Dardania.de - Shiko Postimin Tek

AlbaPoweR · 30-11-06, 00:37

Umer b. El-Hattabi ishte guximtar i rrallë. Kalimi i tij në Islam, shkaktoi te mushrikët dhembje të madhe për shkak të humbjes së re, përbuzjes dhe dështimit të ri. Ndërsa myslimanët, vazhduan shtigjeve të gëzimit, nderit dhe lartësimit.

Ibni Is'haku transmeton nga Umeri r.a. me senedin e pandërprerë të transmetuesve, që ka thënë: "Kur pranova Islamin, fillova të mendoj rreth asaj se kush është në Mekë armiku më i madh i Resulull-llahut a.s.? Thashë: Ebu Xhehli. Shkova tek ai dhe i trokita në derë. Ai doli para meje e tha: "Mirë se vjen! Çka të solli kështu?" Unë i thashë: "Erdha të të lajmërojë se e kam pranuar Islamin, se besoj All-llahun xh.sh. dhe Pejgamberin e Tij, Muhammedin a.s. dhe besoj atë që po i shpallet atij." Ai ma përplasi derën para fytyrës dhe briti: "Zoti të shëmtoftë ty dhe atë me çka ke ardhur!"[9]
Ibni Xhevzi thotë se Umeri r.a. ka thënë: "Kur dikush pranonte Islamin, njerëzit mblidheshin rreth tij dhe e goditnin, e edhe ai i godiste ata. Kurse unë kur pranova Islamin, shkova t'i tregoj dajës tim El-As b. Hashimit, e ai ma mbylli derën dhe hyri në shtëpi. Pastaj i shkova një njeriu, njërit nga paria e Mekës - ndoshta ky ka qenë Ebu Xhehli - dhe e lajmërova, por edhe ky hyri në shtëpi."[10]
Ibni Hishami thotë, e gjithashtu edhe Ibni Xhevzi, në formë të rezymuar, se Umeri, pas pranimit të Islamit, shkon tek Xhemil b. Muammer El-Xhumehiu, i cili mbante mend mirë dhe i transmetonte ligjërimet e njerëzve dhe i tregon se e kishte pranuar Islamin, kurse Xhemili bërtet me tërë fuqinë që kishte se Ibni Hattabi e kishte mohuar fenë. Umeri, prapa shpinës së tij, i thotë: "Ai gënjen, unë nuk e kam mohuar fenë, unë e kam pranuar Islamin."
Njerëzit iu vërsulën Umerit, e Umeri iu vërsul atyre, dhe kështu u përleshën gjer në mesditë. Umeri lodhet dhe ulet të pushonte, e ata tubohen rreth tij. Umeri u thotë: "Veproni ashtu siç keni vendosur, por, betohem me All-llahun, edhe nëse jemi treqind, ose ju do të merrni kokat tona, ose ne tuajat."[11] Pas kësaj ndodhie, mushrikët vendosin ta mbysin Umerin në shtëpinë e tij.
Buhariu transmeton nga Abdullah b. Umeri, i cili thotë: " Umeri rrinte në shtëpi i frikësuar, kur iu paraqit El-As b. Vail Es-Sehmi, babai i Amrit, në rroba të reja, me këmishë të mëndafshtë. Ai ishte nga fisi Sehm, kurse ata ishin sunduesit tanë. Ky e pyet Umerin: "Ç'është me ty?" Ai përgjigjet: "Populli yt konsideron se duhet të më mbysin për shkak se kam pranuar Islamin." El-Asi tha: "Ata nuk kanë rrugë gjer tek ti." Pastaj doli, e takoi turmën e njerëzve të cilët e kishin mbushur tërë luginën dhe i pyet: "Kah shkoni?" "Shkojmë tek Ibën Hattabi i cili ndërroi fenë." Ai u tha: "Ju nuk keni rrugë gjer tek ai." Pastaj ata u kthyen. Në versionin e Ibni Is'hakut qëndron: "Pasha All-llahun, dukeshin sikurse një grumbull rrobash të ndrydhura para tij." Kështu ka ndodhur me mushrikët.
