Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Arb · 02-12-06, 04:25

- MIQTE DHE ARMIQTE E QOSES

"Revolucionari i vonuar" Rexhep Qosja, ndërsa është kritik dhe llahtarisht arrogant me një grup të caktuar polikanësh në Tiranë, është krejt miqësor dhe elegant në marrëdhënie me disa të tjerë që kurrë nuk kanë folur mirë për çështjen shqiptare në përgjithësi dhe atë të Kosovës në veçanti.

Në grupin e politikanëve që Qosja i ka quajtur dikur "lisa" , ai duket se ka një simpati të veçantë ndaj Neritan Cekës dhe Frrok Çupit. I pari njihet si një njeriu që në vitin 1995 deklaroi se ishte i gatshëm të lironte krevatin e djalit të tij për një refugjat serb nga Bosnja dhe që në vitin 1997 ishte avokat i tresimbolit serb.

Po ky politikan nuk u pa ta bëntë një thirrjen e 1995-s të tillë në kohën kur në Shqipëri erdhën vëllezërit tanë nga Kosova. Gjithashtu duket se Qosja ka dashur ta shfajësojë Cekën për vizitën e bërë në vitin 1993 në Beograd.

Miku tjetër i Qoses me emrin Frrok Çupi nuk ka lënë gjë pa thënë kundër Kosovës, aqsa njëherë e ka pas reduktuar çështjen e Kosovës në atë mënyrë saqë të lihej përshtypja se nuk ekzistonte. Për Çupin nuk kishim çështje të Kosovës sepse burra të Kosovës ishin martuar me gra serbe dhe gra nga Kosova ishin martuar me burra serbë. Po ashtu Çupi ka nxitur integrimin e shqiptarëve në jetën politike të Serbisë në mënyrë që të sabotohej Republika e Kosovës. Çupi ka qenë një ndër ideologët rrebelimit "vorio-epirot" të 1997 dhe mik i afërt i "heroit të popullit" Myteza Çaushit.

Mirëpo këto gjëra {që i thamë sa për shembull}duket që nuk e kanë shqetësuar Qosen, përderisa ai thotë për Cekën dhe Çupin se janë "dy mendje brisk, dy mendje diamantore, në fjalën e të cilëve mund të pritet secili që nuk e peshon mirë fjalën e vet para se ta shqiptojë".

Për Çupin, Qosja thotë se ndaj tij ka mbajtur gjithnjë qëndrim të "theksueshëm miqësor" edhe pse në bisedën e fundit të tyre, ai "me përtesë merr pjesë në bisedë".

Sipas Qoses, Ceka i paska thënë se Berisha, Rugova dhe Bukoshi çështjen kombëtare e përdorin në funksion të pushtetit. Ky "konstatim" i avokatit të tresimbolit e ka detyruar Qosen ta quajë rrugën e Rugovës "rrugë e kuislingu". Si duket kjo është pritur me mjaft kënaqësi prej Cekës.

Si ta kuptojmë "kritikun" e madh dhe "atdhetarin" e flaktë Rexhep Qosja në këtë raste. E çfarë vlere mund të kenë kritikat e ashtuquajtura me vlerë "kombëtare" në rastet e tjera ?

Ndër miqtë e tij në Tiranë merret vesh se qenka edhe Ylli Popa, përndryshe Kryetar i Akademisë {gjumashe} të Shkencave të Shqipërisë. Ky i fundit njihet edhe si këshilltar i hirë-zisë së tij Anastasios Janullatos, i cili para 11 vjetësh kur erdhi në Shqipëri premtoi se do të ishte i përkohshëm këtu. Siç merret vesh në faqen 277 {1} të librit Qosja paska biseduar me Popën për "politikën e Greqisë në Kosovë". Merreni me mend se ç`mund të ketë katranosur Popa me Qosen për këtë gjë.

Për Qosen të gjithë majtistët e Tiranës janë burra të mençur pavarësisht se e bëjnë shkrumb e hi këtë vend. Sipas këtij parametri ai quan miq të tij Rexhep Mejdanin, Skënder Gjinushin, Namik Doklen, Pandeli Majkon etj.

Ndër miqtë e tij ai ka renditur edhe ish-Ministrin e Rendit Publik Petro Koçi, të cilit nuk ia di as emrin kur e quan Pandeli Koçi. Me Petron, Qosja paska udhëtuar edhe me helikopter.

