Eh Odise, Odise!
Fillimisht hape temen per te kerkuar mendimin e te tjereve, se a shkon dashuria dhe studimet se bashku?
Nuk e di se pse e ke ber kete tem.
Por pastaj rrjedha e debateve qe u zhvilluan ketu te qojn deshiren te mendojsh.
Qfare eshte ky njeri keshtu?
Qe hidhet e perdridhet e kun nuk zihet.
Nderron ngjyren si te ja doje rasti e nevoja, si nje Kamaleon.
Tani se fundi pas hapjes se temes na del se shkencetaret nuk po mundkan te studiojne dhe te dashurojne njekohesisht.
Mos rastesisht e ndjeve veten te mundur nga diskutimet e te tjereve?
Mos dashke ta vesh veten ne grupin e shkencetareve?
Po qtu desht more te hapesh nje teme te tille, ku e kundershton vetveten pa nderprer.
Kam nje keshille te vlefshme per ty.
dikund ne forum eshte nje teme si te diskutojne dhe imagjinojne te qmendurit, me duket se pikerisht ty te shkon per shtati.
Me rrespekt per ty.
Stuhia.
Per lexuesit e kesaj teme po e citoj edhe njeher temen e hyrjes.
Lexoni dhe gjykoni vet se sa pshtjellavq e kemi te nderuarin
Prof.Dr.Mr Odiseun
Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Odise
Ndoshta dikush edhe mund te hidherohet, pa shkas, por dua te bejme nje diskutim te qete e progresiv - a mund te shkojne krahas, styudimet edhe dashuria ne te njejten kohe?
Shume thone, se pa dashuri nuk ka jete - po me dashuri edhe studime ne te njejten kohe - a ka sukses?
A mund te jete student i forte, nje student i dashuruar, me dashnor/e?
Une personalisht, nuk mendoj se mund te kete sukses profesional, as kryerje studimesh ne rregull - kur nje student ne te njeten kohe ben - dashuri edhe studime!
Po ju ēfare thuani?
Odise
|
Dhe pastaj lexoni shkrimin e tij te fundit ne ket tem.
A nuk ju duket edhe juve si shum i pshtjellte dhe cinik ne ket tem?