[GjIlAnAsI_cSi]

i përgjigjej të gjitha kushteve për ta kryer pa vështërësi atentatin dhe pa pasoja të largohën kriminelët nga vendi i krimit. Kriminelët ishin bërë gati ta ngrehin gishtin e krimit në çdo moment që urdhëron Qendra e krimit. Çdo lëvizje e Ahmet Krasniqit vëshgohet nga klyshët e forcave kundrainstiticionale të Republikës së Kosovës që kishin arrijtur të hyjnë në stafin e Ministrisë së Mbrojtjes. Mbrëmja e 21 shtatorit të 1998 ishte shumë e përshtatshme për realizimin e planit dhe skenarit të Qendrës së krimit për vrasjen e Ahmet Krasniqit.

Në Restoranin’’Nëna Mbretëresh’’ ishte Ahmet Krasniqi, Kryeshefi i SHP të FARK-ut, tre ushtarakë nga sigurimi, nga një ushtarak nga Drejtoria personale, Drejtoria informative dhe Shërbimi i finansave, dhe disa ushtarakë të brigadave 134, 131 dhe 133, që kishin marrë pjesë në frontin e luftës në Kosovë. Takimi kishte karakter pune, por për nderë të ushtarakëve që kishin marrë pjesë në frontin e luftës në Kosovë, Ahmet Krasniqi shtroi një darkë për ta. Në pasdarken e asaj mbrëmje u shqyrtua situata ushtarake në Kosovë dhe gjendja aktuale në Ministri të Mbrojtjes dhe në SHP të FARK-ut. Në veçanti u rrafën çështjet e mosrealizimit të marrëveshtjes së armatimit që u nënshkrua në mes Ministrisë së Mbrojtjes dhe tregëtarëve turq, dhe shkelja e marrëveshtjes së Osllos nga forcat kundrainstiticionale të Republikës së Kosovës. Më në fund u muarrën vendime të rëndësishme që kishin të bënin me forcimin e UÇK-së.

Planet e Ahmet Krasniqit për futjen në frontin e luftës në Kosovë të të gjitha njësive operative të UÇK-së, që ishin bërë gati nepër qendrat e stërvitjes, u miratua edhe nga ushtarakët e brigadave 134, 131 dhe 133. Në atë takim është dashur të merrte pjesë edhe kolonel Tahir Zemaj, por Ahmet Krasniqi nuk pat lejuar të vinte për shkaqe të sigurisë së tij personale. Kjo tregon se Ahmet Krasniqi ishte i vetëdijshëm se në çdo moment ishin të rrezikuar një numër i konsiderueshëm i ushtarakëve të FARK-ut, nga forcat kundrainstiticionale të Republikës së Kosovës, në mesin e të cilëve ishin Ahmet Krasniqi, Tahir Zemaj, Salih Çeku, Agim Ramadani, etj. Atë natë Ahmet Krasniqi donte që vet të kujdesej për sigurinë personale të kolonel Tahir Zemës, kur i dha urdhër Hilmi Nebihut që personalishtë të kujdeset për sigurinë fizike të kolonel Tahir Zemës.

Takimi ka përfunduar rreth orës 23.00, dhe të gjithë kanë hypur në tri vetura. Në veturën e parë ishte Ahmet Krasniqi, tre ushtarakë të brigadave operative 134, 131 dhe 133, një ushtarak nga Drejtoria informative dhe shoferi i kombit. Në dy veturat tjera ishin të tjerët. Afër pompes së benzinit veturat ndalën nga pjestarë të policisë dhe të SHIK-ut të Shqipërisë, për ta bërë kontrollimin e dokumentacionit të ushtarakëve për të ditur identitetin e tyre. Veçmas kontrollohet pasaporta e Ahmet Krasniqit nga pjestarë të policisë dhe të SHIK-ut, dhe me radiolidhje e njoftojnë dikend për identitetin e Ahmet Krasniqit. Kjo tregon se bëheshin pëgaditjet përfundimtare nga kriminelët për ta kryer egzekutimin e pushkatimit të Ahmet Krasniqit.

