Kjo eshte nje veti e te gjithe njerezimit. Ne momentin e humbjes se asaj qe kemi ja shohim vleren e vertete. ketu nuk ka perjashtime te gjithe jemi te tille.
Ja nje shembull:
Kush nga ne mendon per shendetin? Ne kete jete dinamike asnjehere nuk na shkon mendja te themi : uu sa mire qe jam shendosh, ose e themi vetem sa per sy e faqe. Por ne momentin e qfaredo ndryshimi ne shendet , qofte edhe vetem nje " grip" i pasherr, e shohim se qka kemi humbur ...