[Dilaver]

Platforma tinëzish të Veton Surroit

Sylejman Aliu

Pas të gjitha përpjekjeve të suksesshme për çorientimin e energjive të vullnetshme, në radhë të parë të popullit të varfër e të papunë të Kosovës, pastaj dhe të pjesës së shëndosh të klasës politike e institucionale të saj, si dhe pas nënshtrimit të plotë e shërbyes të PDK-së në favoret e tij krejtësisht anësore, në pamje të parë, por thelbësore për tronditjet e pareshtura të bërthamës së çështjes më historike të Kosovës, lideri i partisë reformiste ORA, Veton Surroi, nxori dhe vazhdon të nxjerrë platforma tinëzish të tij të njohura për të shembur e dërrmuar çdo vullnet qendror institucional e popullor për të ardhmen e Kosovës.

Nga qendra e tij e preokupimit mbledh gjitha periferitë e çështjeve dhe i sjell të papërpunuara në qendrën kolektive të vendimmarrjes dhe aty detyron një pjesë të të tjerëve, që “përkohësisht” të heqin vëmendjen nga çështjet e rëndësishme dhe të merren me përpunimin e lëndës së mbledhur nga Surroi nëpër të gjitha periferitë e tij të porositura.

Kur po bëhej gati që si parti dhe si lider i saj të konkurronte në zgjedhjet e kaluara, vetë Surroi pati deklaruar se ka dyzet milionë euro pasuri. As atëherë, as tash, nuk e tregoi dhe nuk e tregon prejardhjen e një pasurimi të tillë marramendës, që kish nisur që në vitet ’90-ta (mbase edhe më herët), gjatë dhe pas luftës! Nuk tregoi, sepse deri tash askush në Kuvendin e deputetëve të Kosovës këtë nuk e kishte kërkuar. Në të vërtetë, këtë kërkesë ua kishte mbytur me kohë vetë Surroi, duke ua servuar atyre në foltore periferinë e tij banale të “bindjeve të shëndetshme morale”, për të mos i lënë të hapin gojën për të. Disa njohës të mirë të tij thonë se ai s’e ka pasur dhe as e ka këtë pasuri, por e ka deklaruar me shpresë se mund të vinte në ndonjë segment pushteti dhe atje të marrë sa të mundet dhe këto marrje, pastaj, të mbulonte me pasurinë e deklaruar. Të tjerët, sidomos ish-kolegët e tij gazetarë, thonë se ai është pasuruar edhe më shumë se ç’është deklaruar,gjithnjë i ka zhvatur dhe përvetësuar të gjitha fondet e paracaktuara për të gjitha mediet në Kosovë, duke i lënë këto të fundit me gisht në gojë.

Shkathtësia e tillë manipuluese e Surroit vërtet është e saktë. Shkathtësia e tij e saktë u pa dhe shihet edhe në foltoren e Kuvendit të Kosovës dhe në programin e tij çorientues të çështjeve dhe të vullneteve të shëndosha të të tjerëve karshi zgjidhjes përfundimtare të çështjes së Kosovës, të ligjeve dhe, të krijimit të një teatri tragjik-komik të Kuvendit të Kosovës, ku shajnë mëkatarët, siç është Surroi dhe siç është Jakup Krasniqi dhe, detyrohen të mbrohen të pamëkatshmit e fjetur, të cilët i thuan të vërtetat shumë përgjumshëm. Në gjithë këtë proces manipulues të Surroit PDK-ja, në emër të solidarizimit si bashkopozitë me të, është shndërruar në shërbëtore të dëgjueshme dhe emocionale të Surroit. Shihet se tash për PDK-në s’ka rëndësi çfarë kërkon në këtë periudhë historikisht të rëndësishme Kosova, por çfarë mbështetje kërkon Veton Surroi.

Të gjithë kanë mundur ta vërejnë (sepse nuk është vështirë të vërehet) se Surroi, partia e tij, e lidhur imponueshëm në nyjën inferiore e emocionale edhe me PDK-në, jo vetëm u bënë përrallë, pikërisht në këtë periudhë historikisht të rëndësishme për Kosovën dhe për statusin e saj (që edhe për këto shkaqe po pësojnë shtyrje të pafundme afatesh), por dezintegruan plotësisht synimet e shëndosha të një pjese deputetësh dhe të një pjese të parisë së Kosovës. Meqenëse, siç thonë burimet e sigurta të ish-kreut të Kuvendit të Kosovës, mu pse akademik Daci s’kishte dashur të binte grackave e kurtheve, që kishte ngritur Surroi për interesat pasurore personale, ky i fundit kishte filluar dhe e mbaroi hakmarrjen ndaj ish-kryeparlamentarit, duke mos i dhënë as pesë para se, duke iu hakmarrë atij, po i hakmerrej Kosovës dhe të ardhmes së saj kaq të zhagitshme.