Ende pa kaluar te ambasada amerikane zbresin nga kombi tre usharakët e brigadave të lartëpërmendura, që aty pari banonin, dhe në veturë mbesin vetëm Ahmet Krasniqi, ushtaraku i Drejtorisë Informative dhe shoferi. Vetura në të cilën ishte Ahmet Krasniqi kishte marrë drejtimin e Medresesë sëbashku edhe me një veturë tjetër në të cilën ishin ushtarakë të Ministrisë, por policia e ndal për të dytën herë veturën e dytë që e shoqëronte kombin ku ishte Ahmeti Krasniqi. Kombi arrinë shumë shpejtë para Medresesë dhe pastaj lakon rrugën djathtas për të hyrë në rrugicën, që e shpinte para derës së shtëpisë së Shyqiri Toskës.

Vlen të theksohet se rrugica ishte e pa ndriquar dhe shumë e ngushtë, sa që kur kalon ndonjë veturë, këmbësori është i detyruar të pështetet për muri, për të qenë i sigurt se nuk do të shkelet nga vetura. Vetura arrinë para dyrëve të shtëpisë së Shyqiri Toskës, ku ia kishin përgaditur banesën Ahmet Krasniqir tradhtarët. Zbresin nga vetura shoferi dhe ushtaraku për ta hapur dyert e oborrit. Pa pritmas dëgjohet zëri i prer i një njeriu me maskë : ‘’Mos luni!’’.

Kishin qenë tre persona të maskuar dhe të armatosur me kallashnikov dhe rovole. Një kriminel e kishte zënë kryqin e rrugicës që ishte nja dhjetë metra larg shtëpisë së Shyqiri Toskës, dhe rrinte në gjendje gadishmerie për të shtirë me kallashnikov kushdo që do të pengonte në realizimin e krimit. Dy kriminel tjerë që u paraqitën papritmas para veturës. Ua drejtojnë revolverët shoferit dhe ushtarakut që mundoheshin t’i hapin dyertë e oborrit. Ahmet Krasniqi ende ishte mbrenda në veturë. Por kur e shef këtë skenë trishtuese, zbret me shpejtësi për për ta mbrojtur usharin e tij, që ishte në lulën e rinisë.

Por kriminelët ishin përgaditur për krim, nuk kishin mëshirë ndaj askuj që donte tua prishte planet dhe t’i pengonte në kryerjen e detyrës. Njëri nga dy kriminelët ia futë grykën e kallashit në fyt Ahmet Krasniqit, ndërsa krimineli tjetër bëri kontrollin e shoferit dhe ushtarakut mos kanë rastësishtë ndonjë armë dhe i detyroi të shtrihën në tokë.

Krimineli tjetër që e mbante Ahmet Kraniqin në thumb të kallashit e pyste kriminelin tjetër se ‘’a është ky ‘’( nënkuptohet që e pyste për Ahmet Krasniqin). Kur krimineli i këthen përgjigje se ‘’është vet ai’’, krimineli ngreh gishtin e krimit dhe kështu përfundoi skenari i vrasjes së Ahmet Krasniqit, i cili ishte përgaditur për një kohë të gjatë nga bisha-njerëz, shpirtshitur, dyftyrsha, zemërgur dhe kriminel të regjur të profesionit për të kryer atentate politike.

Pra siç po shifet në vrasjen e Ahmet Krasniqit kanë marrë pjesë : Qendra e krimit, ushtarakë tradhtarë që ishin bërë argatë të forcave kundrainstiticionale, pjestarë të policisë dhe SHIK-ut të Shqipërisë, dhe kriminelë( atentatorët) të paguar nga Qendra e krimit, me paratë e fondeve që ishin mbledhur për ta ndihmuar çlirimin e Kosovës. Janë bërë shumë vrasje politike në Shqipëri dhe në Kosovë para luftës, gjatë luftës dhe pas luftës, por kjo vrasje dhe vrasja e Azem Hajdarit janë vrasjet më monstroze nga të gjitha vrasjet.

