[Drinni]

Si gjithnjë edhe kësaj radhe vonoja në fluturimin për vendlindje, mirpo kësaj radhe edhe disi arsyetoja veten se fluturoja nga një qytet tjetër nga ku jetojë.
Ding dangu i ashensorit qe shpiente në teminalin C më zgjoi nga mendimet, nisur nga ajo qe ëndërrat zgjasin jo më shumë se 7 sekonda, atëherë duhej ti kisha parë nja njëqindë sosh.
Para meje në Chek-in qëndronte një grua me dy fëmijë, dukej se nuk kishte të rezervuar dhe priste një vend për të fluturuar. eh?; thash halle të njerzëve, dhe vazhdova dorzimin e bagazhit tim.
Nuk vonoi shumë dhe në ulësen time e gjeta me dy fëmijët e gruas qe takova tek prisje, dukej të kishte bërë hall.
Zakonisht kur udhëtoj mbyll syt për një fije gjumi, ashtu edhe e kaloi monotonin e udhëtimit, kësaj radhe më bëri përshtypje zymtësia e kësaj gruaje, thash kjo shkon në vendlindje për pushime dhe duket të mos jet edhe aq e lumtur?
Nuk desha ta bëzdisja edhepse nuk më linte të qetë vendëndodhja e sajë, dhe shuplakat e vëra mes dyja faqeve, nuk e dij sa kishin kaluar dhe më kishte kllapitur një gjumë i leht kur dikush më preki supet, mendova të jenë nga stuardeset dhe nuk vëra veshin shumë. Zotëri dogjova prap me një zë të mekur, mos u bëzdisni nga fëmijët e mijë të zhurshëm. Oh! jo jo Zonjë, unë i dua fëmijët, ndërsa fëmijët e juaj nuk bëjnë fare zhurmë, përkundrazi.
Dukej të kerkonte dikë për të kaluar mërzin që mbante, më erdhi keq kur i dëgjova të gjitha.
Shkonte për të vorrosur të burrin. shtangova nga e tëra por mundohësha të mbahësha.
Fëmijët sikur nuk donin të dinin për asgjë dhe vazhdonin lojen e tyre të rëndomt, sa herë kalonte më i vogli mbi preherin tim, her të dritarja e herë te mamaja e tijë. më i madhi qe duhej ti kishte mbi dhjet vjetë, sikur kishte kuptuar se diqka jo të zakont kishte ndodhur...!
Eh, të mjerët këta, nuk dijnë se çka u ka ndodhur vazhdonte zonja perballë. kujtoja vajzën time të vogel qe sapo kishte mbushur tre vite, mundohësha të vihesha në poziten e saj, trupi më rrënqethej i tëri.
Kishin kaluar dy javë dhe mua më duhej të kthesha, disi më mbeti tër kohen në mendje, dhe sa herë qe kisha afër vajzen time e shtrëngoja fort. Në kontroll të pasaportave dikush më thirri në emer, ishte zë fëmije,ktheva shpejt të shihja nga vinte ky zë, ishin po ato dy lule qe pata takuar para dy javësh.
Kur në jetë takohesh dy herë???