[E_Zjarrta]

2 mars 2006 /TN Pavarësisht se kush kërkoi të mos vazhdojnë më në postet që ishin, pavarësisht sa janë të implikuara zyrat e huaja në këtë çështje, dhe pavarësisht se a ka qenë momenti i duhur a jo për të ndodhur këto ndryshime- në Kosovë tash e tutje do ta kemi një tjetër skemë ministrore. Edhe pse shumë nga ministrat do të dëshironin ta vazhdonin punën në qeverinë tjetër, nuk do të jenë më. Por, në vend të tyre, LDK-ja dhe AAK-ja, për ta pasur një qeveri stabile, duhet t’i zgjedhin intelektualët më të zotë që kanë. Për imazhin e Qeverisë, të vetë partive në fjalë dhe të Kosovës përgjithësisht. Se sa më intelektualë të jenë ministrat, aq më seriozisht do të trajtohet politika jonë në skenën ndërkombëtare. Kjo është shumë domethënëse për statusin e Kosovës... Nazmi LUKAJ E mërkura që kaloi, solli ndryshime të papritura: u shkarkuan Bajram Kosumi nga posti i kryeministrit dhe Nexhat Daci nga ai i kryeparlamentarit. Ka kohë që të dytë janë në shënjestër të kritikave të opozitës. I pari është akuzuar për qeverisje të dobët, kurse i dyti vazhdimisht ka qenë në shënjestër të “Orës” dhe kryetarit të saj, Veton Surroit, i cili po ashtu vazhdimisht e ka akuzuar e spiunuar edhe në zyrat e ndërkombëtarëve se nuk po e lejon frymën demokratike në Parlamentin e Kosovës. Se Kosumi nuk do të ishte më në krye të qeverisë, u shushurit që nga e diela. Ato pëshpëritje pohonin se mes Kosumit e Ramush Haradinajt ka pasur një konflikt verbal, dhe se ky i dyti është përbetuar se nuk do të lejojë më që ai ta vazhdojë mandatin e kryeministrit. Dorëheqja e Kosumit nën presionin e partisë së tij ka ndodhur, por se a kanë pasur konflikt a jo, këtë e dinë vetëm këta dhe partia e tyre, AAK-ja. Këto dy shkarkime kanë qenë të befasishme, sepse kanë ndodhur në një periudhë delikate për Kosovën, kur po negociohet për fatin e saj. Bajram Kosumi erdhi në krye të qeverisë pas Ramush Haradinajt, dhe me porosinë e tij. Kjo porosi ishte edhe hendikepi më i madh i Bajram Kosumit, sepse, deri në momentin e shkarkimit, u pa si i tillë. Këtë ia pohuan shumë gazetarë dhe publicistë të shtypit të majtë, për të mos i lënë hapësirë që ta ndërtojë karizmën e vet politike. Lufta e këtyre mediave dhe e opozitës kundër Kosumit u bë më shumë nga inati që AAK-ja lidhi kooalicionin me LDK-në. Deri në atë moment, Kosumi lavdërohej si një intelektual e politikan i zoti pikërisht nga opozitarët dhe këta gazetarë të shtypit të majtë. Kosumi nuk është që nuk punoi, por nuk e kishte karizmën e Haradinajt që t’i mbulonte edhe disa dobësi në punën e Qeverisë. E, sa i përket Nexhat Dacit, ai ka qenë shumë i bindur se askush nuk do të mund ta shkarkonte. Por edhe askush në Kosovë nuk e ka pritur shkarkimin e tij. Kjo ndodhi pasi kryesia e LDK-së u shtrëngua që ta bëjë një hap të tillë. Për këtë shkak, z. Daci e ka për obligim që, për hir të unitetit partiak, ta respektojë këtë vendim të kryesisë së partisë. Kryeparlamentari Daci ka qenë shumë i suksesshëm në udhëheqjen e Parlamentit, por i ka kushtuar shtrenjtë përplasja me Veton Surroin, fjala e të cilit u mor në konsideratë nga disa zyra ndërkombëtare edhe me rastin kur vuri kushte se, nëse ai do të zgjidhet kryetar i Kosovës, do të jepte dorëheqje. Dy dobësitë e z. Daci s’kishin të bënin me punën e Parlamentit, por me disa deklarime të tij. Ai përmendte vetëm kontributin kombëtar të familjes Haradinaj, dhe shpeshherë e harronte atë të Sali Çekut. Gabimin e dytë e bëri me rastin e votimit të Fatmir Sejdiut për president të Kosovës, kur pohoi se pa i dalë timi kësaj