Mënyra dhe organizimi i vrasjes së Ahmet Krasniqi, tregon se ai ka qenë i tradhtuar nga të gjitha drejtimet, edhe nga ata që kurrë nuk është pritur. Por më së shumti dhembë tradhtia që i është bërë nga mbrenda nga disa ushtarakë që ishin futur në stafiin e Ministrisë së Mbrojtjes. Dhe nuk është rastësi që Ahmet Krasniqi natën e krimit është lënë pa kurrëfar mbrojtje. Shtrohet pyetja ku ishte organi që ishte përgjegjës për mbrojtjen e Ministrit të Mbrijtjes dhe Komandantit të SHP të FARK-ut ? Ku ishte stafi dhe bashkëuntorët e tij të ngushtë. Në këto pyetje dhe në shumë pyetje tjera duhen të përgjigjen mos sot, një ditë jo të largët gjithseqysh.

(10)Pas një distance trivjeçare nga vrasja e Ahmet Krasniqit janë qartësuar shumë detaje të errta të atij krimi, edhe në bazë të deklaratatve të personaliteteve dhe personave publik të jetës politike të Kosovës dhe të pararojes staliniste të LPK-së. Vlenë të shënohet deklarata e Zyrës së përfaqësuesit politik të UÇK-së zotëri Adem Demaçit, e cila më 20 shtator të 1998 ( një ditë para vrasjes së Ahmet Krasniqit) njofton opinionin e gjërë se Adem Demaçi ‘’për shkak të stërngarkimit me punë , mjekët kanë konstatuar se ai ka një tendosje të tepruar të nervave dhe një keqësim të diabetit(sëmundja e sheqerit). Për këtë arsye mjekët e kanë këshilluar zotëri Demaçin që të deaktivizohet nga të gjitha punët e veta të përditshme dhe të pushojë sa më gjatë .

Në njoftim, gjithashtu thuhet se të gjitha takimet e parapara të zotëri Demaçit me miq të huaj dhe të vendit si dhe takimet e caktuara me gazetarë shtyhën për nje afat të pacaktuar.’’ (Citati është marrë nga shkrimi i botuar me titull : Adem Demaçi në pushim të gjatë mjekësor të botuar në Bota sot, më 22 shtator 1998).

Shtrohet pyetja ishte rastësi që përputhej ‘’pushimi mjekësor’’ i Adem Demaçit me vrasjen e Ahmet Krasniqit, apo ishte një gjestë i Adem Demaçit që shprehu revolten dhe mospajtimin e tij me Qendrën e krimit, që kishte vendosur për ta vrarë Ahmet Kraniqin. Koha do të tregoi se ku është e vërteta, por nuk ka qenë normale që Adem Demaçi të mos e gjykonte vrasjen e Ahmet Krasniqit, sëpaku pas kalimit të ‘’pushimit mjekësor’’, kur dihet se ishin bashkëautorë të Marrëveshtjes së Osllos dhe ishin kryesues të dy delegacioneve të subjekteve ushtarake të Ministrisë së Mbrojtjes dhe të UÇK-së.

Sa i përketë prononcimit të Xhafer Shatrit, ish ministër i Informimit në Qeverinë e Bukoshit, në lidhje me vrasjen e Ahmet Krasniqit, vlenë të citohën këto fragmente nga shkrimi i tij i botuar në revistën Pasqyra Nr.19 të 23-30/09/1999 me titull :’’Pse u vra Ahmet Krasniqi’’. Ai thotë : ‘’Pa hyrë se kush janë dorasit, e përsërisim, kjo është qështje e gjygjit, shkaqet që quan deri te vrasja e Ahmet Krasniqit dhe te mbajtja ose te vetëmbajtja peng e oficerve duhet kërkuar bashkë me përgjegjësinë parasegjithash te institicionet e Kosovës, të cilat dështuan, sepse, falë këmbënguljes së udhëheqësve të tyre me vetëdije nuk përgaditën as luftën dhe as paqen ’’.

