KOHĖ...
Koha mori jetėn time
Ditėt i ndjeu njė nga njė
Koha mbeti me shumė ėndėrrime
Fjalė tė pathėna kurrė mė.
Koha lojėra bėn me mua
Nuk di nė duhet ti besoj
Koha-shpresė nė fjalėt e tua
Ndopak jetė vallė a jetoj?
Kohė, mbete kėshtu e vetme
Pse ti fundin sma rrėfen?
Kohė mes udhėsh shumė u trete
Sdi pse zemrėn ma rrėmben!
Unė e lodhur mbi kujtime
Lot kristali mė nuk derdh
Ėndrra shprese, ledhatime
Kohė e humbur pse nuk vjen?
U mundova qiellin e sotit
Ta arrij unė gjithė gėzim
Por kėto hapat e ēdo moti
Ndalin veten nė ēdo shtegtim.
E shėtita botėn mbarė
Pėrkėdhela tė bukurin sy
Njė bekim i dhashė nė ballė
Kur tė dua tė thashė ty.
Zemra hovin ndjeu nėn vete
Shpirtin, mendjen e trazoi
Qenia mori gjallėri jete
Ditė tė bardha zbukuroi.
Albana SEJDINI, Tiranė
__________________
Bie guri mbi vorbė, e mjera vorbė, bie vorba mbi gurė, po e mjera vorbė.
Dr. Leone.
|