Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Murgesha
Dhimbje.
Shumė vite kanė kaluar
Shumė vite qė mė mungon
Prehėrin tėnd me vite e dėshirova
Fjalėn nėnė qė kurrė nuk e shqiptova
Pa emrin tėnd buza mė ėshtė tharė,
Pa qeshjen tėnde kam mbetė e vrarė
Tė thėrisja nė dėshpėrim, tė dėshiroja nė gėzim
Thirrjet e mia nuk arrinin dot nė amshim
Ti ishe engjull kur ike prej kėsaj bote
Dhimbjen nuk e kuptoja se ēdo tė thotė
Ty t`u hapėn dyert e amshimit
E mua mu hap dera e rėndė e jetimit
Unė tani vetė nėnė jam, si ti dikur
Ku tė kam nėna ime spraj sė kėrkuari
Tė dėshiroj mė shumė se kurrė
Ta hjek nga zemra mallin pėrvėluar
Kush nėnėn ka humbur,
Parajsėn tokėsore se ka shijuar
Pėrgėdheljet, ledhatimet, kujtimet
Pė gjithė jetėn tė mohuara.
|
Nje verė pa ty,
83 lule nuk lulezuan...
Dhimbje, deshire e malle!!!
Vendtakimi yne endrrat,
vetem aty shoh gjelbrim, lule dhe diell,
krah engjulli me perkdhel,
KURAJON me vesh,
e forte duhet te jesh Nėnė je dhe vetė!
Perqafimi ne "vendtakim"...
udhezimin perfaqeson...
dhimbje, deshire dhe malle...
butesi e nje Nėne...
Mos ngec ne kujtime...
vazhdo,trajtezou ne Nene te mire bija ime!