E çka ka ndodhur me myslimanët?
Transmeton Muxhahidi nga ibën Abbasi, i cili thotë: "E kam pyetur Umer b. Hattabin si e ka fituar ofiqin El-Faruk?" Ai tha: "Hamza pranoi Islamin tre ditë para meje.", - pastaj më tregoi se si e kishte pranuar Islamin, e në fund më tha: "Përkatësisht, kur pranova Islamin pyeta: "O Resulull-llah! A jemi në anën e drejtë, qofshim gjallë apo të vdekur?" Më tha: "Po, pasha Krijuesin tim, ju jeni në anën e drejtë, qofshi gjallë apo të vdekur." Umeri tha: "E përse atëherë jemi duke u fshehur? Pasha Krijuesin, i Cili ta dërgojë të Vërtetën, do të dalim së bashku me ty. Pastaj dolëm jashtë. Hamza para tij, unë pas tij, e ai mes nesh sikurse në kurth. Hymë në mesxhid. I shikova kurejshitët dhe Hamzën. I kishte kapluar pikëllimi sikurse kurrë më parë. Resulull-llahu a.s. më quajti "El-Faruk."[12]
Ibni Mes'udi r.a. ka thënë: "Kurrë nuk kemi mundur të falemi të qetë në Ka'be, gjersa Umeri nuk e pranoi Islamin."[13]
Transmetohet nga Suhejbe b. Sinan Er-Rummiju se ka thënë: "Kur Umeri pranoi Islamin, Islami u forcua dhe ne filluam të ulemi në hallkë rreth Ka'bes. U ngritëm që publikisht ta bëjmë tavafin rreth Ka'bes dhe në kalim e sipër takoheshim me ata të cilët na bërtisnin, e edhe ne u përgjigjeshim ashtu siç meritonin."[14]
Transmetohet nga Abdullah b. Mes'udi: "Kemi qenë të ndihmuar dhe të forcuar që kur Umeri pranoi Islamin."[15]

30-11-06, 00:37	#199
AlbaPoweR Anëtarësuar: 21-11-06 Postime: 13	vazhdim. Umer b. El-Hattabi ishte guximtar i rrallë. Kalimi i tij në Islam, shkaktoi te mushrikët dhembje të madhe për shkak të humbjes së re, përbuzjes dhe dështimit të ri. Ndërsa myslimanët, vazhduan shtigjeve të gëzimit, nderit dhe lartësimit. Ibni Is'haku transmeton nga Umeri r.a. me senedin e pandërprerë të transmetuesve, që ka thënë: "Kur pranova Islamin, fillova të mendoj rreth asaj se kush është në Mekë armiku më i madh i Resulull-llahut a.s.? Thashë: Ebu Xhehli. Shkova tek ai dhe i trokita në derë. Ai doli para meje e tha: "Mirë se vjen! Çka të solli kështu?" Unë i thashë: "Erdha të të lajmërojë se e kam pranuar Islamin, se besoj All-llahun xh.sh. dhe Pejgamberin e Tij, Muhammedin a.s. dhe besoj atë që po i shpallet atij." Ai ma përplasi derën para fytyrës dhe briti: "Zoti të shëmtoftë ty dhe atë me çka ke ardhur!"[9] Ibni Xhevzi thotë se Umeri r.a. ka thënë: "Kur dikush pranonte Islamin, njerëzit mblidheshin rreth tij dhe e goditnin, e edhe ai i godiste ata. Kurse unë kur pranova Islamin, shkova t'i tregoj dajës tim El-As b. Hashimit, e ai ma mbylli derën dhe hyri në shtëpi. Pastaj i shkova një njeriu, njërit nga paria e Mekës - ndoshta ky ka qenë Ebu Xhehli - dhe e lajmërova, por edhe ky hyri në shtëpi."