Nga ana tjetër të gjithë armiqtë politikë të Qoses janë nga opozita e sotme, të cilët ndryshe nga shokët e tij nuk kanë ngritur ndonjëherë tre gishtat për djegien e Shqipërisë.

Në faqen 33 {2} të librit të tij ai thotë edhe këto fjalë: "Kurrë s`kam arritur ta kuptoj gjuhën e Sali Berishës". Ndërsa është për t`u kujtuar se gjuhën e majtistëve të Tiranës e ka kuptuar përhere fare mirë edhe kur ka qenë gjuhë e qartë antishqiptare.

- GAFAT HISTORIKE TE QOSES

Si profesor që është Rexhepit nuk i falen disa gafa të karakterit historik që ai ka bërë në librin e tij, duke treguar kështu se ka mangësi të dukshme në drejtim të njohjes së historisë së Shqipërisë. Këto duken më shumë në kapitullin "Tëgjitha përdorimet dhe keqpërdorimet e fjalës tradhtar", kapitull që qenka nxitur nga një artikull i Koço Danajt në shtyp. Për Qosen "tradhëtaët" ndahen në disa palë. Ai thotë se "pala e Nolit quante tradhëtarë Ahmet Zogun, Xhaferr Ypin, Sulejman Delvinën, Turhan Pashën, Esat Toptanin" dhe se Noli ishte vetëm për ndëshkimin "moral" të "tradhëtarëve" {faqe 220-2}.

Këtu është për t`i kujtuar Rexhepit se Sulejman Delvina nuk ka qenë kundërshtar i Nolit sepse në qeverinë e tij ishte Ministër i Jashtëm dhe pas dështimit të saj u largua bashkë me të jashtë atdheut. Ndërsa sa për ndëshkimin moral duhet thënë se kjo nuk është ashtu siç thotë Qosja pasi njihen ndëshkimet në kohën e qeverisë noliste apo për gjyqet politke të saj.

Po në faqen e sipërcituar Qosja thotë se "pala e Zogut quante tadhëtarë Fan Nolin, Luigj Gurakuqin, Bajram Currin, Avni Rustemin, Koço Kotën, Et`hem Toton, Ismet Toton". Sipas Qoses Zogu i ndëshkonte "tadhëtarët" me "vrasjen e tyre". Për sa thotë Qosja më sipër mund të thuhet se gjatë kohës së Zogut cilësimet "tradhëtarë" për personat e sipërpërmendur janë të kufizuara për të mos thënë që nuk ekzistojnë.

Ndërsa nuk e kuptpjmë pse Qosja ka shpallur armik të Ahmet Zogut dhe e ka dënuar vdekje edhe kryeministrin e monarkisë Kostaq Koota. Ky i fundit asnjëherë nuk ka qenë kundërshtari i Ahmet Zogut, e aq më tepër nuk mund të dënohej prej tij.

Qosja ka vizituar në Tiranë edhe godinën e Akademisë së Shkencave për të cilën thotë se ka qenë godinë e "qeverisë së lavdishme të Fan Nolit".

Së pari Qosja gabon në cilësorin "e lavdishme" kur dihet fare mirë se vetëm e lavdishme nuk ishte qeveria e Fan Nolit.

Së dyti asnjë ditë nuk ka qenë qeveria e Nolit në godinën e sipërpërmendur, por ka qenë në atë vend ku ka një pllakë përkujtimore sot.

Qosja as që di ta mbrojë Fan Nolin për atë që ai ka të vlefshme. Ai mjaftohet vetëm në anë revolucionare të tij. Në intervistën që i ka dhënë gazetës "Zëri" më 15 qershor 1996, Qosja periudhat pushtetore në Shqipëri i ka ndarë në tri kohë. Në të parën ai ka vlerësuar kohën e "prijësit të revolucionit demokratik Fan Noli", në të dytën kohën e Enver Hoxhës dhe në të tretën periudhën e pluralizmit.

Qosja nuk para e ka të qartë as konceptin e figurës së tradhtarit në Shqipëri. Për të të gjithë ata që realisht janë shfaqur tradhëtarë të këtij vendi dhe që fatkeqësisht rezultojnë miq të tij, janë "burra të mirë". Qosja tradhëtarët i kërkon patjetër tek emrat e "kalaboracionistëve" të Luftës së Dytë Botërore dhe tek ata që nuk i cilëson miq të tij. Ai i kundërshton zërat që thonë se ka shumë tradhëtarë në Shqipëri. Natyrisht mund të ketë ekzagjerime, por gjendja e sotme e Shqipërisë është treguesi më i mirë se nuk kemi numur të vogël tradhëtarësh.

