[napoleoni]

Legjendat gjithnjë përmbajnë të vërteta të mëdha. Dikur për njeriun vendoste Krijuesi se çka ishte e mirë e çka e keqe. Njeriut kjo nuk i pëlqeu, sepse deshi të bëhej Zot, si Zoti. Sipas legjendës ( Dhjata e vjetër) kur ata ishin të një race dhe të një gjuhe filluan ndërtimin e një kulle në Babiloni e cila do të arrinte deri te Zoti, mbi qiej, në mënyrë që të bëheshin so Zoti. Zoti ua ngatërroi gjuhën dhe atyre u shkoi puna huq sepse nuk mundeshin të merreshin vesh, u shperndan duke krijuar popuj që flitnin gjuhën përkatëse. Sa thjesht. Tingëllon përrallë e thurrur jo me shumë kujdes...

Njeriu nuk u ndal së ndërtuari këtë kullë dhe vazhdon akoma sot...njeriu don të bëhet Zot, por u pengua gjithnjë nga instikti i tij animalesk...sepse secili nga ta "don të bëhet Zot" apo thënë shkurt e shqip "lakmon" Truri i tij zhvillohet në suazat e këtij qëllimi pa ia arritur kurrë. Në të vërtetë duke mos arritur të kuptojë se si të arrihet kjo, nga këndvështrimi i tij është zhvillim, por dyshoj se është e kundërta. Eshtë e dyshimtë një e vërtetë së cilës i besojnë shumica ( O. Wilde) Njeiu mjerisht mbetet një "lum i ndyrë" me qëllimin e vetëm fshehur në nënvetëdije që të bëhet Zot.