[musl|m]

Pse i Frikohem All-llahut:

Pejgamberi (a.s.) thotë: “All-llahu i Lartësuar ka krijuar një melek që një krah e ka në lindje kurse tjetrin në perëndim, koka e tij është nën Arsh, e këmbët e tij janë nën tokën e shtatë. Ai ka aq pupla sa ka krijesa të All-llahut të Madhëruar. Nëse një burrë apo një grua bie salavatë mbi mua, atëherë All-llahu i Lartësuar e urdhëron melekun që të zhytet në një det prej drites (nurit) që gjendet nën Arsh. Meleku zhytet në të, pastaj del dhe i shkund krahët e tij, e prej çdo puple që ka, rrjedhin pika. Kështuqë All-llahu i Lartësuar krijon prej çdo pike ujë nga një melek, të cilët kërkojnë falje për të deri në Ditën e Kijametit!”

Një i urtë kishte thënë: “Shpëtimi i trupit është në pakësimin e ushqimit, ndërsa shpëtimi i shpirtit është në pakësimin e gjynaheve, kurse shpëtimi i fesë është në dërgimin e salavateve ndaj më të mirit të të gjitha krijesave Muhammedit (a.s.)!”

All-llahu i Lartësuar në Kur’anin Famëmadh urdhëron e thotë: “O ju që besuat, kini parasysh frikën ndaj All-llahut, dhe le të shikojë njeriu se çka ka përgatitur për nesër…” d.m.th. çka ka punuar për Ditën e Gjykimit. Pra kuptimi i ajetit është: bëni sa më shumë punë të mira që ta gjeni shpërblimin në Ditën e Kijametit. Pastaj vazhdon ajeti: “…dhe keni frikë All-llahun, e s’ka dyshim se All-llahu është që e di në detaje atë që punoni”, qoftë mirë apo keq, saqë edhe melaiket, qielli, toka, nata dhe dita do të dëshmojnë Ditën e Gjykimit për atë çfarë ka vepruar njeriu, qoftë mirë ose keq, dëgjim apo mosdëgjim, madje edhe gjymtyrët e tij do të dëshmojnë kundër tij. Toka do të dëshmojë për besimtarin dhe të devotshmin e do të thotë: “Ai është falur, ka agjëruar mbi mua, ka bërë haxhin e ka luftuar në rrugën e All-llahut. Andaj besimtari dhe i devotshmi gëzohen tepër kur e dëgjojnë tokën duke dëshmuar në favor të tyre. Po ashtu, toka do të dëshmojë edhe kundër pabesimtarit dhe gjynahqarit e thotë: “ I ka bërë shok All-llahut mbi shpinën time, ka pirë alkool dhe ka ngrënë haram” – e mjerë për të ditën kur do të jap llogari para Krijuesit të tij – All-llahut (xh.sh.)

Besimtar i vërtetë është ai që i frikësohet All-llahut të Lartësuar me të gjitha gjymtyrët e tij, ashtu siç thotë juristi i njohur islam Ebul-Lejthi (r.a.) : “Frika ndaj All-llahut shfaqet në shtatë gjëra:

1) Gjuha. E ndalon (e ruan) atë nga gënjeshtra, përgojimi, thashethëmet, shpifja dhe nga fjalët e kota. Kurse e bën atë të preokupuar me përmendje të All-llahut (dhikrull-llah), lexim të Kur’anit dhe me mësimin e dituri.

2) Zemra. Besimtari e nxjerr nga zemra e vet armiqësinë, urrejtjen dhe zilinë që ka ndaj vëllezërve të tij, sepse zilia i zhduk veprat e mira ashtu siç thotë Pejgamberi (a.s.): “ Zilia i han punët e mira ashtu siç i hanë zjarri drutë”. Dhe dije se zilia është një prej sëmundjeve të mëdha të zemres, e sëmundjet e zemres nuk kurohen vetëm se me dituri dhe me punë.

3) Shikimi. Nuk shikon në gjëra të ndaluara si në ushqim, pije, veshje etj., e as nuk e shikon dynjanë me syrin e epshit, por shikimi tij duhet të jetë vetëm për të marrë mësim. Besimtari nuk shikon në atë çka nuk i lejohet, ngase i Dërguari i All-llahut (a.s.) ka thënë: “Kush i mbush sytë e tij me gjëra të ndaluara (haram), All-llahu i Lartësuar në Ditën e Gjykimit do t’ia mbush sytë e tij me zjarr (të Xhehennemit)!”

