[munti]

Si u shkruan fletët e para të Kur'anit

nga Gazmend Aga

Njeriu e ka të vështirë të besojë se një shkrim apo dokument i vjetër nëse është shkruar prej vitesh të mos ketë asnjë ndryshim dhe pse kanë kaluar shekuj. Kjo mund të mendohet për çdo libër, për çdo gojëdhënë por nëse do të marrim parasysh kushtet se si është shkruar dhe është ruajtur Kur'ani kjo është e pamundur të thuhet.

Një njeri që është larg dijes dhe shkencës mund të thotë se: Kur'ani, hë se dhe aty kanë ndryshuar gjëra sipas kohës ose hoxhallarët i kanë ndryshuar disa mendime (ruajna Zot). Në fakt meqenëse në Kur'an thuhet se ajo është fjala e Allahut (xh.sh.) dhe se do të ruhet nga Allahu (xh.sh.), atëherë mjafton të besojmë se Kur'ani është i pandryshuar qoftë dhe një shkronjë, por dhe për ata që dyshojnë ka argumenta që nuk mund të mohohen.
Ishte i ulur në shtëpi dhe po shikonte televizor. Këmbë përmbi këmbë po priste me padurim ndeshjen dhe telekomandën e mbante të shtrënguar në dorë. Bashkshortja i lutej të shikonte telenovelën, por më kot. Papritur hyri djali me një gëzim të madh me një letër në dorë. Babi, mami shikoni çmë dha postieri. Është vonë për letër more bir, i tha e ëma. Mami ka ardhur letër nga presidenti tha djali. Nga presidenti!? - pyeti i çuditur babai. Hodhi telekomandën pa parë se ku dhe u hodh nga djali tërë kureshtje Nëna nga ana tjetër dhe ajo tërë emocione. Babai mori letrën tërë delikatesë dhe u ul për ta lexuar. Hape me kujdes i tha gruaja. Babai me letër në dorë i rrethuar nga djali dhe nëna filloi të lexonte tërë kujdes. Ai pastaj më vonë ia lexonte të gjithëve atyre që vinin. Shikoni, thoshte, ka ardhur letër nga presidenti...
Imagjinojeni veten si shembulli i mësipërm. Shumë nga ne në të njëjtën mënyrë do të silleshim. Të të vijë letër nga lart s'është pak. E pra të dashur vëllezër muslimanë. Ndërsa shikojmë ndeshjet dhe telenovelat harrojmë se kemi një letër me shumë vlerë. Ne jemi krijesa dhe kemi një Krijues. Allahu (xh.sh.) i Madhëruar jo vetëm që është Mëshirues, jo vetëm që është Rezzak (Furnizues) dhe na jep rrizkun, na jep familje, begati, mendje dhe tërë botën për shërbimin tonë, por na pranon edhe si bashkëbisedues. Allahu (xh.sh.) zbriti Kur'anin si bashkëbisedues me të. E pra na ka ardhur letër nga Allahu (xh.sh.). Sa keq do ishte sikur ta mbanim atë të varur në mur apo si zbukurim në makinë pa e shfletuar asnjëherë. Lumturi për atë baba që merr në një anë bashkëshorten dhe në anën tjetër fëmijën e tij dhe lexojnë tërë gëzim dhe kureshtje letrën e ardhur nga Allahu (xh.sh.). Fatkeqësisht harrojmë se nga kush ka adhur ai libër. Dhe pse ne bëjmë gjynahe, megjithëse na është dhënë mendja për të arsyetuar, Ai ka zbritur Kur'anin si udhëzues të të dyja botërave.

"Sikur ta kishim zbritur këtë Kur'an mbi një mal, do ta shihje kokulur e copë copë nga frika e Allahut (xh.sh.). Këto shembuj ua japim njerëzve që mendojnë." (Hashr, 59:21).

