[Drinni]

Kohë më parë , nuk mbaj mend se në ç'vit, pata shkuar në një spital psihiatrik të qytetit, që njerëzit shkurt i thonin "Çmenduri", jo se kisha ndonjë dëshir të zjarrët të vërenja fatkeqet, po desha ti sillja një pako të vogel Xhaxhait tim, që vuante i shkreti nga nervat. E mes atyre njerzëve, më të cilet i ndjeri Xhaxhai, -se i ndjeri vdiq më vonë, kuvendonte e polemizonte aq sa me mundë të kuvendoj e polemizoi një i çmendur,mua më vënë sytë te një burrë shumë i vjetër, me flok si kashtë, e më sy të thellë-të thellë. Ai gjithmonë i lëvizte buzet dhe herë pas here, lëshonte një britmë të mbytur, që dukej sikur dilte nga fundi i krahrorit të tijë të moçëm: " O, MË VRAVE, MORE MË VRAVE!" Pastaj heshte, kapuliste sytë dhe përseri lëvizte buzet e tija të holla e të lodhura. Zgjohej dhe në ankth përseriste po të njëjtat fjalë!

Sa ecja e më kujtohej ai fatkeq, e tëra më ishte ngulur në kokë si gozhdë, hodha ca hapa më ra diçka ndër mend dhe qëndrova:
--Të shkoj të shohë kartelen e këtij njeriu, thashë me vete dhe u ktheva nga rruga.
Natyrisht kartela aq të sakta nuk shpresoja të gjeja, porë diçka mundë të nxirrja nga jeta e këtij njeriu.
Vetëm një frazë do ta veqoja nga biografia e tijë që më tërhoqi vëmendjen:
"A.E në viti 19... Vrau më thik Mësuesin e Gjuhës Shqipe......."

Dritëro Agolli 1964