Dardania.de - Shiko Postimin Tek

pokeri · 04-11-06, 17:44

Bujqësia, Tregëtia, skllevërit

Tokën kryesisht e punonin pronarët, qiraxhinjtë apo skllevërit, ndërsa një pjesë edhe fshatarët që e posedonin. Lumejve, niveli i të cilëve rritej nuk u lejohej që ta vërshonin tokën pjellore sikur në Egjipt, përkundrazi, tokat ishin të mbrojtura me togje (penda anësore). Derdhja e ujit të tepërt orientohej në një sistem kompleks të kanaleve apo akumulohej nëpër rezervoare, prej nga uji sipas nevojes lëshohej nëpër ara. Në tokën e tillë, të ujitur rriteshin drithëra të ndryshëm, bimët bishtajore, pemishtet e ndryshme, e sidomos hurmat.

Nga Mesopotamia, rrushi dhe ullinjtë erdhën në Greqi dhe Romë, dhe prej këtu edhe në Evropën perëndimore. Nga Persia e ka origjinën pjeshka, ndërsa nga brigjet e Detit të Zi u soll qershia në Romë. Qumështi, atëbotë i rrallë në Orientin e largët, tashmë u bë njëri nga bazat e ushqimit të përditshëm. Mishi ishte i rrallë dhe i shtrenjtë, ndërsa peshku mund të blihej nga të gjithë, pa dallim. Pihej vera e bërë nga hurma si dhe birra nga drithërat.
Ndërkohë, të tjerët e gërmonin tokën, gjenin naftë dhe nxjerrnin bakër, plumb, hekur, argjend dhe ari. Mjetet të cilat ishin nga guri, që nga koha e Hamurabit, kah mbarimi i mijvjeqarit të fundit p.e.s. filluan të zëvendësohen me mjete nga metali, sepse tashmë shkrirja e metaleve kishte marr hov të madh.

Pëlhurat bëheshin nga pambuku dhe leshi; materialet ngjyroseshin dhe thureshin me shumë shkathtësi gjë që bëri që tekstili të bëhej një nga artikujt më të rëndësishëm të eksportit në Babiloni.
Babilonasit nuk kishin monedha të metalta. Mirëpo, që para kohës së Hamurabit, përveç grurit dhe elbit, përdornin edhe shufra ari dhe argjendi si Vlera standarde dhe mjete këmbimi. Metali ishte pa vulë, prandaj matej në peshore në secilin rast.
Njësia më e vogël e "valutës" ishte SHEKELI. 60 Shekel krijonin njësinë e quajtur MINA, ndërsa 60 mina e përbënin një TALENT (vlera e sotme 10 mijë-20 mijë dollarë).
Religjioni
Më të rëndësishmit ishin Zotërat qiellorë
-ANU- qemeri i palëvizshëm qiellor
-SHAMASH- Dielli
-NANAR- Hëna dhe
-BEL apo BAAL- toka ku të gjithë Babilonasit ktheheshin pas vdekjes.
Secila familje kishte perëndi shtëpiake, të cilëva çdo mëngjes e mbrëmje u drejtoheshin lutje, derdhej vera për nder të tyre. Secili njeri e kishte Zotin e vet mbrojtës.
Gradualisht numri i perëndive u pakësua, ashtu që perënditë e vogla filluan të shpjegohen si forma apo atribute të Perëndive të mëdha. Kështu, Zoti i Babilonit, MARDUKU, fillimisht Zoti i Diellit u bë sundimtar i të gjithë Zotrave tjerë, dhe mori titullin BEL-MARDUK, apo MARDUKU-ZOT I VËRTETË. Atij dhe Hyjneshës Ishtar, Babilonasit u drejtonin lutjet më të rëndësishme.
ISHTAR ishte hyjnia e luftës si dhe e dashurisë, prostituteve dhe nënave. Vetvetën e quante Kurtizanë mëshiruese. Ndonjëherë paraqitej si Hyjni dygjinore me mjekërr, e ndonjëherë si grua lakuriqe e cila gjinjtë e saj i ofronte për qumësht.

