[loni19]

[color=blue]Formimi i shoqërisë islame



Vëllazërimi ishte lidhje midis muhaxhirëve dhe ensarëve. Pasi u grumbulluan në Medine, myslimanët u bënë bashkësi (ymet) e veçantë. Për rrjedhojë, kishin nevojë për një organizim shoqëror, kishin nevojë të njihnin detyrat dhe të drejtat shoqërore e në rradhë të parë, duhej të dilnin në pah vepra që i bënin myslimanët një Bashkësi, të pavarur nga të tjerët. Në Medine ishin edhe dy bashkësi të tjera, përveç myslimanëve, që ndryshonin nga ata, në çështje besimi, feje, interesash, kërkesash, ndjenjash, prirjesh etj. Ata ishin idhujtarët dhe jehudinjtë. Prandaj, Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të!) bëri një besëlidhje midis myslimanëve dhe idhujtarëve dhe një besëlidhje tjetër midis myslimanëve dhe jehudinjve. Për këtë u shkrua dokumenti, sipas të cilit u vendos si vijon: 1. Myslimanët Kurejshë dhe Jethribas, si dhe të tjerë pas atyre, që bashkohen e luftojnë kundër armiqve të Islamit, janë një bashkësi e vetme. 2. Shlyerja e dijetit (paratë e gjakut) dhe lirimi i robërve të bëhet sipas praktikës së mëparshme. Pala e dytë të ndihmojë besimtarët për lirimin e robërve dhe shlyerjen e dijetit. 3. Të gjithë myslimanët, si një trup i vetëm të mbajnë qëndrim kundër atij që bën keq, grabitësit dhe të padrejtit, sikur të jetë ai edhe biri i ndonjërit prej tyre. 4. Besimtarët nuk do ta vrasin njëri-tjetrin për hir të femohuesve. Besimtarët nuk do t’i ndihmojnë femohuesit kundër besimtarëve. 5. Besa është e njëjtë për të gjithë. Edhe armiku më i dobët merret në mbrojtje nga myslimanët, në qoftë se ai e kërkon këtë dhe nuk lejohet të pritet në besë. 6. Jehudinjtë, që bëhen myslimanë, duhet të ndihmohen dhe të përkrahen. 7. Paqja e myslimanëve është një. 8. Ai që vret një besimtar me dashje, ndëshkohet me vrasje, përveçse kur të afërmit e viktimës janë të një mendjeje që vrasësi të mos vritet. Besimtarët e kanë për detyrë të ngrihen të gjithë kundër vrasësit. 9. Nuk lejohet që besimtari ta ndihmojë shpifësin ose ta strehojë atë. 10. Kur besimtarët kanë mosmarrëveshje për diçka, i drejtohen Allahut dhe Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) për zgjidhjen e saj. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) u tregoi myslimanëve të drejtën e vëllazërimit islam dhe i nxiti ata për bashkëpunim, përkrahje dhe barazi ndërmjet tyre. Ky vëllazërim ndërmjet myslimanëve u vlerësua si më i larti që ka njohur historia. Idhujtarët shkonin në rrënim; numri i tyre po pakësohej, sepse shumica e tyre, me gjithë zotërinjtë dhe të parët e tyre, u bënë myslimanë. Ata nuk kishin mundësi të qëndronin përballë myslimanëve. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) u mori besën idhujtarëve: “Asnjë idhujtar (në Medine) të mos marrë në mbrojtje as pasurinë e ndonjë kurejshi dhe as kurejshin vetë. Nuk do të ndihmohet askush kundër besimtarit mysliman.” Me këtë besëlidhje që vendosi Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) me idhujtarët, mbaroi ajo nga e cila mund të kishin frikë myslimanët. Besëlidhja mes jehudinjve dhe Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) u bë për çëshjet që vijojnë: 1. Ata konsiderohen si një bashkësi me besimtarët, por ata kanë fenë e tyre dhe myslimanët kanë fenë e vet. Jehudinjtë duhet të japin taksat për shtetin, ashtu si myslimanët. 2. Midis myslimanëve dhe jehudinjve të ketë ndihmë e bashkëpunim kundër atij, që i shpall luftë kësaj besëlidhjeje dhe kundër atij që sulmon Medinen. Secila palë të mbrojë vendin, ku banon. 3. Midis myslimanëve dhe jehudinjve të ketë dashamirësi dhe mirësjellje, e jo krime e faje. 4. Asnjëra prej palëve të mos ndëshkohet për fajin e tjetrës. 5. Të ndihmohet ai, të cilit i është bërë padrejtësi. 6. Jehudinjtë duhet të shpenzojnë bashkë me myslimanët, për sa kohë vazhdojnë të marrin pjesë në luftë. 7. Jethribi është i shenjtë për ata, që e kanë pranuar këtë besëlidhje. 8. Për zgjidhjen e çdo mosmarrëveshjeje midis tyre, ata do t’i drejtoheshin Allahut dhe të Dëguarit të Tij. 9. Nuk duhet të merret në mbrojte asnjë nga kurejshët dhe asnjë që i mbron ata. 10. Këtë akt besëlidhjeje nuk mund ta ndryshojë asnjë që konsiderohet mëkatar a i padrejtë. Me këtë besëlidhje u rregulluan myslimanët, idhujtarët dhe jehudinjtë që banonin në Jethrib dhe u bënë një bashkësi. Kështu, Medinia dhe rrethinat e saj u bënë “shtet” i pavarur, por fjala udhëheqëse u takonte myslimanëve dhe kryetari i atij shteti ishte i Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!). I Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) bashkë me myslimanët e shtuan gjithnjë e më shumë Thirrjen për tek Allahu. I Dërguari i Allahut shkonte si në kuvendet e myslimanëve, ashtu edhe në ato të jomyslimanëve, u këndonte atyre ajetet e Allahut dhe i ftonte ata për tek Allahu. Ai pastronte nga besimet e kota dhe veset e liga çdo njeri, që i besonte Allahut. Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) vazhdoi t’u mësonte atyre Librin e Allahut dhe Synetin. [color]