[Dr. Leone]

MREKULLIA ËSHTË NJERIU



Njeriu mrekulli e madhe e gjithësisë,
Arti më i bukur, fruta e përsosmërisë.

Si një gjë më e vyer Zoti atë e krijoi,
Më të bukurin shtat atij ia ndërtoi.

Çdo pjesë e trupit ka nga një detyrë,
Miliarda njerëz nuk ngjajnë në fytyrë.

Zoti e përsosi atë me lloj-lloj shqisash,
Dhe e përbëu atë prej disa trilion qelizash.

Për të shëtitur shpejt nëpër fushë e mal,
Atij i ndërtoi një trup shumë normal.
Me syrin dhe gjuhën shijet i teston,
Nganjëherë mban zi, nganjëherë feston.

Kërkesat tuaja sekrete Ai po t’i dëgjon,
Edhe nevojat që ke prapë Ai t’i përballon.

Kurrë mos harro se Ai po të furnizon,
Për të dhënë llogari Ai të rigjallëron.

Pse s’mendon si u rrite, e me çfarë kushtesh,
Gjirin e nënës për ty çezme për qumësht.

Sytë t’i vendosi në gropa dhe u krijoi kapak,
Për të zbukuruar edhe vetullat si një hark.

Veshka në trup e ndan ujin dhe gjakun,
Duke u përpjekur ia jep detyrës hakun.

Ta ndërtoi një trup me shumë lloj qelizash,
Veshkat i vlerëson ai që sillet dializash.

Zemra ditë e natë punon fare pa pushuar,
Prapë njeriu jeton në Zotin duke dyshuar.

S’m’i jep sytë me ta dhënë gjithë Shkodrën,
Nuk ma falë mendjen me ta dhënë edhe botën.

Ku e gjete këtë trup kush e hedhi në rrugë,
Apo qe shumë i zoti dhe të ra në lugë.
Të mos adhurosh Zotin tënd a ka mundësi,
A nuk është një turp dhe kjo një ligësi.

Zbato urdhërat e Zotit e mos u poshtëro,
Se jeta jote filmohet si nëpër video.


Dr. Leone