[Murgesha]

Kënaqësia dhe zhgënjimi i festivaleve!





Adelina ishte vetëm 6 vjeç, mosha për t'u futur në klasën e parë, kur në vend të hynte te shkolla fillore, ndryshon drejtim e shkon te shkolla e muzikës, ku pranohet menjëherë edhe pse ishte fare e papërgatitur për konkurs. Edhe këtë herë kurioziteti i funksionoi; ndoshta jo që në fillim me pianon, por në korin e fëmijëve ajo arriti të dallonte nga të tjerët. Sapo hyri në kor, i futi këmbët dhe te “Akordet” e Kosovës (festivali më prestigjioz i asaj kohe). I tërhoqi të gjithë me lëvizjet dhe natyrën e gjallë. E vetëm një vit më vonë (7 vjeç), nxori kasetën e parë për fëmijë në Kosovë me titullin “Do të bëhemi milionerë”. Kjo kasetë u pasua dhe nga tri të tjera e shumë çmime në gjithë ish-Jugosllavinë. "Kjo ishte periudha kur Jugosllavisë së atëhershme i tregoja se edhe shqiptarët kanë fëmijë që dinë të interpretojnë dhe të vallëzojnë bukur.”

Deri tani i kishte ecur. Zhgënjimi i filloi kur u shfaq në festivalet e Shqipërisë- në prag adoleshence, vetëm 14 vjeç). Edhe pse mori çmimin e debutueses më të mirë, shija nuk i ka mbetur e mirë. “Disa herë e kam thënë që nuk kemi qenë të mirëpritur ashtu si vëllezër, më shumë kemi qenë si artistë të rangut të dytë dhe në atë mënyrë jemi trajtuar”. Megjithatë do të vazhdonte të merrte pjesë e të zhvishej pak nga pak, duke filluar të ndiente petkun e famës. Në festivalin “Kënga magjike” (2000) doli e kënaqur me çmimin “The Best Look”, me këngën “Fuck the government”.

Tani, akoma mbetet e mendimit për të qëndruar larg festivaleve, derisa ato të kthehen sërish në vlera të muzikës.

Po fajin nuk ia pati vetëm skena, por edhe disa kolegë të saj, që me dashamirësinë më të madhe kërkonin t'i bënin puçe...