Vlerësim i Xh.Shatrit se përgjegjësinë për vrasjen e Ahmet Krasniqit e mbajnë ‘’institicionet e Kosovës’’që sipas tij ‘’dështuan’’për shkak të ‘’udhëheqësve të tyre’’ që me ‘’vetëdije nuk e përgaditën as luftën dhe as paqen’’ është e vërtet po qe se e ka menduar Qeverinë e Kosovës-Qeverinë e Bukoshit. Opinioni ynë është i njoftuar se Xh.Shatri mbante njërin ndër postet më të rëndësishme, pas kryeministrit, në Qeverinë e Kosovës, pra për nënt vite e mbajti postin e Ministrit të Informatave në Qeverinë e Bukoshit. Po ashtu dihet se Qeveria e Kosovës është dalur në egzil për shumë arsye por njëri ndër më kryesotët ishte se do të ketë mundësinë të punonte pa pengesë të mëdha në përgaditjen e qytetarëve lojal të Republikës së Kosovës për çlirimin e Kosovës ‘’kur të na vie shteku’’. Shtrohet pyetja ku është përgjegjësia e Xh.Shatrit që bënte pjesë në ‘’subjektin e Kosovës’’që kishte për detyrë ta ‘’përgadiste luftën dhe paqen’’ .

Sa jam i njoftuar Xh.Shatri jo vetëm që ka qenë në dijuni por edhe ka ndihmuar në organizimin e takimit të Osllos në mes Ahmet Krasniqit dhe Agim Mehmetit, që përfaqësonin Ministrinë e Mbrojtjes, dhe Adem Demaçit , Xhavit Halitit, Shaban Mujës dhe Fatmit Zymberit që e përfaqësonin UÇK-së, prandaj bie poshtë kritika e tij kur i akuzon ‘’oficerët më të mirë të Kosovës’’ që ‘’mbaheshin ose vetëmbaheshin peng’’në Shqipëri, kur ai shumë mirë ka qenë i njoftuar me arrijtjen e Marrëveshtjes së Osllos, dhe se në bazë të asaj marrëveshtjeje ushtarakët tanë kanë shkuar në Shqipëri, për të përgaditur njësitë operative të UÇK-së, dhe në formacionet ushtarake për të hyrë në Kosovë.

Xh.Shatri mirë e din se kush e shkeli marrëveshtjen e Osllos, prandaj nuk është e logjikshme dhe e moralshme nga ana e tij kur shtron këto pyetje: ‘’ A janë penguar këta njerëz ?( mendon në ushtarakë që i përkisnin Ministrisë së Mbrojtjes që kishin shkuar në Shqipëri) Kush i ka penguar ? Pse u janë dhënë njerëzëve me miljana DM.nga fondi i luftës vetëm pse thirreshin në emër të UÇK-së ?, kur ai më së miri din të përgjigjet në ato pyetje, pasi mbante resorin e Ministrisë së Informimit në Qeverinë e Kosovës, dhe në bazë të pozitës që kishte, e pat formuar sigurimin e tij të msheftë në gjithë Evropën Perendimor, ku njoftohet me imësi për çdo gjë që ndodhte në diasporën shqiptare por edhe në Kosovë dhe Shqipëri.

Prandaj askush më mirë se ai nuk dinë të përgjigjet në pyetjet që vet i shtron. Kurse sa i përketë çështjes së dhënjes së parave ‘’njerëzëve me miljana DM nga fondi i luftës, vetëm se thirreshin në emër të UÇK-së’’, këtë pyetje lë t’ia bëjë Demaçit, sepse ai ia prezentoi Ahmet Krasniqit për antarë të SHP të UÇK-së, Xh.Halitin në takimin e Osllos, prandaj paratë që i ka marrë Xh.Haliti nga Ministria e Mbrojtjes në emër të UÇK-së i janë dhënë në saje të besimit që kishte Ministria e Mbrojtjes ndaj Demaçit, e jo ndaj Xh.Halitit.

