Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Barbaroza · 13-01-06, 19:54

“A mund ta shoh beben time” tha nëna e re.
Menjëherë iu dha në krahë foshnja e mbështjellur. Nëna e gëzuar mezi ç’priste ta hapte dhe ta shikonte fytyrën e vogël të bebes. Sa e hapi ngeli e shokuar me gojë të hapur. Mjeku që pa reagimin e nënës vrapoi menjëherë të shikonte fëmijën. Fëmija nuk kishte veshë..
Nga analiza u vëre se fëmia nuk kishte problem nga dëgjimi, vetëm se kishte mangësi veshësh që i prishnin pamjen.
Kaluan vite, fëmija u rrit dhe filloi shkollën. Një ditë, kur po kthehej nga shkolla, erdhi në shtëpi duke vrapuar dhe e lëshoi veten në krahët e nënës.
Qante me denesë… Ky ishte zhgënjimi i parë që përjetoi ai; duke qarë tha: “një djalë i madh më tha fëmi me të meta..”
Fëmija i vogël u rrit me këtë ndjenjë. Shokët e donin dhe ishte një fëmijë mjaft i suksesshëm.
Babai i djalit u takua me mjekun në lidhje me problemin e djalit.
“Asgjë s’mund të bëjmë?” e pyeti.
“Nëse gjinden dy veshë mund të bëjmë transferim organesh” i tha mjeku.
Dhe kështu filloi kërkimi i një personi që mund t’i sakrifikojë veshët për djaloshin. Dy vite kaluan dhe një ditë babai i tha të birit:
“Do shkosh në spital biri im, do jem edhe unë dhe nënën jote, e kemi gjetur atë person që do t’i japë veshët ty, mirëpo mos harro, ky është një sekret.”
Operacioni kaloi shumë mirë, sikur u krijua një njeri i ri. Me pamjen e re, iu rregullua psikologjia djaloshit dhe kështu si në shkollë ashtu dhe në jetën e tij sociale u bë shumë i suksesshëm. Pastaj u martua dhe u bë diplomat. Një ditë shkoi tek babai dhe e pyeti :
“Më duhet ta di, kush më bëri kaq mirë mua? Unë nuk kam bërë asgjë për atë njeri..”
“Nuk besoj se mund të bësh gjë” i tha babai i tij,
“Akoma s’ka ardhë koha që ta dish..”
Ky sekret i thellë u fsheh me vite të tëra. Mirëpo, një ditë erdhi koha të shfaqej.. Në një nga ditët më të errëta, djaloshi po priste me babain tek koka e nënës së tij të vdekur. Babai me ngadalë e zgjati dorën tek koka e nënës së djalit, i largoi nga pas flokët e saja të gështenjta; ajo nuk kishte veshë..
“Si mund ta shpërbleje ti këtë njeri që mbart një zemër të tillë?..” i tha me zë të ulët babai djalit të tij...

13-01-06, 19:54	#9
Barbaroza Miss Dardania 2004 Anëtarësuar: 09-01-04 Vendndodhja: Në zemër të Kosovës! Postime: 12,508	“A mund ta shoh beben time” tha nëna e re. Menjëherë iu dha në krahë foshnja e mbështjellur. Nëna e gëzuar mezi ç’priste ta hapte dhe ta shikonte fytyrën e vogël të bebes. Sa e hapi ngeli e shokuar me gojë të hapur. Mjeku që pa reagimin e nënës vrapoi menjëherë të shikonte fëmijën. Fëmija nuk kishte veshë.. Nga analiza u vëre se fëmia nuk kishte problem nga dëgjimi, vetëm se kishte mangësi veshësh që i prishnin pamjen. Kaluan vite, fëmija u rrit dhe filloi shkollën. Një ditë, kur po kthehej nga shkolla, erdhi në shtëpi duke vrapuar dhe e lëshoi veten në krahët e nënës. Qante me denesë… Ky ishte zhgënjimi i parë që përjetoi ai; duke qarë tha: “një djalë i madh më tha fëmi me të meta..” Fëmija i vogël u rrit me këtë ndjenjë. Shokët e donin dhe ishte një fëmijë mjaft i suksesshëm. Babai i djalit u takua me mjekun në lidhje me problemin e djalit. “Asgjë s’mund të bëjmë?” e pyeti. “Nëse gjinden dy veshë mund të bëjmë transferim organesh” i tha mjeku. Dhe kështu filloi kërkimi i një personi që mund t’i sakrifikojë veshët për djaloshin. Dy vite kaluan dhe një ditë babai i tha të birit: “Do shkosh në spital biri im, do jem edhe unë dhe nënën jote, e kemi gjetur atë person që do t’i japë veshët ty, mirëpo mos harro, ky është një sekret.” Operacioni kaloi shumë mirë, sikur u krijua një njeri i ri. Me pamjen e re, iu rregullua psikologjia djaloshit dhe kështu si në shkollë ashtu dhe në jetën e tij sociale u bë shumë i suksesshëm. Pastaj u martua dhe u bë diplomat. Një ditë shkoi tek babai dhe e pyeti : “Më duhet ta di, kush më bëri kaq mirë mua? Unë nuk kam bërë asgjë për atë njeri..” “Nuk besoj se mund të bësh gjë” i tha babai i tij, “Akoma s’ka ardhë koha që ta dish..” Ky sekret i thellë u fsheh me vite të tëra. Mirëpo, një ditë erdhi koha të shfaqej.. Në një nga ditët më të errëta, djaloshi po priste me babain tek koka e nënës së tij të vdekur. Babai me ngadalë e zgjati dorën tek koka e nënës së djalit, i largoi nga pas flokët e saja të gështenjta; ajo nuk kishte veshë.. “Si mund ta shpërbleje ti këtë njeri që mbart një zemër të tillë?..” i tha me zë të ulët babai djalit të tij... __________________ "Do all the good you can, by all the means you can, in all the ways you can, in all the places you can at all the times you can, to all the people you can, as long as ever you can".