[Psikologu]

Voglushet e mij

Mos brengosi zemrat e mia
se së bashku ja kalojmë
në ketë jetë e keto furtuna
si cdo herë do të marrshojmë.

Me ju bashkë dhe i pa ndarë
ne cdo ecje ne dritë e erresirë
dhe për ju njehere me kohen
do të behet dikur mirë.

Nuk besoj në ndihmë të hujen
une vetë keshtu jam mësuar
që për ju të jem i lidhur
natë e ditë të jem i zgjuar.


Plaget e juaja u ripertrinë
mos brengosi se edhe sherohen
që me kohë ju kam mesuar
assesi të mos dërzohem.

Jam mesuar me lotet e juaj
diku naten e diku diten
edhe pse nganjehere shterren
shumë me shuma nganjehere rriten.


Ju kam aferë ne cdo hap
kur shpirti i juaj është në kerkim
t´vetmen mbeshtetje ketu e keni
ju ne mua , ne shpitin tim.


Jo , për jetë as nuk derzohem
sepse jua do tu nxjerri në dritë
e pastaj të ju shof si tre yje
nga buqeshja duke shendrit.


Mos brengosi assesi o shpirtra
në dorë të huaj s´ju lëshoj
edhe pse ju aq shumë kërkuat
që dikush më shumë të u lëdhatoj.

Jo që vuani për ledhatim
por filluat dhe shpresuat
hap pas hapi faji i im
që në shpirtë ju u mashtruat.

Por një gjë mos e harroni
se koha vjen dhe koha shkon
une qelsin zemres i ngujova
që aty kush me të mos egziston.


Në ketë stinë e në ketë dimer
kater vite sot u benë
që nga goja e juaj e embel
nuk u thirrë më ermi NËNË.


Për cdo ditë në zemren e juaj
rritet , rritet një kerkesë
veq me ju jam i pa ndarë
deri me diten kur do të vdesë.


Sikur prindë ne shumë role
si mësues edhe si shokë
ne jeten tonë sdo ta lejojmë
që dikush te futet dot.


Paqi jetë dhe lumturi
me atë shpirtë të perveluar
kush e tha që për ju brengoset
shumë pa masë ju ka mashtruarë.