Castet kalojne ne heshtje pa lene gjurme.
Me nevrikos pakapshmeria e kohes qe me ruan vetem surpriza te pakendshme,qe shpesh here me bejne te zgurdulloj e te ferkoj syte ne pritje te nje zgjimi apo te nje kthjellimi te ketij realiteti kaq te turbulluar.Nga ana tjeter pres me padurim se kur do te marri fund kjo pritje qe po me mprehteson shqisat sidomos ndaj nje shenje te re prej saj.
Por ne fund te fundit kam arritur ne perfundimin se nje kohe e gjate ankthi,stresi,melankolie, i le vendin qofte edhe per nje dite te vetme,nje gezimi fare pa arsye.
Eshte me te vertete nje frymemarrje e fresket per atmosferen e rende qe me ishte krijuar perreth.Sikur njeriu mos te ishte shpresues i pandreqshem, s'ka dyshim qe edhe keto dite te pakta entuziazmi nuk do te peshonin fare ndaj diteve te plumbta te merzitjes.
Dhe ja,nen tingujt e nje kenge,ne faqet e nje romani,rastesi e pritshme.
Dashuria,kjo fjale here-here kaq e embel,here te tjera mizore dhe ne ca momente jo me pak absurde,me kujton ne kundershtim me emrat,vendet,ndodhite qe me degjojne veshet,gjithmone ate,fjalet e saj,buzeqeshjet e saj,enderrimet e saj qe per mua shnderrohen ne ideale.
Prej te ardhmes pres vetem qe diēka befas,t'i trondise themelet e asaj qe tani po e quaj te zakonshme dhe te me beje te le pas kraheve dhjetrat e kilometrave qe na ndajne.
Me ate magjine e gjerave qe ndodhin te pakontrolluara e qe s'te lene kohe te kuptosh se ēfare po ndodh.
Nje moment i imagjinuar,qe mbase i jetuar do te me dukej akoma me shume imagjinar :).
__________________
vetėdija e lartė e rėndon njeriun
|