çështjeje, nuk do të bënin pauzë parlamentarët. Këtë ironi të tij e kuptuan të gjithë. Kjo edhe e dëmtoi brenda LDK-së. Në të dy rastet është Surroi ai që iu bë digë z. Daci. Fuqia e tij politike ka bazën te serviliteti i tij i madh tek ndërkombëtarët që nga viti 1990. Ai njihet si kompromisaxhi në politikë, dhe e ruajnë ndërkombëtarët si letër të mundshme me rastin e ndonjë kompromisi. Se vetëm Surroi, aktualisht, është ai politikan që do të pranonte të nënshkruhej për ndonjë status më të vogël se pavarësia e Kosovës, sado që verbalisht shprehet për të. Vetoni është një politikan kalkulant, që në skenën politike ka depërtuar kaq thellë në sajë të miqësisë që ka krijuar me disa figura të rëndësishme ndërkombëtare, e që miqësinë me të e mbështesin në servilitetin dhe kalkulacionet e tij politike. Përfliten variante të ndryshme rreth shkarkimit të z. Daci, por varianti i saktë dhe i sinqertë është ky. Ndërsa fajtor për shkarkimin e Kosumit është Ramush Haradinaj. Disa zyrave diplomatike te ne, u ka konvenuar ky ndryshim dhe ia kanë dhënë dritën e gjelbër. Puna e Dacit dhe e Kosumit tashmë i takon të së kaluarës. Në vend të tyre janë propozuar Kolë Berisha dhe komandanti i TMK-së, Agim Çeku. Propozimi i parë është shumë i qëlluar. Kolë Berisha është nga veprimtarët e parë të LDK-së. Më 1899, ka qenë i izoluar në burgjet e Serbisë, ku është maltretuar rëndë. Pas luftës, i qëndroi besnik LDK-së, edhe përkundër kërcënimeve të shumta që kishte. Tërë jetën ia kushtoi çështjes kombëtare. Propozimi për Kolën është me vend edhe në një plan tjetër: në aspektin ndërkombëtar është një element shumë pozitiv për Kosovën. Kolë Berisha është edhe një intelektual i përgatitur dhe shumë i matur. Është zëvendësimi më adukuat për z. Daci, intelektualizmi i të cilit ka qenë pengesë për Veton Surroin dhe opozitarët. E propozimi për gjeneral Çekun veç ka filluar të shihet me skepticizëm jo vetëm nga politikanët e analistët politikë, por edhe qytetarët. Gjeneralët zgjedhen në poste politike vetëm në raste të rralla, kur shtetin e kaplon krizë e madhe. Kjo te ne nuk ka ndodhur, andaj duket shumë e palogjikshme që ai t’i prijë Qeverisë. Në rast se do të zgjedhet ( sipas të gjitha gjasave kjo edhe do të ndodhë), do ta ketë të njëjtin fat si të Kosumit. Ai u pa gjithmonë si kryeministër me porosinë e Ramushit, e ky do të shihet si gjeneral që nuk merr vesh shumë nga politika. Mu për këtë, gjeneral Çeku do të duhej ta maste vetën shumë që ta pranojë detyrën e kryeministrit a jo. Për të, rruga e dytë dhe mbetja në krye të TMK-së do të ishte rruga më e mirë. Nëse e pranon këtë detyrë, pikërisht për shkak të këtij hendikepi të cekur, ai do ta kishte fatin e Kosumit. Nga posti i kryeministrit do të binte pak më vonë a pak më herët se paraardhësi. Pavarësisht se kush kërkoi që z. Kosumi e z. Daci të mos i vazhdojnë postet që kishin, pavarësisht sa janë të implikuara zyrat e huaja në këtë çështje, dhe pavarësisht se a ka qenë momenti i duhur a jo për të ndodhur këto ndryshime- në Kosovë tash e tutje do ta kemi një tjetër skemë ministrore. Edhe pse shumë nga ministrat do të dëshironin ta vazhdonin punën në qeverinë tjetër, nuk do të jenë më. Por, në vend të tyre, LDK-ja dhe AAK-ja, për ta pasur një qeveri stabile, duhet t’i zgjedhin intelektualët më të zotë që kanë. Për imazhin e Qeverisë, të vetë partive në fjalë dhe të Kosovës përgjithësisht. Se sa më intelektualë të jenë ministrat, aq më seriozisht do të trajtohet politika jonë në skenën ndërkombëtare. Kjo është shumë domethënëse për statusin e Kosovës...