[uck_aksh]

...por nga format e lakuara të një femre Kur vizatojmë një zemër, simboli më i pastër i dashurisë, këtë nuk e bëjmë sepse ndjenja jonë vjen drejt e nga zemra. Forma e saj, në fakt, nuk ka të bëjë fare me organin njerëzor, por pikërisht me vithet e një femre. Përpjekjen për të hedhur dritë mbi ikonografinë e pasur që lidhet me ndjenjën më fisnike e ka bërë Galdino Pranzarone, psikolog amerikan i Universitetit të Roanoke-s në Salem, në Virxhinia, i cili në një libër tejet interesant, "Extraordinary Origins of Everyday Things" – “Zanafilla të jashtëzakonshme të gjërave të përditshme”, shpjegon zanafillën e simboleve më të njohura të dashurisë, që nga zemrat e vockla pra, e deri te trëndafilat dhe kupidët. Ikona numër një e dashurisë pra, nuk qenka gjë tjetër veçse glorifikimi i bukurisë së të pasmeve të një trupi femëror. Sipas Pranzarone-s, bukuria e vitheve femërore ka frymëzuar paraardhësit tanë ta përdorin këtë pjesë të trupit si një simbol, që me kohën u bë ikonë e dashurisë.

"Mund të themi se dy gjysmat e figurës u ngjajnë krahëve të zemrës të bëra bashkë, por organi i njeriut nuk do të jetë kurrë i njëjtë me atë që vizatohet rëndom. “Zemra”, shpjegon studiuesi, “nuk e ka një kurriz në pjesën e sipërme dhe një hollim nga lart-poshtë. Gjithsesi, vithet e femrës e kanë këtë profil". Gjatë hulumtimit të tij, profesor Prazarone ka analizuar në mënyrë skrupuloze shumë burime letrare dhe mitologjike, duke gjetur provën që mbështet tezën e tij. Në fakt, psikologu kujton se qysh nga lashtësia, grekët e lashtë i kanë thurur lavde bukurisë së trupit femëror, duke nxjerrë në pah sidomos të pasmet e saj. Për shembull, Afërdita është quajtur perëndesha e bukurisë që frymëzon çdo qenie njerëzore, kryesisht nga forma e të pasmeve të saj. Dhe për nder të saj është ndërtuar madje dhe një tempull me emrin "Aphrodite Kallipygos", që do të thotë "perëndesha me të pasme të bukura". Mjeshtri i kinemasë erotike italiane, Tinto Brass, tek e fundit, prej vitesh mbron bindjen se vithet janë pjesa më domethënëse dhe shprehëse e një qenieje njerëzore. "Vithet e mia janë të lumtura e thonë diçka, nuk gënjejnë, janë pjesa më e sinqertë e një njeriu, shprehin më shumë se një fytyrë: për këtë arsye, kujdesem për to dhe i tregoj. Janë pjesa më shprehëse e një qenieje njerëzore". Mesazh i dërguar qysh nga vitet e largëta 1700, kur mes dantellash, fjongosh e mëndafshesh, "faux-coul", vithet false të kurtizaneve të oborreve mbretërore, tundeshin në mënyrë ndjellëse nëpër korridoret e pallateve mbretërore dhe ishin pjesa trupore më e pëlqyer. Mesazh i përcjellë përgjatë shekujve deri në ditët tona, në një vazhdimësi sjelljesh e risjelljesh të modës, që herë e vënë në dukje e herë e fshehin. Pastaj, reklamat dhe bota e marketingut e kanë zhvendsour vëmendjen në zonën e pasme. Janë pikërisht vithet e begata, alla "braziliane", ato që bëjnë dallimin, audiencën dhe paratë. Mjaft të dish t’i përdorësh mirë.