[munti]

Na shau dhe iku!

http://www.balkanweb.com/analiza/lajm13.html

-Nga Abdyl Kadolli *

Kadare erdhi për t’u shfryrë në Kosovë dhe tregoi fytyrën e
vet. Udhëtoi deri te Kepi i shpresës së mirë për ta marrë
një çmim letrar. A e dinte Kadare se ai manifestim sot
është simbol i Mitrovicës së ndarë, sepse mban emrin e një
poezie të F.Gungës së ndjerë kushtuar Titos së tij të
dashur?!
A dinte se poeti i asaj poezie kishte denoncuar disidentin
Demaçi më 1959, tok me disa shkrimtarë të tjerë, që tashmë
dihen nga libri Dosja Demaçi. Në sajë të kësaj besnikërie,
ai ishte bërë edhe veprimtar shoqëror-politik i diktaturës
së Titos, duke vjellë shumë helm mbi disidencën shqiptare
dhe vetë Shqipërinë.
Kështu, shkrimtari Kadare ia ktheu shqelmat diktatorit të
vet, por përqafoi simbolin e një diktatori të huaj. Kur
kishte ardhur për herë të parë në Kosovë, Kadare kishte
zgjedhur ciklonin e shkrimtarëve të pushtetit, sepse ishte
kritikuar Dasma e tij, që edhe vetë e pranon si veprën më
të dobët. Përse e fut aty edhe Çabejn e madh, që është
çmuar gjithherë në Kosovë?! Tash Kadare erdhi e na bezdisi
me shumë rrëfime e denigrime të tij.
Qosja të shkojë në psikiatri!-urdhëroi diktatori Kadare.
Veçse nuk u mor vesh si të shkojë: si Frojdi për
psikanalizë apo si Jungu për arketipat?
Njëmend Kadare është një fenomen interesant i psikanalizës!
Mori çmimin dhe na shau. Nuk e ofendoi vetëm rivalin e tij,
por edhe të gjithë të pranishmit në Bibliotekën Kombëtare
në Prishtinë. Dhe, në fund, poshtëroi edhe vetveten, sepse
kur nuk ke argumente të arsyeshme, të mbetet vetëm sharja,
fjalori i rrugaçërisë. Ata duhej ta braktisnin e të mos
zgërdhiheshin, ta linin fillikat vetëm.
Kadare sillet sot si mbret i letrave. Askush nuk guxon ta
kritikojë e të mos pajtohet me të, por vetëm ta lavdërojë.
Lavdia për të është mbi të gjitha. Ai është alkimist i
fjalës, sepse saora i rrotullon fjalët dhe mendimet.
Ai ësht demiurg: ka të drejtë të zemërohet, të marrë inat,
madje edhe të shajë e të mallkojë!
Asgjë nuk ka ndryshuar nga mendësia e tij ballkanike e
komuniste, edhe pas qëndrimit 16-vjeçar në Paris.
Ububu, çfarë diktatori do të bëhej sikur ta kishte
pushtetin!
Ai di edhe të kërcënohet: Nuk po e them tjetrin version,
sepse versioni tjetër është shumë më i rëndë. Ky njeri
shtyhet nga dikush!
Po, kush qenka ai Dikushi?!
Kështu vepronin të gjithë diktatorët: i shpallnin të
çmendur gjenitë para se t’i linçonin.
Kadare është moderator i madh, arkitekt i pallatave të
ëndrrave dhe dirigjent i koncerteve të dimrave. Ai ishte
shkrimtar pushtetar.
Derisa ai nuk mund të heqë dorë nga romanet e tij politike,
nuk ka as të drejtë morale të kërkojë dënimin e diktaturës.

Kadare kërkon hapjen e dosjeve, por së pari të hapet dosja
e mëkateve të tij.
Kadare i lazdruar ka paranojë: i bëhet sikur të gjithë po e
sulmojnë, prandaj grindet me të gjithë.
Kadare është i gjithdijshmi i botës: ai e vlerësoi, pa e
parë fare, edhe filmin e lauruar Kukumi, si tragjedi e
popullit të Kosovës në sytë e një të çmenduri !
Është mirë që në historinë e letërsisë hyjnë vlerat letrare
e artisike dhe jo biografitë e shkrimtarëve, sepse ndryshe
do të tmerroheshin lexuesit.
Kadare si person u zhvesh në Kosovë, ku vdiq miti i tij i
shkrimtarit të famshëm. Ai sot është kontributi ynë më i
madh për botën dhe falë i qoftë asaj!
Iku Kadare kokulur nga Kosova, duke lënë shumë helm e
pezëm.
Ai nuk vuri asnjë lule mbi përmendoret e dëshmorëve e të
martirëve.
Në purgator Dante do ta pyesë për gjithë metamorfozën e tij
politike, për mëkatet me kolegët dhe për një dashuri të
këputur e shumë tragjedi familjare.
Falja, Dante, mëkatet!
Amen!
Gazeta Epoka e re, Prishtinë
* Sekretari i Forumit
të Intelektualëve Shqiptarë