4) Barku. Nuk fut në barkun e tij diç që ka ndaluar All-llahu, meqë ajo është një mëkat (gjynah) i madh. Pejgamberi (a.s.) thotë: “Nëse në barkun e njeriut bie një kafshatë prej haramit, atëherë atë njeri e mallkon çdo melek në tokë dhe në qiell përderisa ajo qëndron në barkun e tij, dhe nëse vdes në këtë gjëndje, vendi i tij është Xhehennemi!”

5) Dora. Besimtari nuk e zgjat dorën e tij drejt gjërave të ndaluara (haram), por vetëm aty ku fitohet kënaqësia e All-llahut të Madhëruar.

Transmetohet nga Ka’b el – Ahbari të kishte thënë: “All-llahu i Madhëruar ka krijuar një vend prej gurëve të gjelbërt shumë të çmuar. Në të ka 70 mijë shtëpi, e në secilën shtëpi ka nga 70 mijë dhoma. Në këtë vend të bukur nuk do të hyj askush përveç atij të cilit iu është paraqitur harami e ai nga frika ndaj All-llahut të Madhëruar e ka lënë dhe e ka braktisur atë!”

6) Këmba. Nuk shkon në ato vende ku i bëhet mëkat All-llahut, por shkon në ato vende ku All-llahu është i kënaqur si shoqërimi me dijetarë dhe njerëz të mirë.

7) Bindja ndaj Zotit Fuqiplotë. Besimtari duhet t’i bindet Atij me një bindje të sinqertë dhe çdo vepër të mirë, ta bëj vetëm për hir të All-llahut duke iu ruajtur njëkohësisht syfaqësisë (rijasë) dhe hipokrizisë (nifakut). Pra, nëse një besimtar i vepron këto shtatë cilësi, atëherë ai pa dyshim është prej atyre që ka thënë All-llahu në Kur’an: …kurse bota e ardhshme te Zoti është për besimtarët e ruajtur!” (Ez – Zuhruf-35); në ajetin tjetër thotë: “E ata, të cilët iu ruajtën (mosbesimit dhe punëve të këqija) janë në xhennete e mes burimeve!” (El – Hixhr- 45).

Gjithashtu në një vend tjetër thotë : “Ata të devotshmit janë në kopshte e në begati!” (Et-Tur-17). “Vërtetë, ata që i patën frikë Zotit, janë në vende të qeta!” (Ed – Duhan-51).

Besimtari (mu’mini) duhet të jetojë në mes frikës e shpresës, gjithherë duke shpresuar në mëshirën e pakufishme të All-llahut Fuqiplotë e asesi të dëshpërohet e të bëhet pesimist. All-llahu i Madhëruar thotë: “…mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së All-llahut… - por ta adhuron All-llahun, të shmanget nga veprat e liga dhe të pendohet për to tek All-llahu i Cili është Mëkatfalës dhe Mëshirues i Madh.

TREGIM. “Përderisa Davudi (a.s.) ishte ulur në faltoren e tij duke e lexuar Zeburin, papritmas e sheh një krimb të kuq duke ecur nëpër tokë. A thua çfarë ka dashur All-llahu me krijimin e këtij krimbi? – tha në vetvete. Në atë moment, All-llahu i jep leje krimbit që të flas dhe i thotë: O i dërguar i All-llahut, sa i përket ditës, mua më ka inspiruar Zoti im që të them për çdo ditë këto fjalë: SUBHANALL-LLAH, ELHAMDULIL-LAH, LAILAHE IL-LALL-LLAH dhe ALL-LLAHU EKBER nga 1000 herë, ndërsa gjatë natës më ka inspiruar Zoti im që të them për çdo natë: ALL-LLAHUMME SAL-LI ALA MUHAMMEDIN EN-NEBIJJIL UMMIJJ VE ALA ALIHI VE SAHBIHI VE SEL-LIM nga 1000 herë, por edhe çfarëdo që ti lexon (nga Zeburi) unë kam dobi. Kur dëgjoi Davudi (a.s.) fjalët e krimbit, kërkoi falje dhe mbështetje tek Zoti xh.sh. për përbuzjen që tregoi ndaj atij krimbi të vogël!”

