[INDRITI]

Dashuria nuk vdes.

Dy zemra u kthyen ne nje
Dy shpirtera pranuan njeri tjetrin
Me pas u zune per hic gje
I hapen rrugen vrerit.

Vreri ish dinak ju mbuloi syte
I zbrazi teresisht i beri te lehte
Qe secili te gjnte nje dashuri te dyte
Dhe per shume kohe te mbetej e fshehte.

E mistereshme jeta u tregua
E heshtur me plot te papritura si gjithgji
Nga kjo vreri plotesisht u mashtrua
Dhe mori rrugen ne pune te tij.

Por jeta se la qe te largohej
E mbertheu me kthetrat e saj
Qe vreri me pas te pendohej
Dhe te dergjej, te dergjej ne vaj.

U shkri ky vrer e u be det
Por tashme qe teper vone
Se ai kish lene te shkrete
Nje dashuri kaq te njome.

Vreri me pas avulloi
Dhe jeta u ngrit serish ne piedestal
Kjo keto te rinj ndihmoi
Te ndreqnin kete gabim te madh.

E harruan dashurine e dyte
Dhe prej saj serish u ndane
Sepse e donin te paren si syte
Dhe te vdiste nuk e lane.

Te dy tashme jetojne ne mirekuptim
Respektojne e duan njeri-tjetrin
E kuptuan tashme se bene gabim
Ate dite qe u bashkuan me vrerin.

Kuptuan se dashuria nuk vdes
Se qendron e fresket perplot arome
Si lulja e mbuluar me vese
Qe kurre s’vyshket, por rrin e njome.

Te gjithe mbeten te hutuar
Cte ish valle kjo qe ndodhi
Me njeri-tjetrin zemeruar
Dhe perseri Zoti i mblodhi.