[musl|m]

I robëruar nga ambiciet e kesaj bote.


Ai qe kerkon pushtet e lidership i është robëruar atyre qe mund ta ndihmojne të arrije keto qellime, edhe pse në pamje të jashtem duket sikur ai është mbi ata dhe është ai qe jep urdhera. në të vertete shpresat dhe frika e tij jane tek ata, keshtu ai i jep atyre pasuri e vende me pozite dhe shikon se mos bejne gabime, qe në ket menyre ata ti binden dhe ta ndihmojne ate.
Ne të vertete të gjitha ata i jane robëruar njeri-tjeterit, dhe qe të dyja palet kane braktisur robërimin e vertete ndaj Allahut. Nese bashkpunimi i tyre për të fituar pushtet në toke është i padrjete, ateher është njelloj si ata qe bashkpunojne në vepra të keqia e zullum. secili nga ata, për arsye të deshirave të cilave i është robëruar, është skllav i tjetrit.
Kjo është e njejte për ate qe është në kerkim të pasurise, keshtu pasuria e robëron ate. Pasuria është dy llojesh. Lloji i pare është ajo qe një person ka të nevojshme për ushqimin, shtepine, gruan e keshtu me radhe, dhe kete ai duhet ta kerkoje nga Allahu qe ta perdore kete pasuri për nevoja personale, ashtu sic mund të kerkoje një mjet udhetimi, një qilim qe të ulet në të por pa u robëruar nga keto, ose të behet i padurueshem. Pse kur e godet ndonje e keqe, ai ankohet se tepermi. Nderkaq, kur e gjen e mira, ai behet teper koprac. Mearixh-19-21
Lloji tjeter i pasurise është ai lloj qe një person nuk e ka të nevojshem, keshtu zemra e tij nuk ka pse të preokupohet shume për te, sepse nese kjo ndodh ateher do të behet rob i saj. Keshtu ai do të behej i varur nga të tjeret pos Allahut, dhe ai nuk është me një rob i vertete i Allahut qe mbeshtet besimin tek Ai. Ky është personi i pershkruar në hadith-
I mjeruar është robi i dirhamit dhe dinarit, i kadifes dhe mendafshit. (El-Bukhari dhe Ibën Maxhah)
Kjo i referohet atyre qe behen rob të ketyre gjerave. Nese ky lloj njeriu e lut Allahun për dicka, dhe Allahu ia jep, ai kenaqet, por nese Allahu nuk ia ploteson lutjen, ai zemerohet. Por robi i vertet i Allahut është i kenaqur me ate qe Allahu është i kenaqur, dhe urren ate qe Allahu urren. Ai do ate qe Allahu dhe i derguari i Tij duan, dhe urren ate qe Allahu dhe i derguari i Tij urrejne. Ai miqesohet dhe perkrah miqte e Allahut (eulijate) dhe shfaq armiqesi ndaj armiqve të Allahut. Ky është ai qe imani i është bere perfekt, si në hadithin-
Kushdo qe do për hir të Allahut, urren për hir të Allahut, jep për hir të Allahut, dhe nuk jep për hir të Allahut, e ka persosur imanin. (Ebu Davudi)