[Arb]

Si e vrau veten "Mandela" i Kosovës?
Ose: Të gjitha mëkatet e adem Demaçit!

Shkruan: Jusuf FERIZI

Në prag të zgjedhjeve parlamentare e presidenciale të 22 marsit të vitit 1998, Adem Demaçi vendos të merret "seriozisht" me politikë. Së pari, si duket pa u menduar mirë, shpall kandidaturën për president të Kosovës, të cilën çuditërisht e tërheq brënda dy ditësh!

Dhe pas fitores absolute të Rugovës si president i Kosovës me 85% të votës së elektoratit, Demaçi hidhet në kërkim të rrugëve tjera për t'u ngulitur edhe në mënyrë të dhunshme, nëse e lyp nevoja, në krye të pushtetit të Kosovës.

Dhe aty për aty i ringjallen shpresat që me "ushtrinë" e kuqe të Nanos e të Qosjes, si gjeneral që do të vetshpallej, të marrë mbi vete udhëheqjen e ndërtimit të strukturave "të reja" udhëheqëse të Kosovës.


Testi me "Ballkaninë"!

Demaçi ishte ofruar edhe më herët si krah politik i UÇK-së. Duke e kushtëzuar këtë "ofertë" me pranimin nga ana e UÇK-së të "Ballkanisë" së tij, si opcion i vetëm për "zgjidhjen" e problemeve ballkanike, gjë që pranohet me të dy duart nga ai "Shtabi" i guvave të Malishevës së Jakup Krasniqit, Adem Demaçi shpallet prijës politik i "ushtrisë" së kuqe.

Dhe duke pranuar "Ballkaninë" e Demaçit, në fakt, UÇK-ja marksiste-leniniste e "komandantëve" të Drenicës, hoqi dorë nga pavarësia e Kosovës.

Siç dihet slogani antishqiptar "Ballkani-ballkanasve", u nxit dhe u financua së pari nga perandoria ruse me të vetmin qëllim që nga Evropa Juglindore të dëboheshin perandoritë austrohungareze dhe otomane.

Ky slogan i tmerrshëm që parashihte zhbërjen e shqiptarëve si popull, u pati skalitur me germa të zeza në projektet gjenocidiste të Garashaninit, e më vonë, edhe të Çubrilloviçit. Prirjet greko-serbe për avancimin e termit "ballkan"bëjnë boshtin e strategjisë bizantine për përjashtimin e SHBA-ve nga Gadishulli Ilirik, sepse termi "ballkan" në ndërdijen e çdo serbi e greku identifikohet me termin "bizant".

"Ballkani-ballkanasve", kjo sintagmë aq irrituese, por shumë e preferuar për Adem Demaçin, është një slogan hegjemonist serbo-grek i së njëjtës origjinë, dhe, pothuaj, i një moshe me "ëndrrat" e komunisto-socialistëve serbë për do farë "federatash" e "konfederatash" ballkanike, ku shqiptarët do ta kishin statusin e minoritetit, ose do të zhbëheshin fare, ashtu siç e zhbëri Enver Hoxha çështjen çame. Në emër të kësaj sintagme, me të cilën u pajtua edhe "ushtria" e kuqe e Demaçit, u viktimizua nga ana e komunistëve shqiptaro-jugosllav edhe çështja e Kosovës në Luftën e Dytë Botërore.

Për këto qëllime enveriste, edhe Demaçi u mor gjatë me "ëndrrën" kominterniste të "Ballkanisë" së tij, u mor pra me këtë ide antishqiptare "Mandela" i Kosovës në kohën më të ligë, shih atëherë kur kishte filluar lufta në Kosovë. Me këtë "ëndërr" kominterniste Demaçi iu qep edhe më fuqishëm politikës duke vrarë veten edhe një herë, me dorë të vet!


Populli apelonte: "ndale turrin, "gjeneral"!

Dhe pas vetemërimit të tij "gjeneral", pas djegies së Dukagjinit (verë 1998), Demaçi në krye të "ushtrisë" së kuqe paralajmëronte se do të "ndryshojë" strategjinë, se do të "ndërrojë" taktikën e luftës.

Kur jepte "gjenerali" ynë këtë paralajmërim, afro gjysma e Kosovës ishte bërë rrafsh me tokë, një e treta e popullatës kishte braktisur vatrat e lindjes, Dukagjini, pothuaj, ishte boshatisur nga vendësit autoktonë shekullorë.

Dhe, sikur të mos ishte ngopur me gjithë ato vrasje e rrënime që linin prapa barbarët serbë, sepse siç thoshte "gjenerali", "liria nuk ka çmim", ndonjë zëdhënës i UÇK-së, sepse nuk dihej sa zëdhënës dhe sa shtabe falangash ekzistonin, kërcënonte se "ose do ta çlirojmë Kosovën, ose do ta bëjmë shkrimb e hi të tërën"!

Dhe, derisa shqiptarët e Kosovës, pa kurrfarë mbrojtjeje, vriteshin e dëboheshin nga vatrat e tyre shekullore, "gjenerali" i vetëshpallur dhe prijësi i UÇK-së, Adem Demaçi, në konferencat javore të shtypit për çdo të martë, sikur të jetonte në hënë, vazhdonte fjalimet e tij të zjarrta mbi "riorganizimin" e UÇK-së.

Në të njëjtën kohë qindra mijëra banorë që ishin katandisur maleve nën qiellin e hapur, sikur e lusnin Demaçin: "Zoti gjeneral", nëse do pushtet me çdo kusht, atëherë urdhëro eja ta ushtrosh pushtetin tënd që ta kanë siguruar uçkëistët nano-qosjanë në qindra fshatra ku nuk frymon më erë njeriu"! Dhe, lutja e tyre e kotë e fundit ishte: "Ndale turrin, "gjeneral"!

Kombëtarja "B.sot" 24 maj 2003