[Pause_Print_Scroll]

DOMETHËNIA E TË NËSHTRUARIT FYTYRËN ALLAHUT


Të dy konceptet e fundit: të nënshtruarit fytyrën Allahut, dhe bamirësia janë dy kërkesat e njëjta për pranimin e veprave të personit, e cila qe diskutuar më herët d.m.th. që vepra të bëhet me sinqeritet të plotë për hir të Allahut, dhe që ajo të jetë korrekte, në pajtim me sunetin dhe sheriatin. Kjo sepse të nënshtruarit fytyrën Allahut sjell vullnet dhe qëllim për hir të Allahut, siç thotë një poemë:

“Kërkoj falje prej Allahut për mëkatet të cilat s’mund t’i numëroj.”

Zoti i robëve, për të është fytyra dhe vepra (e njeriut).”

Këtu janë përdorur katër fjalë të ndryshme: nënshtrimi i fytyrës së njeriut, të drejtuarit e fytyrës, dhe drejtimi i fytyrës (nga Allahu), si në thënien e Allahut:

Dhe drejtoni fytyrat tuaja në çdo namaz. (Kur’an 7:29)

Dhe drejtoje fytyrën tënde në rrugën (fenë) si një monoteist i pastër; rruga natyrore në të cilën Allahu e ka bërë njerëzimin. (Kur’an 30:30)

Dhe siç citohet Ibrahimi (paqja qoftë mbi të) duke thënë:

Vërtet, unë e kam drejtuar fytyrën time nga Ai i cili shpiku qiejt dhe tokën, si një monoteist i pastër, dhe unë s’jam prej idhjutarëve. (Kur’an 6:79)

Pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) thoshte të njëjtën gjë në lutjen hyrëse të namazit të tij të natës:

“Unë e drejtoj fytrën time nga Ai i cili shpiku qiejt dhe tokën, si një monoteist i pastër, dhe unë s’jam prej idhujtarëve.”

Në hadithin sahi, el-Bera ibn Azib rrëfen:

“Pejgamberi më mësoi të them para se të flej: “O Allah, unë e kam dorëzuar veten time te Ti, dhe e kam drejtuar fytyrën time nga Ti…”

Fjala për “fytyrë” në Arabishte, uexhh, mund të ketë domethënien e atij (i cili) e drejton veten (el-Muteuaxhih), dhe mund të ketë domethënien: ajo që është e drejtuar nga apo në drejtim të diçkaje (el-Muteuexheh Ilaihi, apo el-Muteuexhih Nehvehu). Siç është thënë: Cilin drejtim (uexhh, saktësisht: “fytyrë”) e do? d.m.th. në cilin drejtim apo anë synon të shkosh? Kjo sepse këto dy koncepte duhet të jenë së bashku, dhe janë përshëndetje. Kurdo që personi përballet me diçka, fytyra e tij po ashtu përballet me të njëjtën gjë, dhe fytyra e tij është parakusht i “të drejtuarit” të tij nga diçka. Ky është rasti në veprat e jashtme dhe të brendshme, dhe kjo i bën katër gjërat (d.m.th. ajo që është e drejtuar dhe ajo që drejton, secila prej tyre e jashtme dhe e brendshme). E brendshmja është origjina, ndërsa e jashtmja është përmbushja dhe simboli. Kështu, kur njeriu e drejton zemrën e tij nga diçka, “fytyra” e tij e jashtme pason procesin.

Kur robi i Allahut e ka qëllimin dhe synimin e dëshiruar të tij që ta drejtojë veten nga Allahu, kjo është mirësia e vullnetit dhe qëllimit të tij. Nëse, në të njëjtën kohë ai është bamirës, ai i ka arritur dy tiparet: se veprat e tija janë të mira dhe ai nuk shoqëron askë në adhurim të Zotit të tij. (Shiko Kur’anin 18:110) Kjo, përsëri, është domethënia e lutjes së Umerit, i cili thoshte:

“O Allah, bëji të gjitha veprat e mia të mira, dhe bëri të gjitha ato krejtësisht për Fytyrën tënde, dhe mos bëj në këtë ndonjë pjesë për dikë tjetër.”