[Gentiani]

Opozita thyen tavolinat dhe karriget e Kuvendit



Deputetë të PS dhe LSI kërkojnë marrin përgjegjësinë për krimet e '97

Opozita e majtë iu rikthye dje sërish vandalizmit, dhunës dhe rrugaçërisë politike në sallën e legjislativit, duke provokuar tensione të panevojshme dhe të pajustifikueshme, vetëm një ditë pas ratifikimit të Marrëveshjes së Stabilizim-Asociimit. Deputetët e opozitës thyen tavolinat dhe karriget e anëtarëve të kabinetit qeveritar, dhe shkatërruan plotësisht rrjetin elektronik, elektrik dhe atë fonik të Parlamentit. Në krye të këtij vandalizmi kanë qenë deputetët e Lëvizjes Socialiste për Integrim, Ilir Meta dhe Ndre Legisi, të cilët u përdorën paturpësisht nga Partia Socialiste dhe Partia Socialdemokrate, ndërkohë që aktet e dhunës nuk kanë munguar edhe në radhët e deputetëve të tjerë të opozitës. Meta dhe Legisi të acaruar jashtë mase nga skema e realizuar me mjeshtëri nga dyshja Rama-Gjinushi, për përjashtimin e partisë së tyre nga përfaqësimi në përbërjen e Komisionit Qendror të Zgjedhjeve, kanë shfryrë gjithë mllefin ndaj kryetares së Kuvendit, drejt së cilës janë nisur paturpësisht për ta goditur, por që janë penguar nga shërbimi i sigurisë në Kuvend. Në këto momente tensioni, përfaqësuesit e opozitës kanë bërë edhe deklarata mjaft domethënëse për mbarë opinionin publik, duke marrë përsipër për herë të parë autorësinë e trazirave politike dhe sociale të vitit `97, ku nuk kanë munguar edhe kërcënimet me një fjalor banditesk se do të përsërisin ngjarje të tilla nëse kapriçot e tyre për të pasur mazhorancën në Komisionin Qendror të Zgjedhjeve nuk plotësohen menjëherë nga mazhoranca. Gjatë veprimeve të pakontrolluara të tyre, deputetët e opozitës kanë lëshuar një seri sharjesh dhe fyerjesh edhe në drejtim të punonjësve të shërbimit të sigurisë së Kuvendit, megjithëse, këta të fundit kanë zbatuar vetëm detyrën dhe rregulloren e legjislativit. Duke injoruar tërësisht historikun e deritanishëm të përbërjes së KQZ-së, ku Partia Socialiste dhe aleatët e saj kanë pasur mazhorancë absolute në institucionin e lartë zgjedhor në raportin 6 me 1 dhe më pas 5 me dy dhe për të ardhur në variantin e fundit 4 me 3 pas presioneve të ndërkombëtarëve, përfaqësuesit e opozitës në mënyrën më paradoskale dhe të palogjikshme të mundshme kërkojnë sërish kontrollin ndaj KQZ-së, edhe tani që ndodhen në opozitë. Vendimi i paligjshëm i KLD-së, në të cilin votuan dy anëtarë pa mandat dhe një anëtar i pezulluar për shkak të avokatisë disavjeçare që i kishte bërë organizatës kriminale të Lushnjës, dhe që zgjodhi për të shtatën herë propozimin e Partisë Socialiste, duke dëshmuar se është një zgjatim i forumeve socialiste në institucionet e pavarura, ishte burimi kryesor i kësaj përplasjeje në sallën e legjislativit. Në mënyrë të çuditshme opozita kërkon të marrë edhe anëtarin që zgjidhet nga Kuvendi dhe më pas anëtarin që duhet të zgjedhë Presidenti, për të uzurpuar në këtë mënyrë institucionin më të lartë të zgjedhjeve dhe rrjedhimisht për t`i bllokuar më pas ato. Dështimi i këtij skenari i përgatitur nga Rama-Gjinushi, kanë irrituar jashtë mase deputetët e LSI-së, të cilët, duke e ndjerë dhimbjen e thikës pas shpine të dyshes famëkeqe të së majtës, janë përfshirë në akte vandale. Megjithatë aktet e djeshme të dhunshme të përfaqësuesve të së majtës në Kuvend dhe tentativat e vazhdueshme për t`i imponuar mazhorancës vullnetin e tyre, demonstruan se kjo opozitë nuk ka ndryshuar asgjë nga mentaliteti i vjetër komunist i sulmit dhe shkatërrimit të institucioneve të shtetit, siç bëri në vitin `97. Pretendimet e opozitës ashtu sikurse edhe në rastin e votimit të fshehtë nuk kanë asnjë bazë ligjore, pasi Kodi Zgjedhor përcakton qartë se për zgjedhjen e anëtarit të KQZ-së që zgjidhet nga Kuvendi, qoftë mazhoranca qoftë opozita paraqesin kandidatët e tyre, dhe më pas është seanca ajo që vendos. Sipas nenit 22 të Kodit Zgjedhor, Kuvendi i Shqipërisë zgjedh dy anëtarë të KQZ-së, të propozuara nga spektri i majtë dhe i djathtë, duke përjashtuar këtu dy partitë më të mëdha nga secili spektër. Ky nen është respektuar plotësisht nga përfaqësuesit e partive të vogla të mazhorancës, të cilët kanë paraqitur kandidaturën e tyre për anëtar të KQZ-së.