[selvija]

Pa Ty nata sme pilqen
Pa Ty diellin nuk me nxeh
Pa Ty buka nuk me hahet
Pa Ty drita me duket terr
pse fort zemeren ma ke therr
Pa Ty mbremja nuk esht me qef
as yjet nuk dojn me qesh
nata pa ty sme kalon perse gjumi
nuk me merr perse shpirti me ankon
Pa Ty gezimet per mu nuk jan
Pa Ty as jet as shpirt nuk kam