[Psikologu]

Ajo është një individ ilegal i rrezikshëm i cili duhet të mbetet i fshehur në një skaj të shtëpisë, përderisa nuk vjen ndonjë hajn i autorizuar dhe nuk e merr për grua në haremin e tij. Ndërkaq, atje e vetmja shenjë e paqartë e ekzistimit të saj do të jetë hapësira ndërmjet kuzhinës dhe shtratit bashkëshortor. Vetëm stomaku i burrit dhe ajo që gjendet nën stomak, janë ato të cilat mund ta kuptimësojnë ekzistencën e saj dhe gruas t’i japin rolin njerëzor! Burri madje nuk lejon që ta prezentojë në tubimet fetare e as t’i gëzojë ndijimet fetare.
Madje edhe besimi është i ndarë në këtë sistem të të menduarit.
Bisedimet, këndimi, ceremonitë e vajtimet dhe ofertat për hir të fitimit të simpatisë, janë religjion i grave, përderisa qendrat dhe burimet për shkollat, bibliotekat, trajtesat dhe ligjëratat janë ato të cilat krijojnë religjionin e meshkujve.
Klithma e të eksploatuarve
Cilat elemente përgatitën bazën e eksploatimit, e cila bërtet: "Lirohu!" Prej çkafit?
S’është më me rëndësi të dihet se prej çkafit. Doemos duhet të liroheni. Ju është këputur fryma. S’keni asgjë. Lirohuni! Lirohuni prej të gjithave.
Ai mbi të cilin është ngarkuar barra më e rëndë dhe i cili bie në gjumë, mendon vetëm për zgjimin, lirimin dhe ngritjen mbi ato gjëra të cilat shkaktojnë shqetësimin dhe ngritjen e tensionit.
Gruaja nuk mendon: "Si do të zgjohem unë?" Ata thonë:
"Gratë do të jenë të liruara, por jo me ndihmën e librave dhe dijenisë, apo formimit të kulturës dhe shfaqjeve të qarta, as me rritjen e standardit jetësor, me anë të arsyes së shëndoshë, nivelit të ndjeshmërisë, as me shkallën e kuptimit të botës, por aq më parë ato do të lirohen me ndihmën e gërshërëve. Po, me vënien e gërshërëve në ombrellë!" Ata mendojnë se gratë në atë mënyrë do të bëhen të arsimuara!
Komplekset e grave muslimane dhe të grave lindore janë bërë dokumentet më të rëndësishme të psikologëve dhe sociologëve në shërbim të eksploatimit, si dhe të ekonomistëve botërorë të cilët gratë i përshkruajnë kësisoj: "Gruaja është qenie që blen?"
Përshkrimi i shoqërisë dhe i përkufizimeve të saj të cilin e jep Aristoteli kur thotë: "Njeriu është kafshë e cila mendon", ka ndryshuar kuptimin kur ka të bëjë me gratë dhe ka kuptimin e ri: "Qenia njerëzore është kafsha që blen". Ajo s’di asgjë pos kësaj.
Ajo nuk ka ndjenja, dhe ç’është më me rëndësi, ajo nuk luan kurrfarë roli. Asaj i mungon të qenurit shpirtëror, i mungon besimi.
Ajo është e pavlerë.
Në njërën nga revistat që merren me çështjet e gruas lindore, qe shkruar se në Teheran gjatë viteve 1956-1966, numri i salloneve të kozmetikës dhe i qendrave për zbukurim, është rritur për pesëqind herë.
Pesëqind herë është sasi tejet e madhe. Kjo është çudi. Kjo s’ka ndodhur asnjëherë në tërë historinë e njerëzimit.
Konsumimi i të mirave ekonomike zakonisht rritet 8, 9, 10, 20 për qind, e jo 500 për qind! Ky është një konsumim simbolik.
Me fjalë të tjera, nëse para dhjetë vjetëve konsumimi i kozmetikës ka qenë 100.000 tonë në vit, sot ai është 50.000.000 tonë.
Në shoqëri, konsumin e ri e përcjellin konsumimet tjera.
Për shembull, kur u ndryshua kapota tradicionale, gaba, atë e zëvendësuan kapotat tjera dhe pantollonat. Lloji i këpucëve të vjetra u zëvendësua me këpucë të lëkurës. Llojet tradicionale të republikave (sheshirëve) u zëvendësuan me lloje të reja.
Nëpër shtëpitë, qilimat i zëvendësojnë mobiliet bashkëkohore, ndërsa shtëpitë e reja i zëvendësojnë ato të vjetrat.
Kështu, kur Evropa dërgon një prodhim të ri në shoqërinë tonë, ai ia shtron rrugën konsumimit të prodhimeve tjera të reja.
Kur ndryshon konsumi, kjo është shenjë se njeriu konsumues po ashtu ndryshon, meqë ekziston një lidhje fort e ngushtë ndërmjet konsumuesit dhe prodhimit.
