[Daja POLIC]

71 - Nuh


1. Ne e dërguam Nuhun e populli i vet (dhe i thamë): “Tërhiqja vërejtjen popullit tënd para se ata t’i godasë dënimi i rëndë!”
2. Ai tha: “O populli im, unë jam i dëruar te ju, jam i qartë.
3. Adhuronie All-llahun, kini frikë prej Tij dhe mua më dëgjoni.
4. Ai u falë juve nga mëkatet tuaja dhe ua vazhdon jetën deri në një afat të caktuar (pa u dënuar), e kur të vijë afati i caktuar prej
All-llahut, ai nuk shtyhet për më vonë, nëse jeni që e dini”.
5. Ai tha: “O Zoti im, unë e thirra popullin tim natën e ditën.
6. Por thirrja ime vetëm ua shtoi ikjen.
7. Dhe sa herë që unë i thirritja ata për t’u falur Ti mëkatet, ata i vënin gishtat e tyre në veshë dhe e mbulonin kokat me teshat e
tyre dhe vazhdonin në atë të tyren me një mendjemadhësi të fortë.
8. Pastaj, unë i kam thirrur ata haptazi.
9. Pastaj unë thirrjen ua drejtoja atyre haptazi, e shumë herë edhe fshehurazi”.
10. Unë u thashë: “Kërkoni falje Zotit tuaj, se Ai vërtet falë shumë;
11. Ai ju lëshon nga qielli shi me bollëk,
12. Ju shumon pasurinë dhe fëmijët, ju bën të keni kopshte dhe ju jep lumenj.
13. ç’është me ju që All-llahut nuk i shprehni madhërinë që e meriton?
14. Kur Ai ju krijoi në disa etapa.
15. A nuk e keni parë se si All-llahu krijoi shtatë palë qiej (në kate).
16. Dhe në ta hënën e bëri dritë, diellin e bëri ndriçues.
17. Dhe All-llahu u shpiku juve prej tokës si bimë.
18. Pastaj ju kthen në të pa dyshim ju nxjerr sërish.
19. All-llahu juve ua bëri tokën të sheshtë.
20. Që nëpër të të ecni rrugëve të gjera”.
21. Nuhu tha: “Zoti im, ata më kundërshtuan, ata shkuan pas atyre (pasanikëve), të cilëve pasuria dhe fëmijët e tyre vetëm ua
shtuan dëshpërimin.
22. Dhe ata (pasanikët) u kurdisën atyre kurthe shumë të mëdha”.
23. Dhe u thanë: Mos braktisni zotat tuaj kurrsesi, mos braktisni Vedda-në, as Suvva-në, e Jeguth-in, Jeukë-n e Nesre-n.
24. Dhe ata i bënë të humbur shumë sish, e Ti zullumqarëve mos u jep tjetër, por vetëm humbje.
25. Për shkak të mëkateve të tyre ata u përmbytën dhe menjëherë u futën në zjarr dhe ata, përveç All-llahut, nuk gjetën
ndihmëtarë.
26. E Nuhu tha: “O Zoti im, mos lë mbi tokë asnjë nga jobesimtarët!
27. Sepse, nëse Ti i lë ata, robërit Tu do t’i humbin dhe prej tyre nuk lind tjetër, vetëm të prishur e jobesimtarë.
28. Zoti im, më falë mua dhe prindërit e mi, dhe ata që hynë në shtëpinë time, duke qenë besimtarë. edhe besimtarët e
besimtaret, ndërsa jobesimtarëve mos u shto tjetër, vetëm dëshpërim”.