Zbritja e Kur'anit

Fjala e Zotit, Kur'ani i është shpallur Profetit (a.s.) me anë të Xhebrailit (a.s.). Ai e merrte fjalën nga Allahu (xh.sh.), pastaj ai ia transmetonte Profetit (a.s.). Shpallja (vahji), bëhej në forma të ndryshme. Zbritja e Kur'anit filloi në natën e Kadrit dhe zgjati 23 vjet. Kur'ani është plotësuesi dhe pika e fundit e zinxhirit të librave hyjnorë. Ndryshe nga librat e tjerë ai nuk ishte as për një komb të caktuar dhe as për një kohë të caktuar. Kur'ani është udhëzues për tërë kombet dhe për tërë kohërat. Për këtë arsye “Duke u vjetëruar koha Kur'ani rinohet”. Kanë kaluar shumë kohë nga zbritja e Kur'anit. Janë bërë shumë komente dhe megjithëse nuk është ndryshuar asnjëherë, përsëri ngelet një thesar për t'u zbular perla për lumturinë e të dy botërave.

Zbritja e Kur'anit pjesë pjesë dhe dobitë e saj

Kur'ani nuk u zbrit i tëri menjëherë. Kjo ka dobi të shumta. Krijesën e njeh më mirë Krijuesi. Allahu (xh.sh.) e njeh shumë mirë robin e tij. E di se sa i dobët është ai sepse Allahu (xh.sh.) di gjithçka. Në përgjithësi ajetet Kur'anore kanë zbritur sipas nevojave të njerëzve. P.sh. nëse ndodhte diçka në jetën e përditshme atëherë si përgjigje shpallej një ajet. Nga kjo mund të kuptojmë shumë mirë se në Kur'an ka përgjigje për çdo problem që mund të ketë njeriu. Por nuk duhet harruar se nëse kanë zbritur për një qëllim ose ngjarje të ndodhur në atë kohë, kjo s'do të thotë se ne s'kemi pjesë nga ajo. Kur'ani është fjala e Allahut (xh.sh.). Ngjarjet e ndodhura ishin vetëm koha e zbritjes së ajeteve. Pra Kur'ani nuk është fjalë e ndikuar nga ngjarjet dhe zakonet e atëhershme. Ato ishin koha e zbritjes së Kur'anit. Ato ajete dhe rregulla do të jenë për tërë njerëzimin në tërë kohërat. Një dobi tjetër është se ajetet shpalleshin sipas vështirësisë së përmbajtjes që kishin. Në fillim zbritën ajete në lidhje me besimin dhe moralin më vonë shkallë-shkallë filluan të zbritnin ajete për ibadetet dhe rregulla të ndryshme.

Vendosja e ajeteve

Vendet e ajeteve janë të paracaktuara nga Allahu (xh.sh.). Kur shpalleshin ajete kishte raste ose më saktë në të shumtën e rasteve nuk zbriste nje sure e tërë. Por disa ajete nga një sure disa nga një tjetër. Pikërisht fundvendosja e tyre nuk ishte zgjedhje por dhe ajo ishte shpallje nga Allahu (xh.sh.). Xhebraili (a.s.) kur sillte ajetet i thoshte Profetit dhe vendin e ajetit se cilës sureje i përkiste. Në të njëjtën kohë dhe Profeti (a.s) ia thoshte këtë shkruesve të shpalljes.