Kur të gjitha energjitë e vullnetit të mirë, edhe të liderëve partiakë, edhe të atyre institucionalë, kishin marrë kahet e shtjellimit të lëmshit të krijuar nga Surroi rreth një objekti parlamentar në Germi (objekti ndërtohej për Kosovën dhe jo për Dacin) dhe rreth një veture të “shtrenjtë” e të blinduar, që vinte për kryeparlamentarët edhe të ardhshëm (Kolë Berisha kishte deklaruar kur u bë kryeparlamentar se s’kishte bythë ai për një veturë të tillë, që do të thotë se kishte për karrigen e kryeparlamentarit dhe s’e kishte për veturë), harruan kërkesat e Kosovës. Që të dukeshin se s’i kanë harruar këto kërkesa, rrëmbyen mediet në të cilat derdhnin pa asnjë parallogari njohjesh të vërteta, premtimet për pavarësinë “në fund të këtij viti”. Njësoj vepruan një pjesë e mirë e opozitës dhe një pjesë e mirë e pozitës, pjesë këto që lidheshin përsëri me interesa personale në grupe uniteti e në grupe negociatorësh për të krijuar atje paqen e bashkëveprimit grupor të interesave.

Surroi, meqenëse është aty, në këto grupe, ka ulur zërin e kritikave dhe, që nga ai pozicion tash ka nisur, sërish në bashkëveprim me shërbëtorët e saj nga PDK-ja emocionale (pa menduar) dhe me një pjesë përçarësish të LDK-së (jo si bashkëveprues, por me qetësinë lejuese), iu kanë vërsulur Qeverisë së Kosovës (pas shprishjes së energjive të shëndosha në Kuvendin e Kosovës). sepse Surroi nuk e duron ekzekutivin e Kosovës, në të cilin nuk mund të ngjyej gishtin e uritur të tij. Ai kërkon rrëzimin e qeverisë dhe krijimin e një qeverie teknike, ku do të ishte edhe ai, në mos i pari. Deputeti i Surroit, Nazim Jashari, i mbërthyer në një skenar të tillë pikërisht në kohën kur Kosova po ndjen dhembje të mëdha, në emër të partisë (e fsheh padronin e tij) kërkon të shkojë edhe më larg. Është kundër proceseve tenderuese (për operatorin e dytë mobil dhe për fushën e energjisë). Thotë se këto duhet të ngjajnë pas zgjidhjes së statusit dhe se këto shtyrje s’qenkan gjë për Kosovën.

Natyrisht, ai ka të drejtë, sepse çështja e rëndësishme për të dhe për Surroin janë tenderët, që duhet t’i ketë ai në dorë dhe jo ekonomia e Kosovës dhe jo Kosova halleshumë. Ka të drejtë edhe Surroi, i cili me “kaq shumë djersë” është bërë milioner në Kosovën e varfër dhe në Kosovën e vrarë, sa tash prapa kurtheve të tilla të tij, brenda të cilave sharrojnë edhe bindjet e shëndosha, kërkoi dhe kërkon mëkatarë edhe aty ku s’ka, që të fsheh mëkatet e veta, të cilat s’e ka ndërmend t’i lë, por t’i disafishojë për pasurimin e vetvetes. Mbase njëjtë ngjet edhe me të përgjumurit deputetë dhe me të përgjumurit e mundshëm të shërbimeve hetuese, auditimesh dhe të drejtësisë, të lidhura duarsh me litarët e ndikimeve politike. Prandaj, pasuria dhe pasurimi i Veton Surroit nuk hetohet nga askush (edhe kur hetohet, heshtet), njësoj siç ndodhë me hetuesinë, prokurorinë dhe drejtësinë, kur është fjala të heshtja e mbuluar me kapakun politik për kallëzimin penal të para më shumë se një viti për ish-ministrin e Shërbimeve Publike Jakup Krasniqin. Të gjithë heshtin dhe në heshtje miratojnë rrëzimet e gjithanshme të Kosovës.

29.11.2006.