Tek viktimat e "propagandave të shfrenuara", Qosja plot dëshirë ka futur veten e tij dhe avokatin e tresimbolit serb Neritan Ceka. Për të armik dhe tradhëtar i barabartë me Esat Toptanin është Ibrahim Rugova {shih faqe 229-2}.

Kur vjen puna për të thënë të vërtetën për organizatën terroriste serbe "Dora e Zezë"{faqe362-1}, Qosja nuk e thekson se edhe Isa Boletinin ka bashkëpunuar me këtë organizatë, por justifikon edhe marrjen e armëve nga Serbia për të luftuar Turqinë në vitin 1912.

Ndërsa tek figurat e shquara Qosja krahas Kostandin Kristoforidhit fut edhe "revolucionarin demokratik" Dritëro Agolli, që njihet ndër të tjera edhe si një tjetër ideolog famëkeq i 1997. A mund të shkojë Kristoforidhi në një krah me Dritëro Agollin ?

- NJE VEPER QE I SHERBEN MASHTRIMIT DHE GENJESHTRES

Për fat të keq rreth 800 faqet e ditarit politiko-letrar të Rexhep Qoses, kanë për ta kujtuar këtë të fundit si një njeri të pareformueshëm që nuk reflektoi në asnjë rrethanë për gafën e rëndë të "revolucionit të vonuar demokratik të 1997". Çdo gjë mund t`i falet një njeriu si Rexhep Qosja, por kurrënuk mund t`i falet mbështetja me vetëdijë e aksioneve terroriste që u zhvilluan në Shqipëri në vitin 1997 në emër të "çlirimit të Vorio-Epirit".

E për të mos u mjaftuar me kaq Qosja nuk ka hequr dorë nga tifozeria e tij për të majtën shqiptare ndonëse kjo shfaqet më kozmopolite se kurrë. Nuk mund të përcjellësh "tronditjen e shekullit" tek lexuesi duke i paraqitur drejtuesit e të majtës shqiptare krejt ndryshe nga sa janë.

Tronditja e shekullit ka përmasa krejt të tjera nga sa e paraqet Rexhep Qosja. Dhe kjo do ta kujtojë në histori Qosen gjithnjë jo për mirë. Aq më tepër që Shqipëria që ka vuajtur nga Rexhepi i saj do të kujtojë për keq edhe adashin e tij në Kosovë.

