[Kalt]

Riktheheni pas disa vitesh në Tiranë. Cili është ndryshimi më i madh që vini re në Shqipëri?

Joseph Dioguardi: Ndryshimi më i madh që kemi dëgjuar se po zbatohet është programi për luftën ndaj korrupsionit. Dhe vetë SHBA po e mbështet këtë së tepërmi, pasi kanë dhuruar 30 milionë dollarë për Shqipërinë në këtë drejtim. Pikërisht kjo gjë, lufta ndaj korrupsionit, ka qenë edhe një nga premtimet që ka bërë Berisha gjatë fushatës së tij elektorale që “do të pastrojë Shqipërinë”. Ai më tha se ka vënë në dispozicion një numër telefoni, ku do të priten të gjitha ankesat e qytetarëve në lidhje me persona të korruptuar. Ne mendojmë që Berisha është tepër i motivuar për të vazhduar këtë luftë, pasi njerëzit i kanë dhënë atij një mundësi të dytë. Kjo gjë nuk i ndodh çdo politikani që të rifitojë sërish besimin te njerëzit. Kryeministri ishte aq i zgjuar sa të kuptonte se korrupsioni ishte ai që po e mbante peng Shqipërinë dhe se shumë politikanë ishin duke u pasuruar nga kjo gjë. Tashmë, përqindja e papunësisë në Shqipëri është 40-50, diçka tepër shqetësuese, pasi siç thamë në Kosovë kjo ka arritur në 70%.
Shirley Cloyes-Dioguardi: Një tjetër arritje ka qënë ajo e nënshkrimit të marrveshjes për anëtarësimin në BE, një hap shumë i rëndësishëm ky, pasi Shqipëria për shumë kohë ka qenë tepër e izoluar. Pikërisht kjo gjë do e bëjë këtë vend shumë të afërt me Evropën dhe pasi ky anëtarësim të ndodhë, ne do të shikojmë një fytyrë krejtësisht të re të Shqipërisë.

Në vende të vogla si Shqipëria, lufta ndaj korrupsionit dhe krimit është tepër e vështirë për t’u realizuar. Si mendoni, çfarë hapash të tjerë duhet të ndërmarrë Berisha në këtë drejtim?

Shirley Cloyes-Dioguardi: Nuk e di nëse mund t’i jap përgjigje kësaj pyetjeje, pasi ai po bën një punë tepër të madhe në këtë drejtim. Ai ka ndërmarrë shumë hapa dhe ne nuk e dimë se ç`do të ishim në gjendje të realizonim, po të ishim në vendin e tij. Përballja me mafian është e vështirë dhe ai ia ka dalë me sukses.
Joseph Dioguardi: Një gjë që duhet vlerësuar është bashkëpunimi që ka Berisha me qeverinë italiane, greke dhe të vendeve të tjera fqinje me Shqipërinë. Në këtë mënyrë ai po përpiqet të zbulojë rrënjët e gjithë këtij kriminaliteti për t’u përpjekur që ta ndalojë shpërndarjen e tij. Diçka tjetër është që, nëse je lider duhet të japësh edhe shembullin tënd personal. Nano nuk ishte një shembull i mirë për popullin shqiptar. Ai u divorcua nga gruaja e tij e parë për t’u rimartuar me një vajzë shumë më të re se ai, më pas ai fuqizoi pushtetin e tij me lobin grek ku bënte edhe gjithë pushimet e tij. Berisha nuk është i tillë njeri. Ai është tepër profesionist dhe nuk pasurohet në kurriz të shqiptarëve, si ministra apo politikanë të tjerë para tij. Në këtë drejtim, njerëzit e panë se Berishës mund t’i besosh. E rëndësishmja në politikë është që të fitosh besimin e njerëzve, pasi pa atë nuk mund të kesh asgjë.
Shirley Cloyes-Dioguardi: Një tjetër gjë e rëndësishme është dhe shtimi i investimeve nga emigrantët shqiptarë që punojnë në botë. Duke qënë se ata po e shikojnë vendin e tyre më të stabilizuar dhe duke bërë hapa përpara, nuk kanë më frikë që të dërgojnë paratë e tyre për të bërë diçka në këtë vend, për të investuar për të. Tashmë, ata e dinë se ka rregulla dhe procedura që duhet të zbatohen për të ndërtuar biznese dhe se gjithçka është e rregullt dhe në mënyrë ligjore si dhe me më shumë lehtësira nga ç`ka qenë më parë. Edhe vetë qëndrimi i Berishës në deklaratat dhe thirrjet që ai ka lëshuar ka qenë që të gjithë emigrantët e mërguar jashtë vendit të rikthehen për të investuar kapitale në vendin e tyre, në mënyrë që Shqipëria të vazhdojë progresin e saj dhe rrugën drejt evropianizimit. Kjo është një nga mënyrat më të mira për të ndaluar mafian apo tregëtinë ilegale që zhvillohet duke afruar sa më shumë investime të njerëzve të ndershëm që punojnë ndershmërisht në vende të tjera.

Flisni gjithë pasion për boshtin Tiranë-Prishtinë. Nga buron ky pasion?

Së pari, unë jam shqiptar dhe im atë fliste shqip dhe kur unë shkova në Kongresin amerikan, nuk kisha një axhendë shqiptare, pasi fillimisht njerëzit e dinin se unë isha italo-amerikan. S’e dinin se isha shqiptar. Më pas, njerëzit mësuan origjinën time dhe nisën të vinin tek unë dhe nisën të më flisnin për problemet në Kosovë dhe në gjithë rajonin. Unë nuk dija asgjë për këtë, pasi në SHBA nuk kishim studiuar historinë e Shqipërisë dhe Kosovës. Pasi unë nisa të studioja, fillimisht u hidhërova, pasi mësova gjithë problemet që shqetësonin Shqipërinë, gjithë ato vite nënshtrim nën regjimin komunist dhe pushtimet nga vendet e tjera. Kështu që mendova se pas gjithë kësaj kohe, më në fund Shqipëria mund të kishte edhe zërin e saj në Kongresin amerikan. Në këtë mënyrë, unë nisa ta paraqisja dukshëm çështjen shqiptare, ndërsa së bashku me disa kolegët e mi kemi hartuar rezolutën e parë në vitin 1986. Gjatë 20 viteve tona në kongres, ne arritëm të fitonim mbështetjen e shumë shqiptaro-amerikanëve për të bërë diçka më konkrete për shqiptarët. Dhe pasi disa përfaqësues panë me sytë e tyre se ç’po ndodhte në Kosovë, në vitin 1992, hartuan rezolutën e parë për pavarësinë e këtij vendi.
Është një ndjesi shumë e bukur që të arrish të bësh diçka për 7 milionë njerëz që kanë nevojë për ndihmë. Deri më tani, ka pasur dy flamuj, ai amerikan dhe ai shqiptar me shqiponjë, por, tani e tutje do të ketë një flamur të përbashkët për Kosovën, në mënyrë që kjo e fundit të tregojë mirënjohjen e saj për mbështetjen që i jep Amerika dhe sesi kjo e fundit do ta njohë atë si një shtet të pavarur.

Bisedoi Agim Baçi



Gazeta Tema