Por do të ishte mirë që Xh.Shatri të na përgjigjet pse Qeveria e Bukoshit ku bënte pjesë edhe vetë, gjatë vitit 1996, dhe më vonë i jepte tëholla Xh.Halitit në emër të UÇK-së, në vend se ato tëhola të ua jepte njësive guerile të Republikës së Kosovës, (komandantëve të tyre : Adem Jasharit, Zahir Pajazitir, Salih Çekut etj) ? Po qe se Xh.Shatri mendon se me dhënjen e dorëheqjes nga posti i Ministrir të Informatave që e mbante në Qeverinë e Bukoshit, në kohën më të vështirë kur kallej flakë Kosova, nga barbarët serb, i ka shly fajet që i takojnë për ‘’mosorganizimin e luftës dhe të paqes’’gaboher rënd. Ai përkundrazi i ka rritur fajet sepse me dhënjen e dorëheqjes Ministria e Informimit është mbyllur mu në kohën kur është dashur të punonte me kapacitete të shumëfishuara.

Dorëheqja nuk mund ta pastroj nga bashkëfajsija që ka me B.Bukoshin për tjetërsimin e Qeverisë së Kosovës nga çështjet madhore kombëtare. Me Bukoshin do t’i ndajnë ‘’meritat’’, ‘’sukseset’’ dhe mossukseset që i pati Qeveria e Kosovës –Qeveria e Bukoshit, kurse historia jonë kombëtare një ditë do të japi vlerësimin e paanshëm dhe të drejtë për Qeverinë Bukoshi. Edhe Bukoshi deri tash nuk e ka folur as një fjalë për Marrëveshtjen e Osllos dhe as për marrëveshtjen për blerjen e armatimit që Ministria e Mbrojtjes e ka lidhur me tregtarë turq. Ndërsa Xh.Haliti dhe pehlivanat tjerë të Nanosit dhe argatët e tyre e mohojnë në tërësi marrëveshtjen e Osllos. Për atë marrëveshtje deri tash nuk foli as Adem Demaçi.

(11)Vlen të ceket se i vetmi përfaqësues i Ministrisë së Mbrojtjes që është dëshmitarë i gjallë, që muar pjesë në bisedimet e Osllos është ish Zv. Ministri i Mbrojtjes A.Mehmeti, i cili me rastin e mbajtjes së tubimit përkujtimor të trevjetorit të vrasjes së Ahmet Krasniqit që u mbajt në një fshat afër Llucernit në Zvicrër , të tubuarëve pasi ju foli për biografinë e shkurtër të Ahmet Krasniqit, ju trgoj nga bina kopjet e dokumentacionit të Ministrisë së Mbrojtjes, që i kishte ndarë nepër dosje të posaçme, siq ishin : Marrëveshtja e Ahmet Krasniqit me Bardhyl Mahmutin, Plani i luftës, Lista e brigadave, Lista e shpenzimeve të çdo njësie ushtarake, disa shënime, që sipas tij janë fjalët e Adem Demaqit që i ka thënë gjatë takimit të Osllos, dhe së fundit na e tregoi edhe një hartë topografike të Kosovës, por me as një fjalë nuk na shpjegoi per përmbajtjen e atyre dokumenteve.

Për marrëveshtjen e Osllos na i dha vetëm këto të dhëna që opinioni qysh moti ka mësuar për to : se kush ishin pjesëmarrës në takimin e Osllos. Ai me as një fjalë nuk na tregoi se për çka janë marrë vesh pëfaqësuesit e dy subjekteve ushtarake të Kosovë dhe me as një fjalë nuk i hudhi poshtë shpifjet e forcave kundrainstiticionale se ‘’nuk është arrijtur kurrfarë marrëveshtje në Osllo’’. Në fund të bisedës që e bënte me masën nga bina për marrëveshtjen e Osllos i dha vetëm këto sqarime: ‘’…

