[Murgesha]

Varrosja e iluzioneve




27 janar 2007 /TN

Virion Graçi

Megjithëse e vjetër bota ku jetojmë, përsëri ne vazhdojmë ta çudisim, ta befasojmë, madje dhe në ditë solemne, edhe në ditë zie mbarëkombëtare.

Çudia vjen nga një pjesë e atyre që prezantohen dëshpërimisht si çlirimtarë të Kosovës. Këto trupa të Gardës Kombëtare refuzojnë të kryejnë, qoftë dhe formalisht, detyrën e tyre prej ushtarakësh-roje nderi në një ceremoni shtetërore. Argumenti është sa banal aq dhe primitiv - kanë inat ish-presidentin.

E para çështje që mund të nënvizohet lidhet me personat e anatemuar nga ish-presidenti: E dimë, qysh në kohën e deklaratave se me “pjella të UDB-së”, dr.Rugova ka shenjuar atë pjesë të guerileve shqiptare që me veprimet e saj ju jepte argumente antikosovare makinerisë gjenocidiste serbe dhe aleatëve të tyre të shumtë në botë.

Nëse këta ushtarakë karriere që shërbejnë sot në strukturat mbrojtëse të Kosovës e identifikojnë veten me personat e etiketuar si “pjella të UDB-së”, se ky është autodemaskim i madh për ata, është ekzagjerim i dhimbshëm dhe fat i keq për ne që shpresojmë diçka më të mirë për bashkëkombësit tanë.

E dyta çështje që del lidhet me detyrimet e ushtarakut. Edhe në rast lufte të armatosur, një ushtarak normal e ka për detyrë që të respektojë edhe armikun nëse e ka rob, ta ruajë e ta dorëzojë nëse ka të plagosur - duhet të kujdeset për atë ushtarin armik -derisa organe përgjegjëse të gjykojnë për të.

Edhe i vrarë, ushtari armik respektohet, nuk luan kush me kufomën e tij, nuk përçudnohet, nuk nxirret nga varri etj...etj... Kurse ushtarakët shqiptarë të Kosovës, në kohë paqeje, thyejnë urdhrin ushtarak, nuk përmbushin detyrimet e tyre profesionale në një ceremoni zyrtare ku merr pjesë gjithë populli shqiptar, e krahas tij, si kurrë ndonjëherë tjetër në historinë tonë - ndodhet për të na ngushëlluar elita politike evropiane e botërore.

E treta çështje lidhet me personin që ata refuzojnë. Është e tepërt të vlerësojmë për këtë rast portretin e dr. Rugovës. Po qëndrojmë te një fakt, që as vetë pseudoçlirimtarët kosovarë nuk e fshehin dot, të paktën 60 për qind e kosovarëve e duan dhe e kanë votuar rregullisht presidentin Rugova.

Kështu, asnjë president në botë nuk është kaq i votuar sa ishte ai, por është ndërkaq i respektuar nga çdo hallkë e shtetit. Një qytetar amerikan bëhet president kur e votojnë vetëm 51 për qind e atyre që shkojnë në votime, po ashtu një francez, një grek, një italian, megjithatë, detyrimet ndaj tij dhe figurës së tij i përkasin jo vetëm asaj shoqërie me të gjithë strukturën dhe superstrukturën e saj, por të gjithë brezat pasardhës kanë detyrime ndaj presidentëve e ish-presidentëve. Kështu ndodh në botën e qytetëruar.

E katërta çështje ka të bëjë me zgjidhjen e plotë të statusit të Kosovës.

Imazhi shembullor që krijoi populli shqiptar, andej e këndej kufirit me nderimet e qytetëruara e njerëzore kushtuar dr. Rugovës, hidhet përtokë botërisht nga Garda Kombëtare dhe nga një lider politik. Ky lider, i madh për nga ambiciet, shkon gjer te trupi pa jetë i presidentit, përulet para tij, bën thirrje televizive për unitet e durim dhe në zyrat e tij demonstrativisht nuk i vendos shenjat e zisë, madje, patetiken e orëve të para e zëvendëson me “keqardhje për presidentin e vdekur”.

Sidoqoftë, shërbimin më të keq çështjes së pavarësisë ja kanë bërë ushtarakët shqiptarë të Kosovës. Me të drejtë ndërkombëtarët dhe serbët mund të pyesin, këta që nuk respektojnë, qoftë dhe formalisht presidentin e tyre, vallë këta do t’i mbrojnë pakicat etnike, këta do t’i mbrojnë të drejtat e njeriut, këta do garantojnë kthimin normal të të shpërngulurve nga lufta, këta do të jenë garantuesit e rendit publik dhe aleatët strategjikë të perëndimit në Kosovë?

Druhem se me Rugovën vëllezërit tanë matanë kufirit do të varrosin edhe shumë iluzione. Qofsha i gabuar!