[beku]

Më duhet të ri formuloi po në këtë formë; dialogun me Renen

Rena:- Interesant boll!!!
ne baze te kesaj qe po thua, po del se faj ka populli e jo pushtetaret!

Beku:- Gadi secili pushtetar i ardhur ne krye te udheheqjës ka nxjerrur një flamur te vetin dhe te shijës së tij, madje pa pyetur shijet e mases/qytetarit(nuk figuron fjala popull siç e keni interpretuar gabimisht apo qellimisht).

Rena:- Dmth populli ka simpatizem kosmopolit, e jo fanatizem kombetar, ndaj simboleve te veta dhe kushdo qe vie ne pushtet ben nga nje flamur dhe populi i perkrah keto!!!

Beku:- Këtu nuk ështe vetëm çeshtja e flamurit, per te cilin dhe për te cilët, nuk kemi patur fanatizëm kombëtar por kemi patur sipatizëm kozmopolit, për secilin flamur të ri që ka ardhur(nuk figuron fjala popull siç e keni interpretuar gabimisht apo qellimisht).

Rena:- Qe dmth se sot, po te veme cilindo qytetar tjeter te Kosoves (politikan apo apolitik) ne vend te Rugoves, secili prej tyre do vie me nje ide te veten per nje flamur tjeter, dhe per shakak te simpatizmit kosmopolit te masave(popullore), perseri te gjithe do ta perkrahin kete !

Beku:-Ne shikim te parë, kjo mund te duket disi e tillë, madje edhe siç u tingllon juve, por edhe jo secilin qytetar ta veni ne vendin e „ma te madhit“ (...?) do te vepronte mu kështu, siç po vepron „buzëqeshja e ngrirë e komikut më te madh shqiptar“, mjerisht duhet të pranojmë, se janë pak dhe mjaftë pak ata qe duan të mbesin fanatik të unitetit kombëtar, kjo nuk flet vetëm për përjudhë ne te cilën frymojmë ne, po edhe me herët. Akoma nuk jemi mbushur mend, për të patur mend. Është guxim i madhë ta shohësh dhe ta kritikosh vetvetën, aty ku, je çalus i madhë dhe të shohish mjerushëm nga mjerimi yt. Skllavët e lumtur janë armiqtë më të mëdhënj të njerëzimit dhe të lirisë.

Rena:- Çka po sygjeron ti?, Ta ndrrojme popullin?,
t'ia kufizojme popullit lirine per te perkrahur lideret e vete dhe vendimet e tyre, (me ndonje dikature te Kim il Sung-ut apo Homeinit ) apo ndonje mundesi tjeter qe nuk eshte zbuluar ende?.

Beku:- Sundimi, për njerëzit e çiltër, është i huaj.
Pakkush ka vënë në dyshim pozitën e ndrrimit të popullit, kjo është një pyetje komplekse gadi si me pyetjen kur toka do bëhet qiell, e qilli tokë. Një popull i ngritur me vetëdije te lartë politike nuk e akcepton shkeljet drastike te demokracisë, te vlerave që janë krijuar me munde, kur është në pyetje përkufizimi i lirisë së përfaqsimit. Por populli shqiptar ka përkrahur; mbretër, kryetaret, presidentet, liderët etj. Shembulli i Enver Hoxhes, dhe përkrahja e tij në vend (e pa vend) dhe jashtë tij, ka treguar se kjo përkrahje ka qenë përkrahje e verbale dhe e dëmshme, këtë e kanë ditur pak njerzë në atë kohë apo edhe ata qe e kanë ditur janë sjellur inferior. Edhe tek ne nuk ka munguar një përkrahje e tillë verbale, siç kemi rastin me: Fadil Hoxhen, kur kemi mbetur brenda RSFJ-së. Azem Vllasin, me dy biga ka frye era dhe se fundi me Ibrahim Rugoven.
Unë nuk jam zbulusi i shekullit të ri, qe i jap kodin tim epokës në te cilën jetojmë.
Por di të përserisë këtë: Së pari, atdheu është dashuri prindërore, është instikti më i fortë natyror dhe moral te njerëzit. Këtë duhet ta kuptojmë dhe duhet ta ruajmë me paçmim, në te kundërtën, Paqja e tillë e ushqen lirinë e dobët, e cila kërcnohet nga shumë e shumë sulmues. Sikur të dini ju, çfarë di unë,- thoshte muhamedi,-më shumë kishit për të qarë se për të qeshur. Me aluzionet e kësaj te ashtuquajture meritokracisë shqiptare.