[progoni]

--------------------------------------------------------------------------------

1. -- Të informohet opinioni i gjerë për MASAKRIN e TIVARIT
2. -- Të bëhet evidenca e plotë e ushtarëve të masakruar
3. -- Të indetifikohen kryerësit e kësaj vepre mizore
4. -- Të informohet opinioni për masat që janë marrë ndaj tyre dhe
5. -- T" u bëhet e mundshme prindërve, të vejave dhe fëmijëve prindërit e të cilëve janë mbetur në këtë masakër të gëzojnë të gjitha të drejtat e invaliditetit familjar ushtarak dhe të drejtat e tjera.
Lidhur me letrën time, me inciativen e KQ LKJ më 18.11.1966 në lokalet e Komitetit Komunal të LK të Mitrovicës u caktua një bisedë në përbërje prej dy përfaqsuesve të KQ LKJ, dy përfaqsuesve të KQ të LK të Sërbisë, Sekretarit të KK LK të Mitrovicës, Zharko Kuzeleviqit, anëtarit të KK të LK të Kosovës, Hysen Prekazit, sekretarit organizativ të KK të LK té Mitrovicës Basri Hasanit si dhe dy personave tjerë të cilëve nuk ua mësova funkcionet. Në bisedë me kishin ftuar edhe mua, për çka edhe e kam si dëshmi ftesën e nënshkruar nga Zharko Kuzeleviq.
Në bisedë që u organizua më 19.11.1966 duke filluar në orën o8.oo sekretari i KK LK të Mitrovicës, Zharko Kuzeleviq që në fillim m' u kërcnua me masa administrative kinse për të pavertetat që i kam theksuar në parashtresen time forumeve më të larta partiake e shtetrore duke i konsideruar si propagandë armiqësore me qëllim të kompromitimit të sistemit tonë socialist - vetqeverisës, të drejtuara kundër vëllazërimbashkimit për çka do të përgjigjem para gjygjit. Njëkohsisht më propozoi që të tërhiqem nga thënjet në letër. Pastaj njëri nga përfaqsuesit e KQ LKJ ma tërhoqi vërjetjen se kjo është vepër e rëndë armiqësore prapa së cilës fshihet edhe ndonjë grup armiqësor e jo vetëm Azemi, prandaj ky duhet të deklarohet se kush fshehet prapa kësaj letre. Mëpastaj edhe ky më propozoi që të tërhiqem dhe të harrohet kjo çështje. Rrugën e tyre e ndoqën edhe të pranishmit e tjerë duke m' u kërcnuar dhe njëkohësisht duke kërkuar térheqjen time ose deklarimin se kush fshehet pas kësaj.
Shiquar realisht gjërat, thuja se as që kam pritur ndonjë çasje tjetër këtij problemi nga ata që e kishin kurdisur këtë tragjedi. Por, e imja ishte ta them të vërteten e pastaj le të del ku të del.
Pasi e mora fjalën, që në fillim u thash se çasja e juaj këtij problemi nuk është me vend. Kétu më keni thirrur vetëm të më friksoni që të tërhiqem nga ajo që kam th"ënë edhepse që të gjithë e dini se ashtu edhe ka ndodhur në të vertetë. U thashë se hiç më lehtë s' janë ndarë Shqipatarët nga ky masakër se sa popujt që e përjetuan Aushvicin e Polonisë. Përkundrazi, krimi është më i rëndë kur dihet se gjermanet tortuaruan armiqët, ndërkaq fatkeqsisht serbët dhe malazezët vranë dhe masakruan bashkëluftetaret e vet - Shqipatrë duarëthatë. Me këtë rast ua bëra me dije se kategorisht mbetëm pranë kërkesave të parashtruara në letër. Madje kërkova që ajo të plotësohet me fakte të reja, me dëshmitë e qytetarëve tjerë që kishin marrë pjesë në marshuten prej Prizrenit e deri në Tivar.
Me disa pauza të vogla biseda ka zgjatur prej orës o8.oo deri në oren 16.oo. Gjatë bisedës më janë shtruar pyetje provokuese por edhe pyetje të arsyeshme. Kah fundi, Hysen Prekazi dhe Basri Hasani pranuan se kanë dëgjuar diç për këtë ngjarje, por jo edhe për masakër me përmasa të tilla. Me një rast, Hysen Prekazi më tha në gjuhën Shqipe që të rrefej tërë ngjarjen realisht pavarsisht nga nervoziteti që e kaplon dike.
Pasi që u bindën se unë nuk do të tërhiqem nga ajo që kam thënë në letër dhe se kërkoj kategorikisht që të ndriçohet i tërë rasti e të shpallet publikisht para opinionit, biseda u zhvillua në frymë pak më konstruktive. Pasi rrëfeva edhe një herë tërë ngjarjen dhe çdo gjë që argumentova kërkova të shënohet në procesverbal, njëri prej përfaqsuesve të KQ LKJ, në mes tjerash tha : << Problemi të cilin e parashtroi Azemi është shumë delikat dhe me peshë shumë të madhe. Si i tillë del nga kompetencat e këtij grupi punues, prandaj edhe marrja e çfardo mase ësht
