SHPATA
Kur agonte dita, derisa ngrysej nata,
Gjithė ditėn e lume na shkallmonte shpata.
Shpata vringėllonte nė dorė tė barbarit,
E koka ishte rėndom e shqiptarit.
Me stinė me vite, me shekuj shumė,
Kokat nė kamare, gjaku rrjedhte lum.
Shpata prente e nuk thoshte boll,
Bile koka e mėdha i ēonin nė Stamboll.
Edhe sot, shpatė e huaj pret e pret,
Nė fund tė shekullit njėzet.
(1996)
__________________
Ėshtė shpėrfillje e kėsaj bote
tė ikėsh nga ikja jote...
|