[musl|m]

Pas nje zenke me fjale se kush e krijoj njeriun, Zoti apo u krijua vet nga natyra,nje pabesimtar dhe Ebu hanife
caktuan nje duel verbal por qe te jet publik, pra ne nje xhamij para xhematit.Mirepo ate dite kur Ebu Hanife ishte nisur,tere diten kishte rene shi,e rruges duhej kaluar neper nje ure te improvizur me disa lisa te shtrir mbi dy brigjet e lumit,Kur Ebu hanife Arriti tek ura verejti se porea,uji i madhe i kishte marr lisat keshtu qe ishte i detyruar qe te pret deri sa te ulet niveli i ujit.Gjate asaj kohe pabesimtari kishte arritur me kohe dhe filloj qe t'i flas xhematit per cendrimin e vete se njeriu u krijuar vetvetiu nga natyra..dhe se Ebu Hanife eshte friguar dhe se nuk ka guxim qe te vij.
Me vone kurr arriti Ebu Hanife kerkoj falje per vonesen dhe filloj te tregon per ate se cka i kishte ndodhur,dhe se nuk kishte si te kalon lumin.Pabesimtari e pyeti - ani cka bere per te kaluar.Ebu Hanife i tha se prita qe te ndertohet nje ure e re.Po si eshte e mundur te ndertohet nje ure e re?Pyeti ateisti .Ebu Hanife u pergjegj - po thjesht, duhej te prehen drunjt,te pastrohen nga deget,te vijn deri te bregu i lumit dhe pastaj te vendosen mbi lum,gje e thjesht.
Po si eshte e mundur qe vetvetiu te behen te gjitha keto,te ndertohet nje ure,pyeti pabesimtari. - Un mendoj se me veshtir eshte te ndertohet nje njeri se nje ure,kur ju thoni se njeriu u ndertua vetvetiu,pse mos te ndertohet edhe nje ure,ja priti Ebu Hanife,duke nxitur gazin e te gjithe te pranishmive.