02-12-06, 04:25	#72
Arb Anëtarësuar: 09-10-04 Vendndodhja: Little Dardania, NEW YORK Postime: 11,439	- MIQTE DHE ARMIQTE E QOSES "Revolucionari i vonuar" Rexhep Qosja, ndërsa është kritik dhe llahtarisht arrogant me një grup të caktuar polikanësh në Tiranë, është krejt miqësor dhe elegant në marrëdhënie me disa të tjerë që kurrë nuk kanë folur mirë për çështjen shqiptare në përgjithësi dhe atë të Kosovës në veçanti. Në grupin e politikanëve që Qosja i ka quajtur dikur "lisa" , ai duket se ka një simpati të veçantë ndaj Neritan Cekës dhe Frrok Çupit. I pari njihet si një njeriu që në vitin 1995 deklaroi se ishte i gatshëm të lironte krevatin e djalit të tij për një refugjat serb nga Bosnja dhe që në vitin 1997 ishte avokat i tresimbolit serb. Po ky politikan nuk u pa ta bëntë një thirrjen e 1995-s të tillë në kohën kur në Shqipëri erdhën vëllezërit tanë nga Kosova. Gjithashtu duket se Qosja ka dashur ta shfajësojë Cekën për vizitën e bërë në vitin 1993 në Beograd. Miku tjetër i Qoses me emrin Frrok Çupi nuk ka lënë gjë pa thënë kundër Kosovës, aqsa njëherë e ka pas reduktuar çështjen e Kosovës në atë mënyrë saqë të lihej përshtypja se nuk ekzistonte. Për Çupin nuk kishim çështje të Kosovës sepse burra të Kosovës ishin martuar me gra serbe dhe gra nga Kosova ishin martuar me burra serbë. Po ashtu Çupi ka nxitur integrimin e shqiptarëve në jetën politike të Serbisë në mënyrë që të sabotohej Republika e Kosovës. Çupi ka qenë një ndër ideologët rrebelimit "vorio-epirot" të 1997 dhe mik i afërt i "heroit të popullit" Myteza Çaushit. Mirëpo këto gjëra {që i thamë sa për shembull}duket që nuk e kanë shqetësuar Qosen, përderisa ai thotë për Cekën dhe Çupin se janë "dy mendje brisk, dy mendje diamantore, në fjalën e të cilëve mund të pritet secili që nuk e peshon mirë fjalën e vet para se ta shqiptojë". Për Çupin, Qosja thotë se ndaj tij ka mbajtur gjithnjë qëndrim të "theksueshëm miqësor" edhe pse në bisedën e fundit të tyre, ai "me përtesë merr pjesë në bisedë". Sipas Qoses, Ceka i paska thënë se Berisha, Rugova dhe Bukoshi çështjen kombëtare e përdorin në funksion të pushtetit. Ky "konstatim" i avokatit të tresimbolit e ka detyruar Qosen ta quajë rrugën e Rugovës "rrugë e kuislingu". Si duket kjo është pritur me mjaft kënaqësi prej Cekës. Si ta kuptojmë "kritikun" e madh dhe "atdhetarin" e flaktë Rexhep Qosja në këtë raste. E çfarë vlere mund të kenë kritikat e ashtuquajtura me vlerë "kombëtare" në rastet e tjera ? Ndër miqtë e tij në Tiranë merret vesh se qenka edhe Ylli Popa, përndryshe Kryetar i Akademisë {gjumashe} të Shkencave të Shqipërisë. Ky i fundit njihet edhe si këshilltar i hirë-zisë së tij Anastasios Janullatos, i cili para 11 vjetësh kur erdhi në Shqipëri premtoi se do të ishte i përkohshëm këtu. Siç merret vesh në faqen 277 {1} të librit Qosja paska biseduar me Popën për "politikën e Greqisë në Kosovë". Merreni me mend se ç`mund të ketë katranosur Popa me Qosen për këtë gjë. Për Qosen të gjithë majtistët e Tiranës janë burra të mençur pavarësisht se e bëjnë shkrumb e hi këtë vend. Sipas këtij parametri ai quan miq të tij Rexhep Mejdanin, Skënder Gjinushin, Namik Doklen, Pandeli Majkon etj. Ndër miqtë e tij ai ka renditur edhe ish-Ministrin e Rendit Publik Petro Koçi, të cilit nuk ia di as emrin kur e quan Pandeli Koçi. Me Petron, Qosja paska udhëtuar edhe me helikopter. Nga ana tjetër të gjithë armiqtë politikë të Qoses janë nga opozita e sotme, të cilët ndryshe nga shokët e tij nuk kanë ngritur ndonjëherë tre gishtat për djegien e Shqipërisë. Në faqen 33 {2} të librit të tij ai thotë edhe këto fjalë: "Kurrë s`kam arritur ta kuptoj gjuhën e Sali Berishës". Ndërsa është për t`u kujtuar se gjuhën e majtistëve të Tiranës e ka kuptuar përhere fare mirë edhe kur ka qenë gjuhë e qartë antishqiptare. - GAFAT HISTORIKE TE QOSES Si profesor që është Rexhepit nuk i falen disa gafa të karakterit historik që ai ka bërë në librin e tij, duke treguar kështu se ka mangësi të dukshme në drejtim të njohjes së historisë së Shqipërisë. Këto duken më shumë në kapitullin "Tëgjitha përdorimet dhe keqpërdorimet e fjalës tradhtar", kapitull që qenka nxitur nga një artikull