Nga Oslla shkuam në Tiranë me shpresë se do të luftojmë bashkë’’ ?! Shtrohet pyetja a janë të mjaftueshme këto sqarime dhe a është krejt ajo çka na tha A. Mehmeti për atë takim, kur dihet se historia do ta japi fjalën e saj se kush nga dy forcat kundërshtare të Republikës së Kosovës, forcat institicionale apo forcat kundrainstiticionale do të shpallën fajtore për mos bashkimin e faktorit ushtarak të Republikës së Kosovë dhe sabotuese të zgjedhjes së çështjeve madhore kombëtare. Nuk po zgjatëm më tepër duke i cituar pehlivanat e Nanosit dhe argatët e tyre që e përbënin SHP të UÇK-së, të cilët jo vetëm që e mohuan Marrëeveshtjen e Osllos por mohuan edhe pjesmarrjen e FARK-ur në luftën çlirimtare të Kosovës.

Fushata e ligë e shpifjeve kundër Ministrit të Mbrojtjes Ahmet Krasniqit, në kohën kur ai bënte përpjekje të mëdha per bashkimin e faktorit politik dhe ushtarak të Republikës së Kosovës dhe forcimin e UÇK-së, e dirigjuar nga kryepehlivanat e Nanosit, Xh.Haliti dhe I.Kelmendi, si dhe mos mbrojtja e tij sa ishte gjallë dhe pas vrasjes së tij nga këto shpifje, nga Qeveria e Bukoshit dhe Ministria e Mbrojtjes e Republikës së Kosovës, është fakti tjetër i pa mohueshëm që tregon se në këtë krim janë të përzier përpos agjenturave serbe-sllavo-greke, (që i kishin futur njerëzit e tyre në subjektet vendimmarrëse të shqiptarëve dhe spiujëve serbë dhe grekë që kishin pozita udhëheqëse në institicionet shtetërore të Shqipërisë) dhe pararoja staliniste e LPK-së, krerët e LBDK-së, por dhe individë që kishin poste të rëndësishme politike dhe shtetërore në subjektet shtetërore të Republikës së Kosovës.

Vetëm te shqiptarët mund të ndodhë një anomali kaq e shëmtuar, që ju vritet Ministri i Mbrojtjes në kohë lufte, dhe Qeveria që njihej nga shumica dërmuese e shqiptarëve nuk bëri asgjë sëpaku për ta ndriquar vrasjen e kolegut të tyre. Çka është më e keqja as stafi i Ministrisë së Mbrojtjes nuk bëri asgjë për ta mbrojtur sëpaku pas vrasjes kolegun e tyre nga shpifjet e liga të bajraktarëve të farës ruse, që shpifnin se Ahmet Krasniqi ka ‘’krijuar forca paralele me ato të UÇK-së, -FARK-un….’’.

Është detyrë njerëzore dhe përgjegjësi institicionale dhe kombëtare që sëpaku ish kryeministri i Qeverisë së Kosovës B. Bukoshi, ish Ministri i Informimit në atë Qeveri Xh. Shatri dhe ish Zv.Ministri i Mbrojtjes A. Mehmeti, ta ndriqojnë vrasjen e Ahmet Krasniqit me të dhënat që i kanë, dhe ta ndriqojnë Marrëveshtjen e Osllos dhe Marrëveshtjen për armatimin që është lidhur në mes Ministrisë së Mbrojtjes dhe tregtarëve me nënshtetësi turke. Fatkeqësishtë deri tash personat e lartëpërmendur jo vetëm që nuk kontribuan në ndriquan e vrasjes së kolegut të tyre, por e mjegullulluan ngjarrjen dhe e dezinformuan opinionin publik me gjysmë të vërteta dhe të pavërta që i lëshuan kohë pas kohe.

Për të qenë anomalija edhe më e madhe mjetet e informimit publik të Kosovës,( të ashtuquajtura ‘’të pavarura’’) përpos gazetës kombëtare Bota sot, nuk janë marrë me ndriqimin e rrethanave, shkaqeve dhe motiveve të vrasjes së Ahmet Krasniqit dhe as që kanë bënë përpjekje simbolike për të aktualizuar çështjën e zbulimit të këtij krimi monstruoz.