Që të mund të ndryshojë konsumi i gjerë, duhet të ndryshojnë tipi i konsumatorit, shija e tij, tradita dhe historia. Shoqëria doemos duhet të shkatërrohet. Kjo është arsyeja që kapitalistët ia vënë zjarrin pallatit mbretëror për shkak të faculetës.
Femrat në shoqëritë islame nuk guxojnë të ndryshojnë vetëm si konsumatore të mallrave të importuara nga Evropa apo Amerika, por ato duhet të bëhen pjesëmarrëse aktive në shtëpitë e tyre. Ato duhet të mësohen që të marrin qëndrim të drejtë ndaj gjeneratave të tashme dhe të ardhme. Ato duhet ta ndryshojnë formën e shoqërisë. Gratë duhet të kenë ndikim në etikën, vlerat, artin dhe literaturën. Ato duhet të kenë ndikim të thellë revolucionar në raport me çdo gjë.
Ato në këtë kuptim duhet të jenë të punësuara.
Në shoqërinë islame koha, kultura, mundësitë shoqërore, ekonomike, ndryshimet në marrëdhëniet shoqërore, mendimet e reja, të gjitha këto kushte ndryshojnë tipet dhe traditën.
Gratë janë të detyruara që t’i ndryshojnë kushtet e brendshme dhe të jashtme, sepse kushtet nga e kaluara nuk janë më praktike e as të mjaftueshme për gratë e sotme.
Tash, kur gjërat duhet të ndryshojnë, tash kur mendimtarët e rinj dhe ata të posazgjuarit në shoqërinë tonë janë pa përvojë dhe pa vetëdije, a s’është e logjikshme që kapitalistët bëhen të preokupuar me përgatitjen e modeleve të tyre, kështu që në momentin kur gruaja ta mënjanojë modelin e saj tradicional, modeli i tyre të mund të zbatohet në të. Ata e trajtësojnë ashtu siç dëshirojnë, e pastaj e vënë, në vend të vetvetes, në pozitën që ta bastardojë shoqërinë.
Ç'duhet të bëjmë?
Në mesin e këtij mendimi pëlcitës i cili na imponohet dhe i cili do të vazhdojë të na imponohet, çfarë mund të bëjmë? Kush është ai që mund të marrë përgjegjësinë mbi vete?
Ajo që mund të bëjë diçka dhe që mund të na shpëtojë, që mund të luajë një rol aktiv s’është gruaja tradicionale e cila është e përgjumur dhe e qetë, e butë dhe model i vjetër, as që është gruaja e re e cila është kukull moderne që ka përfituar modelin e armikut, dhe me këtë veprim është bërë e përmbushur dhe e ngopur.
Aq më parë, ajo e cila mund të zgjedhë virtytet e reja njerëzore, që mund t’i këpusë shtrëngesat e traditës së vjetër të cilat kanë qenë të prezentuara në emër të religjionit, ndërkaq, në të vërtetë kanë qenë zakone kombëtare dhe fetare që kanë drejtuar me shpirtin, mendimet dhe sjelljet në shoqëri, është personaliteti i cili s’është i kënaqur me këshillat e vjetra.
Klithmat nga burimet e dyshimta nuk e entuziazmojnë.
Pas parullave kalkuluese për lirinë (mbretërore), ajo vëren fytyrat e shëmtuara dhe tmerruese të njerëzve të cilët veprojnë kundër shpirtërores dhe i kundërvihen njerëzisë. Ajo sheh se ata janë në disharmoni me shpirtëroren, racionalen dhe humanen. Ata janë kundër grave dhe respektimit të tyre.
Ata janë njerëzit të cilët e dinë se prej ku rrjedhin ato gjëra të cilat na imponohen. Ata e dinë se prej ku i marrin urdhrat e tyre. Çfarë krijesa kanë nxjerrur në treg! Krijesa pa ndjenja, pa dijeni, pa dhembje, pa mirëkuptim, pa përgjegjësi e madje edhe pa ndjenja njerëzore. Kukullat e freskëta, të pastra, ato të cilat "kanë vlerë".
Është më se e qartë se për çfarë pune është dedikuar vlera e tyre. Mjetet e përkrahjes dhe burimet e saj janë po ashtu të njohura. Kjo është hedhur në gratë tona, ndërsa ato e dinë arsyen.
Ato janë ato për të cilat pyetjet "Kush jam unë?" dhe "Çfarë do të duhej unë të jem?", janë tejet të rëndësishme, sepse ato nuk dëshirojnë të mbeten dhe të bëhen të atilla.
Ato nuk mund t’i dorëzohen asaj që ka qenë dhe që është, pa vullnetin e vet dhe pa rolin e zgjedhjes.
Ato dëshirojnë shembullin.
Cilin?
Fatimenë.