Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Dreni30
Une mendoj se Drita ka te drejte kur thot keshtu se keto gjana ndodhin ne jeten e perditeshme e dikush eshte me guximtar e dikush jo.
Une kisha me marr nje shembull me praktik qe po ma merr mendja se i pergjigjet edhe kesaj teme dhe shume ne ndertimin e besimit tek femijet. Kjo eshte edhe vazhdon deri ne vdekje te atij personi.
--Nje pedagog i merr femijet nga qerdhje e del ne qytet dhe blen disa gjana ushqimore. Kthehet ne qerdhe me femijet dhe i merr gjanat per ti pergatitur. Nje femij i thot atij ( pedagogut) une po e marr thiken dhe do ti pres tri karota per njehere. Pedagogu ngadale i thot po ide e mire vetem ruaji gishtat.
Ketu pedagogu e ka nje rol te vecant per ndertimin e vetbesimit tek femiu. Qe ta beje ate te aft dhe te lire dhti jap vullnet per te shpreh ate qe e mendon.
Kjo forme te shume femije ka munguar dhe mungon edhe tash.
Po sikur Pedagogu te reagoj dhe mos te le femiun me be ate qe ka vendosur femiu, atehere femiu behet frigacak dhe humb besimin ne vete per te marr iniciative dhe vepruar ne menyre te drejte.
Po edhe te jete realitet i frigon me thane apo edhe vepru. Dmth. e humb femiu besimin ne vete.
Kjo po te veprohet ne menyre te drejt qe nga femijeria apo ti ipet femiut dhe ti behet e mundshme atij qe ta fitoj besimin ne vete per te vepruar ne raste dhe menyra te ndryshme, kuptohet edhe nese vjen puna edhe per rreziqe eshte me i vetedijshem dhe me i pergatitur ne vetevete.
Kete mund ta bejne edhe prinderit, porrrrrrr..................................
Pershendetje Dreni.
|
Pershendtje Dreni
Vetem dashte te them flm dhe me mire une kurre nuk do te mundesha me shpjegu cka dmth (te frikohemi nga e verteta)