[Dilaver]

Hasanmehmeti, unë nuk jam kompetent për pergjigje, e në ketë lemi hiq aspak, sepse nuk jam njohes i mirë i saj, e sa për pyetje që ke parashtruar të kam dhëne adresat ku duhet të parashtrosh ato pyetje, aty jan njerëzit kompetent me kualifikime perkatese.

Bashkësia Islame e Maqedonisë

Bashkesia Islame e Kosovës

Mirepo meqense po insiston unë mund të jap mendimin tim per keto që pyet ti, por gjithnji të kesh parasysh se është mendimi im, por i shoqeruar edhe me argumente e jo shabllon sikurse ti dhe disa diskutues tjer qe e gjen një shkrim dikah neper faqe te infektuara me shum lloje virusesh dhe pa e analizuar fare e bjen e poston (copy paste), pa e dijt as vet qka po thua.

Postimi origjinal është bërë nga hasanmehmeti

Me thuaj vella se qka eshte bidat per ty ?.

BIDAT-I, m. sh.-E,-ET. Një gjë e keqe, që nuk pranohet nga normat morale të vendasve, marrëzi. Mos bëj bidate! Mos bëj çka s'ka bërë kush! Bidat të madh bëri. Një marrëzi, një turp të madh.

Postimi origjinal është bërë nga hasanmehmeti

Pra me thuaj vella se ngrenja me dore ne Islam eshte bidat .

Per mua është bidat, e ti ha si të duash nëse ha me duar, nëse do as duart mos i fut në perdorim fare.

Hajde të ndalemi tek mjekra dhe mustaqet.

Profeti në hadithin që transmeton Buhari thot; ”Leshoni mjekrrat e shkurtoni mustaqet e dallohuni prej pabesimtarve”.

Mjekrra fizikisht paraqet një pjesë të pamjes natyrore të mashkullit. Leshuarja e mjekrres është praktikuar tek njerezit shum para paraqitjes se Islamit, e është vazhduar edhe pas perhapjes se islamit ne rruzullin toksor. Ajo paraqet një karakteristikk natyrore të cilen Zoti ja dhuroi njeriut. Ajo është pjesë e ashtuquajtur fitre (karakteristik natyrore te cilen Zoti ia dhuroi njeriut)
Ne hadithin e Profetit Muhamed thuhet;
”jane keto shenja karakteristike natyrore të cilat Zoti ia dhuroi njeriut:
- shkurtimin e mustaqeve,
- leshuarjen e mjekrres,
- pastrimin e dhëmbëve,
- shperlarjen e hundes me uj,
- shperlarjen e gojes,
- prerjen e thonjëve,
- larjen ne mes gishterinjve,
- menjanimin e qimeve nen sqetulla,
- rruarjen e qimeve ne vendet e turpshme,
- pastrimin me uj pas nevojave fiziologjike. .

Pra te kthehemi tek hadithi per t’u dalluar nga pabesimatret, po edhe ata i leshojnë mjekrrat (pabesimtaret), a kjo nuk duhet marrur si shkas per mos leshuarjen e mjekrres ne kete rast, me siguri se jo.

Sa i perket qendrimit islam ne lidhje me leshimin e mjekrres dominojnë tri mendime:

1. Leshuarja e mjekrres është e obligueshme (farz) dhe rruajrja e saj është e ndaluar (haram). Mbeshtetës të ketij mendimi janë ne mes tjerve Ibn Hazm dhe Ibn Tejmijj

2. Leshuarja e mjekrres është mendub e rruarja e saj është mekruh. Mbeshtetës te ketij mendimi janë Ibn Hanbel, Ibn Kudame, Imam Shirazi, Imam Shavkani, Imam Nevevi dhe Kadi Ijad.