[10] Ibni Hishami thotë, e gjithashtu edhe Ibni Xhevzi, në formë të rezymuar, se Umeri, pas pranimit të Islamit, shkon tek Xhemil b. Muammer El-Xhumehiu, i cili mbante mend mirë dhe i transmetonte ligjërimet e njerëzve dhe i tregon se e kishte pranuar Islamin, kurse Xhemili bërtet me tërë fuqinë që kishte se Ibni Hattabi e kishte mohuar fenë. Umeri, prapa shpinës së tij, i thotë: "Ai gënjen, unë nuk e kam mohuar fenë, unë e kam pranuar Islamin." Njerëzit iu vërsulën Umerit, e Umeri iu vërsul atyre, dhe kështu u përleshën gjer në mesditë. Umeri lodhet dhe ulet të pushonte, e ata tubohen rreth tij. Umeri u thotë: "Veproni ashtu siç keni vendosur, por, betohem me All-llahun, edhe nëse jemi treqind, ose ju do të merrni kokat tona, ose ne tuajat."[11] Pas kësaj ndodhie, mushrikët vendosin ta mbysin Umerin në shtëpinë e tij. Buhariu transmeton nga Abdullah b. Umeri, i cili thotë: " Umeri rrinte në shtëpi i frikësuar, kur iu paraqit El-As b. Vail Es-Sehmi, babai i Amrit, në rroba të reja, me këmishë të mëndafshtë. Ai ishte nga fisi Sehm, kurse ata ishin sunduesit tanë. Ky e pyet Umerin: "Ç'është me ty?" Ai përgjigjet: "Populli yt konsideron se duhet të më mbysin për shkak se kam pranuar Islamin." El-Asi tha: "Ata nuk kanë rrugë gjer tek ti." Pastaj doli, e takoi turmën e njerëzve të cilët e kishin mbushur tërë luginën dhe i pyet: "Kah shkoni?" "Shkojmë tek Ibën Hattabi i cili ndërroi fenë." Ai u tha: "Ju nuk keni rrugë gjer tek ai." Pastaj ata u kthyen. Në versionin e Ibni Is'hakut qëndron: "Pasha All-llahun, dukeshin sikurse një grumbull rrobash të ndrydhura para tij." Kështu ka ndodhur me mushrikët. E çka ka ndodhur me myslimanët? Transmeton Muxhahidi nga ibën Abbasi, i cili thotë: "E kam pyetur Umer b. Hattabin si e ka fituar ofiqin El-Faruk?" Ai tha: "Hamza pranoi Islamin tre ditë para meje.", - pastaj më tregoi se si e kishte pranuar Islamin, e në fund më tha: "Përkatësisht, kur pranova Islamin pyeta: "O Resulull-llah! A jemi në anën e drejtë, qofshim gjallë apo të vdekur?" Më tha: "Po, pasha Krijuesin tim, ju jeni në anën e drejtë, qofshi gjallë apo të vdekur." Umeri tha: "E përse atëherë jemi duke u fshehur? Pasha Krijuesin, i Cili ta dërgojë të Vërtetën, do të dalim së bashku me ty. Pastaj dolëm jashtë. Hamza para tij, unë pas tij, e ai mes nesh sikurse në kurth. Hymë në mesxhid. I shikova kurejshitët dhe Hamzën. I kishte kapluar pikëllimi sikurse kurrë më parë. Resulull-llahu a.s. më quajti "El-Faruk."[12] Ibni Mes'udi r.a. ka thënë: "Kurrë nuk kemi mundur të falemi të qetë në Ka'be, gjersa Umeri nuk e pranoi Islamin."[13] Transmetohet nga Suhejbe b. Sinan Er-Rummiju se ka thënë: "Kur Umeri pranoi Islamin, Islami u forcua dhe ne filluam të ulemi në hallkë rreth Ka'bes. U ngritëm që publikisht ta bëjmë tavafin rreth Ka'bes dhe në kalim e sipër takoheshim me ata të cilët na bërtisnin, e edhe ne u përgjigjeshim ashtu siç meritonin."[14] Transmetohet nga Abdullah b. Mes'udi: "Kemi qenë të ndihmuar dhe të forcuar që kur Umeri pranoi Islamin."[15]