Dardania.de - Shiko Postimin Tek

4peace · 21-06-05, 22:57

.

Falemnderit Uliksi

BISEDË ME MIKUN TIM HUADHËNËS

Ishte një njeri, i cili i përgjigjej çdonjërit që kërkonte hua nga ai, megjithëse kjo nuk e kënaqte plotësimin e të gjitha shpenzimeve mujore nga paga e tij. Disa prej tyre kërkonin hua për ndonjë nevojë të papritur, disa për çështje martese, meqë nuk iu mjaftonin të hollat e tubuara…

Në këtë e ndihmoi tregtia, me të cilën e furnizoi All-llahu i Madhëruar por, para tregtisë, All-llahu (svt) e furnizoi me karakter e sjellje të mira, dëshmi për të cilën ishte të vepruarit mirë ndaj të tjerëve, ndihma që i bënte çdokujt që zihej ngushtë si dhe huazimi që ia bënte çdonjërit që ia kërkonte atë.

Një dite, gjat vizitës sime në zyrën e tij, në fytyrën e tij hetova shenja brengosjeje e shqetësimi. Vërejta shenja të vrerit që donte të dalë nga buzët e tij. Mes nesh u zhvilluar dialogu i mëposhtëm.

Unë:
Po të shoh të ngrysur në fytyrë?!
Ai më shikoi me një shikim të brengosur duke mos thënë asgjë.

Unë:
Të kam parë gjithmonë të qetë…të brengosesh e shqetësohesh?!

Ai:
Athua kam gabuar? Mos ndoshta është dashur t’i refuzoja e të mos i përgjigjem kërkesave të tyre?

Unë:
Ç’don të thuash?

Ai:
Ata që më erdhën e kërkuan hua nga unë, me shpresë e rixha!

Unë:
Po ç’kane bërë ata?

Ai:
Gjithnjë po ikin i fshihen duke mos dashur të ma kthejnë borxhin!

Unë:
Të gjithë?

Ai:
Shumica prej tyre.

Unë:
“Po në qoftë se borxhliu është në gjendje të vështirë, atëherë bëji një pritje deri sa të vijë në një çlirim…” (el-Bekare: 280).

Ai:
Vall-llahi, i kam pritur shumë gjatë… ma kanë shtyrë afatin e kthimit të huasë shumë herë… por pa dobi. Disa prej tyre, deri më tani ma kanë shtyrë për gjashtë herë. Disa më kanë thënë që nuk kanë mundësi të ma kthejnë atë që kanë marrë nga unë!

Unë:
A nuk u ke marrë atyre “vërtetim” të nënshkruar për huanë e marrë?

Më shikoi i shqetësuar.

Ai:
Jo. Nuk kam marrë kurrfarë vërtetimi prej tyre.

Unë:
Po përse?

Ai:
Kam qenë i bindur dhe mendjemirë.

Unë:
Të vërtetuarit e borxhit me vërtetim me shkrim nuk e mohon bindjen e mirë dhe mendimin e sinqertë… Kjo është rrespekt i urdhërit të All-llahut të Madhëruar.

Ai: All-llahu (svt) e ka urdhëruar këtë! Ku?

Unë:
Në ajetin më të gjatë të Kur’anit Famëlartë, ajetin e 282 të Sures “El-Bekare”, madje për këtë edhe është quajtur me emrin “ajeti i borxhit-huasë”.

Ai:
Po ç’thotë All-llahu i madhëruar në të?

vazhdon...

21-06-05, 22:57	#3
4peace m'su's "Përvoja" Anëtarësuar: 01-10-03 Vendndodhja: drejt dritës Postime: 2,626	. Falemnderit Uliksi BISEDË ME MIKUN TIM HUADHËNËS Ishte një njeri, i cili i përgjigjej çdonjërit që kërkonte hua nga ai, megjithëse kjo nuk e kënaqte plotësimin e të gjitha shpenzimeve mujore nga paga e tij. Disa prej tyre kërkonin hua për ndonjë nevojë të papritur, disa për çështje martese, meqë nuk iu mjaftonin të hollat e tubuara… Në këtë e ndihmoi tregtia, me të cilën e furnizoi All-llahu i Madhëruar por, para tregtisë, All-llahu (svt) e furnizoi me karakter e sjellje të mira, dëshmi për të cilën ishte të vepruarit mirë ndaj të tjerëve, ndihma që i bënte çdokujt që zihej ngushtë si dhe huazimi që ia bënte çdonjërit që ia kërkonte atë. Një dite, gjat vizitës sime në zyrën e tij, në fytyrën e tij hetova shenja brengosjeje e shqetësimi. Vërejta shenja të vrerit që donte të dalë nga buzët e tij. Mes nesh u zhvilluar dialogu i mëposhtëm. Unë: Po të shoh të ngrysur në fytyrë?! Ai më shikoi me një shikim të brengosur duke mos thënë asgjë. Unë: Të kam parë gjithmonë të qetë…të brengosesh e shqetësohesh?! Ai: Athua kam gabuar? Mos ndoshta është dashur t’i refuzoja e të mos i përgjigjem kërkesave të tyre? Unë: Ç’don të thuash? Ai: Ata që më erdhën e kërkuan hua nga unë, me shpresë e rixha! Unë: Po ç’kane bërë ata? Ai: Gjithnjë po ikin i fshihen duke mos dashur të ma kthejnë borxhin! Unë: Të gjithë? Ai: Shumica prej tyre. Unë: “Po në qoftë se borxhliu është në gjendje të vështirë, atëherë bëji një pritje deri sa të vijë në një çlirim…” (el-Bekare: 280). Ai: Vall-llahi, i kam pritur shumë gjatë… ma kanë shtyrë afatin e kthimit të huasë shumë herë… por pa dobi. Disa prej tyre, deri më tani ma kanë shtyrë për gjashtë herë. Disa më kanë thënë që nuk kanë mundësi të ma kthejnë atë që kanë marrë nga unë! Unë: A nuk u ke marrë atyre “vërtetim” të nënshkruar për huanë e marrë? Më shikoi i shqetësuar. Ai: Jo. Nuk kam marrë kurrfarë vërtetimi prej tyre. Unë: Po përse? Ai: Kam qenë i bindur dhe mendjemirë. Unë: Të vërtetuarit e borxhit me vërtetim me shkrim nuk e mohon bindjen e mirë dhe mendimin e sinqertë… Kjo është rrespekt i urdhërit të All-llahut të Madhëruar. Ai: All-llahu (svt) e ka urdhëruar këtë! Ku? Unë: Në ajetin më të gjatë të Kur’anit Famëlartë, ajetin e 282 të Sures “El-Bekare”, madje për këtë edhe është quajtur me emrin “ajeti i borxhit-huasë”. Ai: Po ç’thotë All-llahu i madhëruar në të? vazhdon... __________________ !!! E vetmja shkëndijë shprese në Kosovë: Lëvizja VETËVENDOSJE!!!