[vendasi]

Postimi origjinal është bërë nga pokeri

Shtëpia...
E kam dëgjuar njëherë thënien "Ujku nuk ka shtëpi". Sigurisht
kam qenë i vogël, dhe ujkun e kisha pandehur si bishë të
keqe.
Dhe, ndoshta që atëherë kisha filluar ta urrej ujkun!
Shtëpia nuk është vetëm objekt (më së paku është objekt),
ajo edhe mund të mos ekzistoj fare (të jetë rrënojë e tëra, e
tillë ishte kur u ktheva nga lufta), megjithatë ajo mbanë
emrin Shtëpi.
Atë ditë më kishte ndodhur diçka krejt e papritur. Më kishin
dalur para syve detajet më të parëndësishme të jetës sime.
Loja me fëmijët e lagjes, zhurma, qortimet e gjyshes që ia
prishnim lulet dhe xhami i thyer me top pika-pika. Kurrë më
parë s'e kisha kujtuar këtë, e tani më ribëhej aq qartë, aq
kthjellët...
M'u kujtuan edhe shumë e shumë gjëra tjera. Dasmat,
vdekjet, kurreshtja jonë fëmijërore në lojë e gëzime, çudia se
si qanin të rriturit (kur vdiste dikush), dita e parë e shkollës dhe
përcjellja ime për në shkollë...
Më vonë, e kisha kuptuar pse më ishin rishfaqur të gjitha këto
copëza jete. Së paku mendoj që e kisha kuptuar?!
Më ishte dashur një tronditje e madhe, shumë e madhe.
Largimi nga shtëpia, në kohën kur askush nuk e dinte se a do
të kthehej prap!
U ktheva.
Sa herë provoj ta ribëj ndonjë ngjarje tjetër nga e kaluara,
nuk ia dal dot. As nëpër mjegull s'më kujtohen gjërat që kishin
ndodhur dikur, të tjerët m'i përmendin.
Shtëpia është aty, ku është fëmijëria (për mua). Gjithçka
tjetër është "vendqëndrim", "vendbanim" apo diç e
ngjashme.
Tani më nuk e urrej ujkun. Bile më dhimbset. S'ka gjë më të
keqe se të mos kesh shtëpi!!!

Postim mjafte i prekshem Pokeri.......
Besoje qe ka shume nder ne qe e kane perjetuare nje gje te tille..Fale zotit qe te gjithe e kemi nje shtepi te madhe qe askushe smundet ta rrenoje e ajo eshte "KOSOVA"
Te pershendes Pokeri.....