"e në kompetencë vetëm të forumeve më të larta partiake e shterore. Andaj, propozoj që i tërë matriali i prezentuar, ky procesverbal i nënshkruar nga Azem Hajdini dhe faktet e tjera të dërgohen në adresë të KQ të LK të jugosllavisë për të marré qëndrim lidhur me te, kurse pas marrjes së vendimit të informohet opinioni dhe Azemi për këtë. Njëkosishtë Azemi duhet të përoiloi një matrial komplet për këtë problem si dhe për të gjitha që deklaroi këtu dhe në një bisedë tjetër të na i prezentoi të gjitha. >>
Pér një solucion të tillë u pajtuan të gjithë.
Pas kësaj bisede mendova se më në fund e vërteta do të del në shesh dhe se bashkëbiseduesit do ta mbajnë fjalën. Unë e përgadita matrialin ashtu siç u morëm vesh.
Mirëpo, njëzet ditë më vonë, nga KQ i LKJ mora një letër e cila mban numrin 2029/1 datë 9.12.1966, me të cilën u informova se lënda ime e është dërguar në tërësi KK të LK të Kosovës në shqyrtim dhe kompetencë.
Edhepse sërish pas një kohe kërkova përgjigje nga KK i KK të Kosovës dhe KQ i LKJ - së për këtë çështje, sot e ksaj dite nuk di për fatin e matrialit në fjalë.Madje, madje, edhepse gjatë bisedës në Komitetet Komunale të Lidhjes së komunistëve në Mitrovicë me 19.11.1966 pjesëmarrsit patën thënë se << Azemin duhet ta kuptojmë si shok dhe perjetues të kësaj ngjarje tragjike, e jo si armik >>, menjëherë pas kësaj bisede ndaj meje u shtrua një terror i vërtetë, hiç më i lehtë ae ai i viteve të luftës. pasojat i hetuan edhe antarët e familjes sime, shokët e punës e të jetës.
Me qindra herë kam qenë i thirrur në komitet komunal e Sekretariat të punëve të brendshme në Mitrovicë për t' u marrë në pyetje për çdo lëvizje që kam bërë, për çdo fjalë të thënë në ndeja, tubime formale e jo formale si dhe për çdo deklaratë që kam dhënë. Qëndrimi armiqësor ndaj meje është shprehur publikisht atëherë kur klasa punëtore në fabrika, qytetarët e ndershëm dhe fshatarét filluan të më kandidojnë për këshilltar të kuvendit komunal dhe deputet republikan në vitin 1968. Me të arritur propozimi, konferenca komunale e Lidhjes socialiste të Mitrovicés ka caktuar mbledhje te posçme me qëllim të marrjes së qëndrimit për pengimin e kandidaturës sime. Aksionin e diskualifikimit tim e kanë udhëhequr disa shokë të nxitur nga pushtetmbajtësit me në krye Mustafa Osmanagiqin, deputet i Dhomes së kombeve, pastaj Ismajl Jahiqin dhe Mon Monin nga Vllaha, të cilët zhvilluan një fushatë të gjerë në popull për mos votuar në favor timin. Këta dhe të tjerët iu kanë kërcnuar edhe me burg votuesve që do të votonin për mua, << armikun e socializmit vetëqeverisës dhe mbarë sistemit jugosllav >>. Edhepse populli nuk u frikësua , por përgjithësisht ma dha votën , pushtetëmbajtsit stalinist e konstatuan zgjedhjen time dhe ma bënë të pamundëshme kryerjen e funkcionit.
Torturat dhe malltertimet ndaj meje zgjaten gjithënjë deri në vitin 1978 kur u bënë ndryshime të konsiderueshme kuadrosh në udhëheqjen e Mitrovicës dhe Krahinës, e sidomos në KE krahinor.
I mllefosur gjithënjë për qëndrimin heshtak të të gjitha forumeve rreth rastit të Tivarit, 14 vjet pas bisedës që pata në Komitetin komunal të Lidhjes së komunistëve të Mitrovicës, vendosa sërish të aktualizoi ndriçimin e kësaj çeshtëje dhe me letër e matrial iu drejtova udhëheqjes aktuale të Kosovës dhe Jugosllavisë me 15.12.1980. Mirëpo, edhepse mora premtime se do të ftohem në bisedë dhe se Mé në fund do të fillojë realizimi i kërkesés sime, ngjarjet e '81 - shit edhe një herë e ngulfaten të vërtetem për këtë tragjedi.
Shpresoj se një ditë, megjithatë bota do ta kuptojë ndytësirën ndoshta më të madhe të Jugosllavisë të bërë gjatë LNÇ - së ndaj Shqiptarëve të cilën populli e këndoi si << VARR TË TIVARIT >>
Azem Hajdini


Marrë nga www.plaveguci.com


Rrefimet e Azem Hajdinit ,deshmitar i ksaj tragjedie