Ibrahimi (a.s) kur kujtonte ndonjë mëkat, i binte të fikët dhe rrahja e zemrës së tij u dëgjonte shumë larg. Atëherë All-llahu i Madhëruar e dërgonte tek ai Xhibrilin (a.s.) dhe i thonte: O Ibrahim, i Plotëfuqishmi po të bën selam dhe po thotë: A e ke parë mikun që i frikësohet mikut të tij? Kurse Ibrahimi (a.s.) ia kthente: O Xhibril, kur më kujtohet mëkati (gjynahi) im dhe mendoja në ndëshkimin e Tij, e harroja miqësinë time.

Këto pra janë gjëndjet e Pejgamberëve, evlijave, njerëzve të mirë dhe asketëve (zahidëve), andaj mendo thellë!

Ebu el – Lejthi (r.a.) thotë: “All-llahu i Madhëruar ka disa melaike në qiellin e shtatë, që qëndrojnë me fytyrë në sexhde prej momentit kur Ai i ka krijuar e deri në Ditën e Kijametit. Gjymtyrët e tyre dridhen nga frika e Tij. Kur të vie Dita Kijametit, ngrejnë kokat e tyre duke thënë: I pastër nga të metat je o All-llah, nuk të kemi adhuruar ashtu siç e meriton Ti!” Në lidhje me këtë është fjala e All-llahut në Kur’an: “I frikësohen Zotit të tyre që është mbi ta dhe i përmbahen me përpikëri asaj me çka urdhërohen!” (En – Nahl-50), do të thotë nuk janë asesi të padëgjueshëm ndaj urdhërave të All-llahut.

Pejgamberi (a.s.) thotë: “Nëse trupi i robit rrënqethet nga frika e All-llahut të Madhëruar, bien (fshihen) mëkatet e tij siç bien gjethet prej pemës (së thatë)!”

Tregohet se një burri i kishte hyrë në zemër dashuria ndaj një gruaje. Një ditë gruaja kishte vendosur që të udhëtonte me një karavan tregëtarësh dhe kur dëgjoi burri se ajo po niset për rrugë, u bë gati dhe iu bashkangjit karavanit. Një natë gjatë udhëtimit, gruaja u nda nga karavani për të kryer një nevojë që kishte e ai e ndoqi pas. Kur u vetmuan në shkretëtirë dhe përderisa njerëzit ishin duke fjetur, burri shfrytëzoi rastin dhe ia tregoi qëllimin që kishte ( qëllimi i tij ishte që të bëj imoralitet me të).

Ajo i tha: “Së pari, shko e vëzhgo se a janë të gjithë njerëzit duke fjetur!” Njeriu u gëzua pa masë duke menduar se ajo po i përgjigjet kërkesës së tij (për kontakt intim). Ai doli, u soll rreth e rreth karavanit dhe vërtetë të gjithë kishin ra në një gjumë të thellë. U kthye te ajo dhe i tregoi se askush nuk ishte i zgjuar në atë moment. Por ajo me një besim të fuqishëm i tha: “Mirë, por çfarë mendon për All-llahun e Lartësuar a thua është duke fjetur në këto çaste?” Njeriu i habitur tha: “All-llahu nuk flen, Atë nuk e kaplon kotja e as gjumi”. “Me të vëtretë Ai i Cili nuk ka fjetur kurrë dhe nuk flenë asnjëherë na sheh neve edhe nëse njerëzit nuk na shohin, për këtë shkak më e merituar është t’ia kemi frikën All-llahut e jo njerëzve – ia ktheu gruaja. Atëherë kur dëgjoi fjalët e kësaj gruaje të ndershme dhe besimtare, u tërhoq prej saj nga frika ndaj Krijuesit duke u penduar me një pendim të sinqertë për atë çfarë synonte dhe u kthye menjëherë në vendin e tij. Kur vdiq, e pa dikush në ëndërr dhe e pyeti. Çfarë bëri Zoti me ty? Më ka falur për shkak të frikës që pata ndaj Tij, e po ashtu për shkak të mënjanimit të atij mëkati – Iu përgjigj ai!”

Vazhdon...