Ndriqimi i kësaj vrasje monstruoze nga organet e drejtësisë të Kosovës pas zgjedhjeve të 17 nëntorit të këtij viti, duhet të jetë një detyrë parësore, një detyrë mbi detyrat, kur dihet se në vrasjen e Ahmet Krasniqit kanë gisht përpos kreut politiko-ushtarak të Beogradit, Athinës dhe Tiranës vazale, edhe shumë personalitete publike të Kosovës.

Pra, zbulimi i kriminelëve që dhan urdhër, të kriminelëve që murrën pjesë në organizimin e vrasjes, zbulimi i kriminelëve që dhanë pëlqimin për tu bërë ky krim, dhe së fundi zbulimi i kriminelëve që bënë egzekutmin e pushkatimit, dhe dënimi i të gjithë kriminelëve që muarën pjesë në këtë krim, pa marrë parasysh se ç’farë pozitash partiake apo shtetërore kanë pasur, apo edhe sot i kanë, ka rëndësi të dorës së parë, për shumë arësye, por njëra ndër to është se do t’i prehën rrugët krimit të organizuar në Kosovë.

Po ashtu do të ndikonte në përmirësimin e sigurisë së qytetarëve dhe të stabilizimit politik të Kosovës, pasi që do të shkatrrohet Qendra e krimit, që na i vrau burrat më të mirë të kombit në mesin e të cilëve edhe Ahmet Krasniqin. Me siguri organet hetimore të UNMIK-ut dhe të Kosovës po qe se merren serjozishtë me dosjen e vrasjes së Ahmet Krasniqit do vijnë deri te faktet që dëshmojnë se në vrasjen e Ahmet Krasniqit përpos agjenturave serbo-sllavo-greke kanë marrë pjesë edhe shumë tradhtarë shqiptarë që i përkisnin familjes së djajve : a) Pararojës staliniste të LPK-së. b) Karrjeristëve të sëmuar për pushtet të LBDK-së. c) Pehlivanave të Nanosit. d) Bajraktarëve të ‘’farës ruse’’.

Dh) Ushtarakët tradhtar që u bënë klysh të forcave kundrainstiticionale të Republikës së Kosovës, që ishin futur me detyra speciale në Ministrinë e Mbrojtjes dhe në SHP të FARK-ut, për ta penguar dhe për ta vëzhguar Ahmet Krasniqin në veprimtarinë e tij kombëtare dhe ushtarake. Pra, në bazë të dhënave që që i kemi del se në vrasjen e Ahmet Krasniqit kanë marrë pjesë drejtëpërdrejtë dhe tërtorazi shumë burra të ligjë, shumë faqezi shqiptarë, dhe shumë tradhtarë, që fatkeqësisht edhe sot një pjesë prej tyre ende njifën për ‘’burra të mirë’’ nga shqiptarët, vetëm pse dijnë të flasin mirë, apo vetëm pse kishin dhe kanë detyra udhëheqëse në subjektet politike dhe shtetërore të Republikës së Kosovës.

Fatmirësishtë kryesit e kësaj vrasje monstruoze nuk kanë mundur t’i zhdukin gjurmët e krimit të tyre, edhe pse vrasja është organizuar në mënyrë profesionale. Këto që po i them tash dhe që i kamë thënë para tri vitesh me disa shkrime të botuara në kombëtarën Bota sot i ka vërtetuar edhe njeriu më përgjegjës i Republikës së Kosovës zotëri Januz Tërrstena, ish Ministër i Punëve të Brendshme të Republikës së Kosovës.