3. Leshuarja dhe rruarja e mjekrres jan mubah. Mbeshtetes te ketij mendimi jan Kadi Abu Bekr, Ibn el-Arebija e Imam Kurtubi

Pra si po shifet kemi tri mednime të ndryshme ne lidhje me leshuarjen e mjekrres dhe shkurtimin e mustaqeve (e jo rruarjen si e ke potencuar ti), qka don te thot se mustaqet duhet te shkurtohen sa mos te kalojnë buzet.

Në rastin e parë nuk ka diskutim si zakonisht ky radikali shum gjera i ben haram menjihere pa llogarit se a ka te drejt a jo, sikurse ti vetem ja fut paushall e me qen ne kundershtim me Hanefitë.

Në rastin e dytë leshuarja e mjekrres është veper e cila është e lavdishme të punohet e qe rrjedh nga profeti (mendub) e rruarja e saj është vepër qe nuk është mirë te punohet, por qe nuk është e ndaluar (mekruh)

Në rastin e tretë leshuarja dhe rruarja e mjekrres është vepër e cila nuk është urdheruar te punohet, por as nuk është e ndaluar te punohet, njeriu është i lirë të kryej apo mos te kryej (mubah).

Te shkojmë metutje, një grup njerëzish flasin se shkurtimi i mustaqeve është detyrim duke u bazuar ne fjalët e profetit ku thot
”secili qe nuk i shkurton mustaqet e veta nuk është prej tonve”,

komentimi i ketij hadithi ”nuk është prej tanve” tregon ne detyrim apo farz, por si pergjigje ne ket thenje mund te marrim te njejtat fjalë ku profeti thot;

”kush nuk i rruan qimet ne vendet e turpshme, nuk i pret thojt, e nuk i shkurton mustaqet nuk është prej tonve” e rruajrja e qimeve ne vende te turpshme nuk është farz.

pastaj profeti thot ”kush nuk fal namazin e vitrit nuk është prej tanve” a don te thot kjo qe ata te cilët nuk e falin namazin e vitrit jan pabesimtar? Jo sigurisht se jo.

Pastaj profeti thot;

”Na është urdheruar te lavderojmë e ngrisim Allahun (te numerojme tespih) pas kryerjes se namazit”

E ata qe nuk perdorin tespih a e kan haram, jo pra.

Hadithe te shumta qe flasin ne lidhje me mjekrren te gjithë jan ne imperativ, por me vete nuk bajnë detyrimin (farzin) pasi qe per të nuk egziston indikacioni ne tekst. Krejt qka ato permbajnë është kerkes, e sikur të ishte detyrim teskti do te permbante verejtjen nga denimi apo premtimin per shperblim, ose njohjen per falje.

Pastaj dikush thot duke pas parasysh se ashabet kurr nuk e kan rruar mjekren se kjo është e ndaluar, jo jo, qendrimi islam ne disa qeshtje nuk mvaret nga ajo si kan vepruar ashabet e si nuk kan vepruar pasi qe veprimet e tyre nuk janë burim i sheriatit, e ne kete rast argumentin duhet kerkuar ne fjalet e profetit me te cilat besimtarve u ka derguar kerkesen të dallohen prej pabesimtarve. E kjo kerkes nuk është ne ate shkallë qe tregon detyrim.

Ne bazë të ketyre qka u tha mund te perfundojmë se pyetja e mjekrres ka qen ne qender të dallimeve kontraverze të mednimeve ne mes dijetarve. Besimtari islam ka te drejtë të pranoj mendimin e atij mendimtar qe i beson e qe argumentet e tij i konsidren më të fortat.

Unë mendoj se argumentet ma te forta janë të dijetarve qe kan thënë se leshuarja e mjekrres është mendub e qe do te thot besimtari ka shperblime per leshimin e saj, por nuk ka gabime nese nuk e leshon.

Pra kurrsesi nuk kemi te bejmë me bidat as me haram ne kete rast dhe nuk është e vertet se jan pajtuar te kater medhhebet ne ket qeshtje dhe kurr nuk kan thënë se leshuarja e mjekrres është vazhib.