[pokeri]

UNË JAM JASTËKU YT

Kur bie në shtratin e ftohtë, pa njeri pranë
Me afshin e strukur brenda që djeg e përvëlon
Rrotullohesh prore nga njëra, në tjetrën anë
Veç gjumi nuk vjen dot, si shpresa vonon.

Orët rrjedhin e nata ikën tutje, drejt agimit
Ti syhapur shikon terrin, me të lodhurat bebëza
Në shtratin e pështirtë si qivur i trishtimit
Krejt papandehur, përnjëherë t’zë lemza.

Po, jam unë, diku në skajin tjetër të botës
I zgjuar si lugat, që emrin ta thotë me zhurmë
Që shikon vetvetën thellë, në fund të gotës
E cila sakaq bie në tokë, e zhduket pa gjurmë.

Sa breza kohorë na ndajnë, ç’largësi mes nesh
E megjithatë emrin tënd e shqiptoj nëpër fyt
E vjen te ti fjala, si një përshpërimë ne vesh
Flej zemra ime e bardhë, unë jam jastëku yt.