Ai e ka njoftuar opinionin publik se ka të dhëna të plota se kush kanë gishtë në vrasjen e Ahmet Krsniqit. Ai në një tubim me bashkëkombasit në Vjenë në fund të dhjetorit të 1999 patë thënë : ‘’Ne e dijmë saktësishtë se kush e ka vra kolonel Ahmet Krasniqin. Ne i kemi afruar Prokururisë së Tiranës të gjitha të dhënat e sakta për personat që kanë gisht në këtë vrasje, por kjo Prorikuri ka pezulluar hetimet rreth kësaj vrasje . Dhe ne e dimë pse janë pezulluar këto hetime, sepse prapa këtij akti terrorist fshihet një klan i madh politik shqiptar në Shqipëri dhe Kosovë’’.

Edhe kolonel Tahir Zemaj nepërmjet intervistave të tija të botuara në’’Bota sot’’disa herë ka pohuar se i din dorasit e vrasjes së Ahmet Krasniqit. Për zbardhen e vrasjes së Ahmet Krasniqit nuk kanë folur organet e drejtësisë së Shqipërisë, por duke ditur (në bazë të shumë fakteve) se në vrasjen e Ahmet Krasniqit kanë marrë pjesë edhe personalitete të larta që janë vu në krye të subjekteve shtetërore të Shqipërisë, as që është pritur se ‘’organet e drejtësisë’’ të atij shteti, që po drejtohet nga spiuj serbo-grek do të bëjnë zbardhin e kësaj vrasjeje.

Fatkeqësishtë, edhe pas tri vjetësh, për këtë vrasje nuk ka folur ende stafi udhëheqës i Ministrisë së Mbrojtjes dhe i SHP të FARK-ut, që sipas të gjitha gjasave një numër prej tyre ka marr pjesë në organizimin e krimit, ndërsa shumica prej tyre kanë qenë në dijuni të përgaditjeve që bëheshin për vrasjen e Ahmet Krasniqit, por nuk kanë ndërrmarr asgjë për t’i penguar kriminelët në realizimin e planit që kishin për t’ia shuar jetën atdhetarit, ushtarakut dhe strategur të shquar kolonel Ahmet Krasniqit.

Shtrohet pyetrja : Si është e mundur që bashkëpuntorët e Ahmet Krasniqit që bënin pjesë në stafin udhëheqës të Ministrisë së Mbrojtjes dhe të SHP të FARK-ut, qe tri vite dëgjojnë shpifje të llojllojshme nga kolegët e tyre ushtarakë : Agim Çeku, Naim Maloku, Salih Veseli, Bislim Zyrapi dhe nga patronët e tyre Xh.Haliti dhe H.Thaçi për Ahmet Krasniqin, Ministrinë e Mbrojtjes dhe për SHP të FARK-ut, dhe me as një fjalë nuk i hudhin poshtë shpifjet dhe gënjeshtrat e tyre, kur dihet se kanë aq shumë fakte për tua mbyllur gojën që më kurrë të mos shpifin.

Po shpresojmë se populli ynë në zgjedhjet e 17 nëntorit do t’i zgjedhin për deputetë burra të fortë dhe të aftë që i përfaqësojnë subjektet institicionale të Republikës së Kosovës që do të bijnë ligje dhe vendime të rëndësishme për zbulimin e kriminelëve shqiptarë dhe serb, që muarën pjesë bashkë për ta katondisur si është më zi Kosovën. Kriminelët janë të gjithë njësoj dhe të gjithë duhet të dënohën, pa marrë parasysh se ç’far gjuhe flasin.

E flasin shqipën apo serbishtën, e flasin rusishtën, maqedonishtën apo greqishtën nuk ka rëndësi. E rëndësishme është se ata janë krminel, se kanë bërë krime, dhe duhet dënuar sipas ligjit, për t’iu dhënë dënimin e merituar për krimet e bëra, dhe për vuajtjet shpirtërore që u kanë shkaktuar njerëzëve, por edhe për tu dhënë mësim edhe të tjerëve, që nuk janë të formuar si njerëz, se i pret burgosja dhe dënimi, po qe se i bëjnë dikuj keq, po qe se vrasin njerëz dhe bëjnë krime.

Botuar në ‘’Bota sot’’ më 11-21 nëntor 2001