Të vdekurit, kryesisht varroseshin nëpër varreza. Një numër më i vogël digjeshin dhe hiri i tyre ruhej nëpër urna. Trupi i të vdekurit nuk balsamosej, mirëpo "vajtoret profesioniste" e lanin dhe e parfumosnin, e vishnin bukur, ia ngjyrosnin faqet, ia nxinin kapakët e syve, ia vendosnin unazat në gishtrinjë...
Kur kufoma ishte femër, ajo "furnizohej" me shishe parfumi, krehër, lapsa kozmetik dhe ngjyrën për sy, që edhe në atë botë të "kujdesej" për trupin e vet.
Prostitucioni i shenjtë
Segmenti më mbresëlënës për të huajt ishte zakoni të cilin e gjejmë në Historinë e Herodotit.
"Secila grua në Babiloni ishte e detyruar, një herë në jetë, të ulej në Tempullin e Venerës dhe të kishte marëdhënie seksuale me një mashkull të panjohur...." Gratë e pasuar që nuk donin të përziheshin me të tjerat, vinin me karroca të mbuluara dhe nën përcjelljen e shërbëtorëve.
Por, numri më i madh vepron kësisoj; Shumë prej tyre ulen në Teëmpullin e Venerës, me një kurorë litari në kokë, gratë hynë e dalin. Kalimet ishin të shënuara ndërsa të huajt kalojnë atypari dhe zgjedhin. Kur një grua ulej, ajo nuk guxonte të kthehej në shtëpi derisa i huaji të mos i hidhte një copëz argjendi në prehër dhe të bëntë seks para tempullit. Gruaja duhej të shkonte me burrin e parë që i hidhte argjendin dhe nuk kishte të drejtë ta refuzonte. Ky ishte detyrimi i secilës grua në Babiloni, ndaj Hyjneshës Venerë.
Ky "prostitucion i shenjtë" në Babiloni u ruajt deri në vitin 325 të e.s. kur e hoqi Perandori Konstantin.

