[ARVANITI]

Shqipëria pa tifozë, shkatërron Gjeorgjinë

Suksesi i kuqezinjve erdhi si rezultat i kundërshtarit të dobët dhe jo si meritë e tyre, pasi lëshimi në fund nuk falet




Mund të kishte marrë ngjyra të tjera fitorja e arritur mbrëmë nga kombëtarja shqiptare përballë asaj gjeorgjiane. Fitorja mbetet fitore, por një 3-0, apo dhe 3-1 do të ishte me të vërtetë shumë e bukur, pasi mundësitë ishin. Fituesi nuk gjykohet, por nëse kundërshtari do të kishte qenë paksa më i denjë, rezultati do të ishte ndryshe. Vërtet ne dominuam në tërësi, por duhet thënë që kjo erdhi më shumë nga përgjumja e Gjeorgjisë sesa për meritën tonë. Duke lënë rezultatin mënjanë, mund të thuhet se në disa aspekte të tjera kombëtarja jonë ka fituar shumë. Igli Tare më në fund është zhbllokuar, madje ka shënuar dy gola. Në shpërblim ky për shtatlartin shqiptar, që pothuajse në çdo ndeshje i ka munguar goli. Sa keq që këta gola u shënuan tani, kur në këtë moment më shumë vlejnë për statistikë. Megjithatë, Tare ka qenë më i miri në fushë. Kjo nisur jo vetëm nga golat, por edhe nga lëvizjet që bënte me Bogdanin, që tani mund të quhet edhe i domosdoshëm për kuqezinjtë. Pa të sulmi ynë venitet, pasi ai është mjaft i shpejtë. Rasti më i mirë është shënimi i golit të dytë. Bogdani ka grintë dhe lufton shumë, duke bërë gjithmonë presing. Përveç Tares dhe Bogdanit, një lojë shumë të mirë ka bërë Skela dhe në këtë drejtim ne kemi fituar shumë, pasi edhe mesfushori organizativ kishte disa ndeshje që nuk ishte në formë. Një gol dhe një asist ishte mënyra më e mirë për t'u kthyer si "dirigjent" në ekipin kombëtar. Të tjerët kanë qenë konstantë. Lojtari më i dobët dhe ndoshta ai që i prishi punë ekipit në krahun e djathtë ishte Klodian Duro, i cili vazhdon ta mbajë gjatë topin, duke e humbur atë. Pothuaj asnjë kros në drejtim të zonës kundërshtare nga ai, kur ne në sulm kemi dy gjigantë.
Por le t'i kthehemi ndeshjes. Si gjithmonë, ne e nisim keq, për të mos thënë që na është bërë në modë këto kohët e fundit që hutohemi në minutat e para, sa që pësojmë shumë shpejt gola. Në dy minutat e para, gjeorgjianët erdhën 2-3 herë në zonën tonë dhe kërkuan të shënonin. Pastaj, ashtu siç ndodh me ekipin tonë, ne e morëm shumë shpejt veten dhe Tare ka bërë ndoshta triblimin më të mirë me ekipin kombëtar, duke nxjerrë jashtë loje portierin kundërshtar dhe duke shënuar me portën bosh. Kapiteni ynë në këtë ndeshje e meriton të përgëzohet për këtë gol. Loja në sulm e kuqezinjve është e mirë. Bogdani dhe Tare shpeshherë spostohen në të majtë, duke ndërruar vendet me njëri-tjetrin dhe duke çorientuar mbrojtjen gjeorgjiane. Por Bogdani spostohej edhe në të djathtë, ashtu siç ishte rasti i golit të dytë, ku ai merr shpejt krahun dhe me zgjuarësi nuk shërben për Taren, por jep një asist për Skelën, i cili me një gjuajtje teknike e dërgon topin në cepin e portës. Por deri në momentin e dytë ekipi ynë kishte krijuar edhe 2-3 raste të mira për gol. Ndërrimi i detyruar i Haxhit të dëmtuar nuk solli ndonjë në problem për mbrojtjen tonë. Aliaj zë vendin e tij, pozicion natyral ky për vlonjatin, ndërsa respektivisht Beqiri merr vendin e Aliajt, ndërsa Çipi i sapofutur merr qendrën e mbrojtjes, çka është dhe pozicioni ideal për të. Skema ndryshon, pasi nga 3-5-2 ekipi kalon në 4-4-2. Gjeorgjia, në krahun tjetër, është inekzistente dhe e pafuqishme për t'u kundërpërgjigjur. Një pjesë e parë e dominuar totalisht nga tanët, ku rezultati mund të ishte më i thellë.


Pjesa e dytë fillon më e organizuar për miqtë, që duken sikur kërkojnë të bëjnë diçka. Gjeorgjianët fillojnë të bëjnë presing. Megjithatë, kombëtarja shqiptare luan mirë taktikisht në këto minuta dhe ndoshta kjo solli edhe golin e tretë për ne. Tanët dukeshin sikur po mbronin rezultatin, por në fakt kërkonin kundërsulmin dhe deri diku u realizua. Skela tregon edhe një herë se është më i miri në krosim, duke e çuar saktë topin për Taren, i cili gjen cepin e portës, atje ku portieri gjeorgjian nuk mund ta kapte. U duk sikur ndeshja u mbyll këtu, ose më mirë të gjithë prisnin që ne të shënonim prapë, pasi deri në minutën e 60-të Gjeorgjia nuk kishte krijuar ndonjë rast të pastër. Pas golit të tretë, ne lëshuam shumë në lojë, duke e menduar lojën të mbyllur. Miqtë, që shkëndijat e para i kishin dhënë, pasi goditën nga larg tri herë portën, madje njëra kishte përfunduar në shtyllë, arrijnë të shënojnë një gol, i cili u shënua po nga distanca. Ndoshta zëvendësimi i Bogdanit, që me të drejtë mund të jetë sakrifikuar për ndeshjen me Danimarkën, ndikoi në sulmin tonë, i cili nuk qe në gjendje të shtynte më përpara. Myrtaj lëvizi disi, por në rastin që iu dha nuk arriti të shënonte. Ndërrimi i fundit, Shkëmbi, për Skelën nuk solli asgjë të re, për të mos thënë ndikoi për keq. Shkëmbi nuk arriti të orientohej në ato pak minuta që u aktivizua, duke mos kryer punën që kishte bërë Skela. Në minutat e fundit, gjeorgjianët fillojnë e bëhen më të shpejtë në lojë dhe në minutën e fundit, madje në sekondat e fundit, në një gjuajtje-kros ata shënojnë për herë të dytë. Nëse do të kishte edhe pak kohë, ashtu siç po shkonte loja, miqtë edhe mund të kishin barazuar, por ata u zgjuan vonë dhe ne morëm një fitore, që nuk mund të quhet e madhe. E përsërisim, nëse përballë do të kishte qenë një ekip tjetër, ne nuk do të dilnim të fituar. Kjo do të thotë se në Danimarkë një barazim do të quhej historik.