[Naki]

Postimi origjinal është bërë nga Domira

Duke palu kutine e letrave te pluhnosuna me ra ne sy nji leter qe kisha shkru jo shume vite me pare. Thash po ndaloj e po fshi pluhurin e kesaj letre qe nuk ishte ba shume...
Duke ditun se nuk kam shprehi te shkruaj ditar, bana seri qe une d.v. pasna shkruar dicka qe nuk me ngjan mua…
Dite e zakonshme ne pune, shume stres dhe brenga...kur pa pritur lajmerohet nje i panjohur, deshiron te flase me mua. U tremba nga afersia e te panjohurit para meje. Ishte nje i panjohur por teper i njohur per mendjen dhe per me te imten shqise te trupit tim. Nuk dija se a te tregoj hutine time, apo te sillem ftofet, sikur spo ndodh gje me mua. Dhe zgjodha kete te dyten sepse ishte njeri qe e shihja per te paren here, njeriun i cili me ishte paraqitur shume vite me pare ne endrrat e mia dhe vjen shume shpesh i njete, i pandryshuar ne enderr.
Ate dite kaluam si dy miq te vjeter sepse nuk kishim nevoje per spjeguar shume, biseda, shakate tona dhe qendriemet per jeten, kishin ngjyre te njejte deri ne nyansat me te imta.
Ate dite ndjeva se e kam jeten plote, nuk me mungonte ama asgje hiq...Per mua ishte nje ngjarje e pabesueshme, jo reale dhe keshtu mbetet sot e kesaj dite. Ky takim me ndryshoi jeten per te mire...po dhe jo per te mire. Per te mire sepse ne jeten time hyri nje njeri i dashur shume, çfare nuk kam pase asnjehere.E vetmja qe me beri te brengosem, ishte se kisha frike mos dashurohem ne te, ne nje njeri te panjohur, te larget por njekohesisht shume te afert dhe te dashur.
Ajo qe nuk la gjurme te mire ky takim ne jeten time eshte se kurre me nuk e pash kete njeri te dashur.
Mbetet endrra qe me percjelle vazhdimisht dhe qe me eshte paraqitur shume vite para se ta takoja mikun tim. Kjo enderr eshte siguria e shpirtit tim. E enderroj gjithnji te pandryshuar…me mikun tim i cili qendron si statuje me duar kryq, duke me veshtruar vazhdimisht, ne maje te kodres qe do ta spjegoja si kodren e jetes sime.

Një rrugë Nostalgjike me përshkrime artistike,të lumtë!
Ëndrrat janë lulja e Emocioneve dhe si të tilla nuk vyshken asnjëherë,në një rrugë të ngjajshëme kamë çenë protogonist i verës së kaluar .

Respekt për shkrimin tuajë!!