Shkrimi i Kur'anit

Siç dihet detyra e Muhammedit (a.s.) ishte të përcillte të lejuarat dhe të ndaluarat e shpallura nga Allahu (xh.sh.), dhe në të njëjtën kohë të siguronte transmetimin e kësaj shpalljeje për brezat e tjerë. Muslimanët e lexonin tërë ditën Kur'anin dhe e mësonin përmendësh atë, por Profeti (a.s.) nuk mjaftohej me kaq. Sepse sado e fortë të jetë kujtesa, pas një farë kohe, me kalimin e shekujve mund të ndryshonte ose të harrohej ndonjë fjalë. Për këtë arsye ai jo vetëm që i nxiste të lexonin Kur'an, por urdhëronte dhe shkrimin e ajeteve. Kur shpallej një ajet, Profeti (a.s.) ia lexonte këtë shkruesit. Pasi shkruhej, ai kërkonte që të lexohej me zë të lartë. Nëse kishte ndonjë gabim e rregullonte. Përsëri në prani të Profetit (a.s.) ai shumëfishohej dhe kush dëshironte e shkruante për vete. Ndërsa fleta origjinale e korrigjuar (nëse kishte ndonjë shkronjë mangut ose tepër) merrej nga Muhammedi (a.s.) dhe ruhej në shtëpinë e tij. Mbledhja e tërë ajeteve ka ndodhur tre herë (deri në kohën e Ebu Bekrit). E para u bë në prani të Profetit (a.s.).

Përmbledhja e Kur'anit në kohën e Ebu Bekrit

Siç e përmendëm dhe më lart Kur'ani nuk është zbritur i tëri menjëherë por me ajete dhe kohë të ndryshme. Kohë kjo që zgjati deri në ditët e fundit të jetës së Profetit (a.s.). Për këtë arsye Muhammedi (a.s.) nuk pati mundësi t'i mblidhte ajetet e shkruara në formë libri, sepse shpallja vazhdonte. Në luftën e Jemames u vranë shumë hafiza. Pasi vdiqën shumë sahabe që e dinin Kur'anin përmendësh, atëherë Umeri (r.a.) shprehu shqetësimin pranë halifit Ebu Bekr, se duhej mbledhur Kur'ani si një libër, sepse ndoshta mund të ndodhnin dhe luftëra të tjera. Për këtë punë Ebu Bekri vendosi si përgjegjës Zejd b. Thabit. Për çdo ajet duheshin dy dëshmitarë që kanë qenë gjatë shkrimit. Shikoni çfarë sistemi i mrekullueshëm. Ky sistem nuk ndiqet as në bibliotekat më të mëdha të botës. Sa marrëzi është të mendosh se Kur'ani ka ndryshuar, ndërkohë që besojmë fjalë të filozofëve mbi 2000 vite më parë dhe që s'kanë asgjë origjinale të shkruar. Kur'an quhen ajetet dhe fjalët që ndodhen në librin e shenjtë. Ndërsa si libër me kopertinë ai u quajt "Mus'haf".

Shumëfishimi i Kur'anit në kohën e Osmanit (r.a.)

Një nga ngjarjet më të rëndësishme për përcjelljen e Kur'anit në brezat e ardhshëm është shumëfishimi i Kur'anit. Në mënyrë që Kur'ani i Shenjtë të ishte në duart e të gjithëve dhe jo vetëm në Mekë apo Medine, Osmani, halifi i tretë, urdhëroi të bëhej një komision dhe duke u marrë bazë Kur'ani i Ebu Bekrit, të bëhej shumëfishimi i tij. U shumëfishuan 7 kopje dhe u dërguan në qendrat Islame më të njohura në atë kohë. Nga kopjet e kohës së Osmanit në ditët tona ka vetëm tre. Njëra është në muzeun e Topkapisë, njëra në Tashkent dhe njëra në Londër. Ndërsa të tjerat mendohet të kenë humbur në luftëra ose ngjarje të ngjashme me to. Fatkeqësisht armiqtë e Islamit meqënëse nuk mund të gjejnë gabime te Kur'ani, pretendojnë se janë djegur Kur'anë të tjerë në kohën e Osmanit. Disa sahabe, përpara se Kur'ani të shumëfishohej kishin shkruar Kur'anë personalë dhe kishte komente të cilat i shkruanin anash faqes, ose poshtë ndonjë fjale. Osmani në mënyrë që këto mos të ngatërrohen me origjinalin urdhëroi që të digjeshin të tëra pastaj kush donte mund të shumëfishonte nga kopjet të cilat ishin nga origjinali dhe pa komente.