04-11-06, 17:44	#2
pokeri Anëtarësuar: 13-12-05 Vendndodhja: gjithandej Postime: 1,683	Bujqësia, Tregëtia, skllevërit Tokën kryesisht e punonin pronarët, qiraxhinjtë apo skllevërit, ndërsa një pjesë edhe fshatarët që e posedonin. Lumejve, niveli i të cilëve rritej nuk u lejohej që ta vërshonin tokën pjellore sikur në Egjipt, përkundrazi, tokat ishin të mbrojtura me togje (penda anësore). Derdhja e ujit të tepërt orientohej në një sistem kompleks të kanaleve apo akumulohej nëpër rezervoare, prej nga uji sipas nevojes lëshohej nëpër ara. Në tokën e tillë, të ujitur rriteshin drithëra të ndryshëm, bimët bishtajore, pemishtet e ndryshme, e sidomos hurmat. Nga Mesopotamia, rrushi dhe ullinjtë erdhën në Greqi dhe Romë, dhe prej këtu edhe në Evropën perëndimore. Nga Persia e ka origjinën pjeshka, ndërsa nga brigjet e Detit të Zi u soll qershia në Romë. Qumështi, atëbotë i rrallë në Orientin e largët, tashmë u bë njëri nga bazat e ushqimit të përditshëm. Mishi ishte i rrallë dhe i shtrenjtë, ndërsa peshku mund të blihej nga të gjithë, pa dallim. Pihej vera e bërë nga hurma si dhe birra nga drithërat. Ndërkohë, të tjerët e gërmonin tokën, gjenin naftë dhe nxjerrnin bakër, plumb, hekur, argjend dhe ari. Mjetet të cilat ishin nga guri, që nga koha e Hamurabit, kah mbarimi i mijvjeqarit të fundit p.e.s. filluan të zëvendësohen me mjete nga metali, sepse tashmë shkrirja e metaleve kishte marr hov të madh. Pëlhurat bëheshin nga pambuku dhe leshi; materialet ngjyroseshin dhe thureshin me shumë shkathtësi gjë që bëri që tekstili të bëhej një nga artikujt më të rëndësishëm të eksportit në Babiloni. Babilonasit nuk kishin monedha të metalta. Mirëpo, që para kohës së Hamurabit, përveç grurit dhe elbit, përdornin edhe shufra ari dhe argjendi si Vlera standarde dhe mjete këmbimi. Metali ishte pa vulë, prandaj matej në peshore në secilin rast. Njësia më e vogël e "valutës" ishte SHEKELI. 60 Shekel krijonin njësinë e quajtur MINA, ndërsa 60 mina e përbënin një TALENT (vlera e sotme 10 mijë-20 mijë dollarë). Religjioni Më të rëndësishmit ishin Zotërat qiellorë -ANU- qemeri i palëvizshëm qiellor -SHAMASH- Dielli -NANAR- Hëna dhe -BEL apo BAAL- toka ku të gjithë Babilonasit ktheheshin pas vdekjes. Secila familje kishte perëndi shtëpiake, të cilëva çdo mëngjes e mbrëmje u drejtoheshin lutje, derdhej vera për nder të tyre. Secili njeri e kishte Zotin e vet mbrojtës. Gradualisht numri i perëndive u pakësua, ashtu që perënditë e vogla filluan të shpjegohen si forma apo atribute të Perëndive të mëdha. Kështu, Zoti i Babilonit, MARDUKU, fillimisht Zoti i Diellit u bë sundimtar i të gjithë Zotrave tjerë, dhe mori titullin BEL-MARDUK, apo MARDUKU-ZOT I VËRTETË. Atij dhe Hyjneshës Ishtar, Babilonasit u drejtonin lutjet më të rëndësishme. ISHTAR ishte hyjnia e luftës si dhe e dashurisë, prostituteve dhe nënave. Vetvetën e quante Kurtizanë mëshiruese. Ndonjëherë paraqitej si Hyjni dygjinore me mjekërr, e ndonjëherë si grua lakuriqe e cila gjinjtë e saj i ofronte për qumësht. Të vdekurit, kryesisht varroseshin nëpër varreza. Një numër më i vogël digjeshin dhe hiri i tyre ruhej nëpër urna. Trupi i të vdekurit nuk balsamosej, mirëpo "vajtoret profesioniste" e lanin dhe e parfumosnin, e vishnin bukur, ia ngjyrosnin faqet, ia nxinin kapakët e syve, ia vendosnin unazat në gishtrinjë... Kur kufoma ishte femër, ajo "furnizohej" me shishe parfumi, krehër, lapsa kozmetik dhe ngjyrën për sy, që edhe në atë botë të "kujdesej" për trupin e vet. Prostitucioni i shenjtë Segmenti më mbresëlënës për të huajt ishte zakoni të cilin e gjejmë në Historinë e Herodotit. "Secila grua në Babiloni ishte e detyruar, një herë në jetë, të ulej në Tempullin e Venerës dhe të kishte marëdhënie seksuale me një mashkull të panjohur...." Gratë e pasuar që nuk donin të përziheshin me të tjerat, vinin me karroca të mbuluara dhe nën përcjelljen e shërbëtorëve. Por, numri më i madh vepron kësisoj; Shumë prej tyre ulen në Teëmpullin e Venerës, me një kurorë litari në kokë, gratë hynë e dalin. Kalimet ishin të shënuara ndërsa të huajt kalojnë atypari dhe zgjedhin. Kur një grua ulej, ajo nuk guxonte të kthehej në shtëpi derisa i huaji të mos i hidhte një copëz argjendi në prehër dhe të bëntë seks para tempullit. Gruaja duhej të shkonte me burrin e parë që i hidhte argjendin dhe nuk kishte të drejtë ta refuzonte. Ky ishte detyrimi i secilës grua në Babiloni, ndaj Hyjneshës Venerë. Ky "prostitucion i shenjtë" në Babiloni u ruajt deri në vitin 325 të e.s. kur e hoqi Perandori Konstantin. __________________ Është shpërfillje e kësaj bote të ikësh nga ikja jote...