[Dilaver]

Postimi origjinal është bërë nga Dilaver

U bë shum fjalë ne lidhje me keto dy fjalë.

Për fat të keq në munges të literaturës në gjuhën shqipe, si edhe duke pas parasysh se kroatet kan origjinë Ilire po e sjelli një variantë të prejardhjes së ketyre dy fjalëve.



Fjala rob (sherbëtor, rob, sklav) egzistojnë të dhëna qe është huazuar nga rajonet perendimore sllave, me siguri për shkak se nga atje në mesjetën e hershme janë importuar robër.

Më gjersisht, burimi http://www.matica.hr/Vijenac/vijenac...WebDocs/opacic

Gjithashtu fjala rob ka lidhje te ngushtë me shprehjen përshendetëse ”çao” qe ka domethenjen jam sherbetor.
Kjo përshendetje ”çao” lindi ne të njëjtin djep në të cilin erdhi në botë edhe përshëndetja feudale përshëndetje “Servus” qe do të thot shërbëtor, rob dhe në mesjetë fitoi shprehjen binake “sklavus” (rob, sllaven) në greqisht “sklabos”.
Slavente e vjeter që vinin ne Evropë në menyrë të paorganizuar ishin robër të frankëve, Gjermanve, Bizantinve.

Më gjerësisht nen numrin 3; http://www.pujanke.hr/bezic/pozdrav_...e_nezdrav.html

Postimi origjinal është bërë nga Dilaver

Fjala ROD vjen nga vet emri i zotit rus ROD analogji e te cilit është zoti BRAHMI ne hinduizëm.

Zot i cili kishte dy gjinit mash. fem. Rod ishte baba i zotërave si edhe nëna e zotrave, prej tij ndahen Svaroga zoti mashkull dhe LLada zoti femer etj.

Nga vet emri i zotit ROD vjen fjala ROD e cila ka disa kuptime në gjuhët sllave si prinderit, kusherijt, fisi, vendlindja, populli, natyra etj.

Më gjerësisht http://hr.wikipedia.org/wiki/Rod



Dilaver

Postimi origjinal është bërë nga Dilaver

CROATIAN ACADEMY OF SCIENCES AND ARTS
AKADEMIA E SHKENCAVE DHE ARTEVE KROATE

Dr.sc. Alemko Gluhak

(Croatian Etymological Dictionary), Zagreb, 1993 Fjalor etimologjik Kroat

rob - është fjalë p. sllave u formua me metatezen prej orb qe ka rrënjet nga gjuha indoevropiane orbh qe do te thot "i cili nuk ka pasuri"

rod - gjithashtu fjalë p. sllave e nzjerrur nga e njejta rrënjë....

Kerkoj falje për perkthim kaq te dobët, por është burimi kush i njef keto dy gjuhë më mirë, anglisht apo kroatisht.

P. s. në gjuhën shqipe nuk kam mundësi të siguroj, kush e ka mundësin mir bën.

Dilaver

Unë si të gjith pjesmarrësit në debat por edhe ata të cilët nuk janë inkuadruar në debat u bëra kurreshtar te gjej far materiali qe ka te bëj me etimologjinë e ketyre dy fjalëve.
Pasi qe gjindem larg vendlindjes e nuk kam casje ne literatur shqipe duke kerkuar ne internet e gjeta një variant ku e kam postuar ditë më parë, por nuk e kam thënë se kjo është etimologjia dhe pikë, por thjesht e solla ne menyr qe kush do qe të ka ndonjë argument apo far materiali deshmues të sjell, më pas e solla edhe varinatin e dytë nga ASHAK por as ateher as tani nuk e kam thënë se kjo është keshtu dhe pikë.
Duke kerkuar hasa edhe ne ketë variantë ne te cilën bazohet Odise, por kurrsesi nuk e sjell ketu të shqyrtojmë dhe të mbyllim ketë diskutim.

Ethymologjia e emrit sllav – narod (popull). -
Ndikimi i illirishtes në gjuhët sllave fillon qe nga fjalët kryesore të tyre, të cilat janë formulime si togfjalësha në të shumtën e rasteve - duke u nisur nga nocioni – popull, që mund të spjegohet përmes shqipes së vjetër.
Fjala sllave për emërtimin e popullit – narod, është një kompozitë e përbërë prej dy rrënjeve të lashta illire – na + rod = narod. Sipas këtij zbërthimi morfologjik na dalin dy fjalë krejtësisht shqipe, ku pjesa e parë e kompozitës – na – është përemri vetor i shqipes – na - veta e parë, numri shumës (na, ju, ata-ato), si formë emërtimi për vetveten sllave. Kurse pjesa e dytë e kompozitës – narod, - rod, është krejtësisht fjalë illire – rod, rodi, soji i njeriut. Në këtë rast gjatë formimit të emërtimit – narod, kuptohet shprehja e re – na rod, na jemi rod, na rodi, soji i njeriut, si popull, na jemi rodi. Fjala e hershme shqipe-illire – rod, rodi, e cila mund të spjegohet edhe fonetikisht, nga pjesët e saj, diftongu – ro+d, ku diftogu – ro, difton rrojtje, që rron, si zbutje fonetike e tingullit – rr, në - r – ashtu sikurse gjindet edhe në diftongun fillesë të fjalës emër – rom – roman – romak, ku theksohet tingulli i dyfisht në të folur shqip - rr (rrom, rromët, rroman, rromak-e). Diftongu – ro – si kuptimi i rrojtjes, gjallimit, ekzistencës (rro), me formimin e emërtimit me fillesën – t, rrodhi fjala – t+ro=tro, që ka kuptimin e trollit, troll-i, troje-t, ku vet fjala shqipe – troll-i, spjegohet përmes shqipes me shprehjen – T*RO*LL – të rrojë illiri – troll, ku përmes ndryshimit të fundesës tingullore – p – rrodhi fjala e hershme illire – trop, si kuptim i fjalës trup, ku me fjalën – trop, u bë lidhja prefiksale me – an dhe rrodhi emërtimi – an+trop, që e kemi formimin e fjalës greke të hershme – antrop (antropo-s) = njeri, me kuptimin e shprehjes – njeri i trollit, trop në troll, trup në truall, njeriu që nuk jeton më nëpër shpella e natyrë të hapët, por jeton në troll (truall), njeriu i trollit. Ashtu sikurse tingulli – p, krijoi fillesën tingullore të emrit shqip – popull (pop, people etj.)
.................................................. .....................


Autori i këtij versioni është Albanolog por nuk pajtohet me të arriturat e gjuhës shqipe deri më tani, e as me mendimet e shum albanologve dhe të ASHASH.

Edhe pse nuk jam njohës i kesaj lemie, edhe ketë version e marr me rezerv, të pakten vetëm si një mendim personal, te pa konfirmuar nga ASHASH apo ndonjë organ kompetent por vetëm si një shkrim ne forume.

Dilaver