pafundësi. Dhe të themë më fal që luftova ndjenjën për hirë të të tjerve!? Por kot! Koha që ikën s'kthehën dot!!
Tashë mendohëm e c'mëndohëm kot! Vuajë e c'vuajë kot!! Tashë është shumë voooonë..............!!