[Dilaver]

Takohen një ditë dy burra në qytet duke kryer far pazari, fjalë mbas fjale krijojnë një far miqësie dhe ftojnë njeni tjetrin në konak.

Secili shprehte deshiren qe të ftoj mikun ne shtepin e vet dhe nuk mund të bijnë në ujdi, por ma ne fund vendosin me shku tek ai qe e ka shtepin ma afer.

Duke shkuar në shtepi, po i thot nikoqiri musafirit, qyre miko, kur të shkojmë në shpi, i kam bukur kallaballëk mashkuj, por një prej tyre e kam si zaif prej kreje, asht pak noksan (i trent) e mos të bie në befasi.

Po mirë de ia kthen musafiri ska problem ishalla veq me dor nuk luen.
Nikoqiri i thot, jo jo me dor nuk luen por me goj bluen shum.

Kur shkojnë në shtepi, i zoti i shtëpis e ul mysafirin në ball të oxhakut e po i ban muhabet.
Dikur ma von i zoti i shpis po i thot njenit prej djemve, o biro qou e qitna nga nji qaj të nxehtë qaty.

Ky djali qohet e merr xhygymin e tja kthen ujin në oxhak e i len edhe pa qaj edhe pa zjarm me u mberdhi e del jasht.

Po e pyet mysafiri të zotin e shtepis, a asht qeky ai i trenti?

I zoti i shtepis ja kthen jo valla qeky nuk o kon deri tash i trent po qetash tek u tranu, he mozomakeq se boll e kam pas nja e tani mu ban dy.