i Koço Danajt në shtyp. Për Qosen "tradhëtaët" ndahen në disa palë. Ai thotë se "pala e Nolit quante tradhëtarë Ahmet Zogun, Xhaferr Ypin, Sulejman Delvinën, Turhan Pashën, Esat Toptanin" dhe se Noli ishte vetëm për ndëshkimin "moral" të "tradhëtarëve" {faqe 220-2}. Këtu është për t`i kujtuar Rexhepit se Sulejman Delvina nuk ka qenë kundërshtar i Nolit sepse në qeverinë e tij ishte Ministër i Jashtëm dhe pas dështimit të saj u largua bashkë me të jashtë atdheut. Ndërsa sa për ndëshkimin moral duhet thënë se kjo nuk është ashtu siç thotë Qosja pasi njihen ndëshkimet në kohën e qeverisë noliste apo për gjyqet politke të saj. Po në faqen e sipërcituar Qosja thotë se "pala e Zogut quante tadhëtarë Fan Nolin, Luigj Gurakuqin, Bajram Currin, Avni Rustemin, Koço Kotën, Et`hem Toton, Ismet Toton". Sipas Qoses Zogu i ndëshkonte "tadhëtarët" me "vrasjen e tyre". Për sa thotë Qosja më sipër mund të thuhet se gjatë kohës së Zogut cilësimet "tradhëtarë" për personat e sipërpërmendur janë të kufizuara për të mos thënë që nuk ekzistojnë. Ndërsa nuk e kuptpjmë pse Qosja ka shpallur armik të Ahmet Zogut dhe e ka dënuar vdekje edhe kryeministrin e monarkisë Kostaq Koota. Ky i fundit asnjëherë nuk ka qenë kundërshtari i Ahmet Zogut, e aq më tepër nuk mund të dënohej prej tij. Qosja ka vizituar në Tiranë edhe godinën e Akademisë së Shkencave për të cilën thotë se ka qenë godinë e "qeverisë së lavdishme të Fan Nolit". Së pari Qosja gabon në cilësorin "e lavdishme" kur dihet fare mirë se vetëm e lavdishme nuk ishte qeveria e Fan Nolit. Së dyti asnjë ditë nuk ka qenë qeveria e Nolit në godinën e sipërpërmendur, por ka qenë në atë vend ku ka një pllakë përkujtimore sot. Qosja as që di ta mbrojë Fan Nolin për atë që ai ka të vlefshme. Ai mjaftohet vetëm në anë revolucionare të tij. Në intervistën që i ka dhënë gazetës "Zëri" më 15 qershor 1996, Qosja periudhat pushtetore në Shqipëri i ka ndarë në tri kohë. Në të parën ai ka vlerësuar kohën e "prijësit të revolucionit demokratik Fan Noli", në të dytën kohën e Enver Hoxhës dhe në të tretën periudhën e pluralizmit. Qosja nuk para e ka të qartë as konceptin e figurës së tradhtarit në Shqipëri. Për të të gjithë ata që realisht janë shfaqur tradhëtarë të këtij vendi dhe që fatkeqësisht rezultojnë miq të tij, janë "burra të mirë". Qosja tradhëtarët i kërkon patjetër tek emrat e "kalaboracionistëve" të Luftës së Dytë Botërore dhe tek ata që nuk i cilëson miq të tij. Ai i kundërshton zërat që thonë se ka shumë tradhëtarë në Shqipëri. Natyrisht mund të ketë ekzagjerime, por gjendja e sotme e Shqipërisë është treguesi më i mirë se nuk kemi numur të vogël tradhëtarësh. Tek viktimat e "propagandave të shfrenuara", Qosja plot dëshirë ka futur veten e tij dhe avokatin e tresimbolit serb Neritan Ceka. Për të armik dhe tradhëtar i barabartë me Esat Toptanin është Ibrahim Rugova {shih faqe 229-2}. Kur vjen puna për të thënë të vërtetën për organizatën terroriste serbe "Dora e Zezë"{faqe362-1}, Qosja nuk e thekson se edhe Isa Boletinin ka bashkëpunuar me këtë organizatë, por justifikon edhe marrjen e armëve nga Serbia për të luftuar Turqinë në vitin 1912. Ndërsa tek figurat e shquara Qosja krahas Kostandin Kristoforidhit fut edhe "revolucionarin demokratik" Dritëro Agolli, që njihet ndër të tjera edhe si një tjetër ideolog famëkeq i 1997. A mund të shkojë Kristoforidhi në një krah me Dritëro Agollin ? - NJE VEPER QE I SHERBEN MASHTRIMIT DHE GENJESHTRES Për fat të keq rreth 800 faqet e ditarit politiko-letrar të Rexhep Qoses, kanë për ta kujtuar këtë të fundit si një njeri të pareformueshëm që nuk reflektoi në asnjë rrethanë për gafën e rëndë të "revolucionit të vonuar demokratik të 1997". Çdo gjë mund t`i falet një njeriu si Rexhep Qosja, por kurrënuk mund t`i falet mbështetja me vetëdijë e aksioneve terroriste që u zhvilluan në Shqipëri në vitin 1997 në emër të "çlirimit të Vorio-Epirit". E për të mos u mjaftuar me kaq Qosja nuk ka hequr dorë nga tifozeria e tij për të majtën shqiptare ndonëse kjo shfaqet më kozmopolite se kurrë. Nuk mund të përcjellësh "tronditjen e shekullit" tek lexuesi duke i paraqitur drejtuesit e të majtës shqiptare krejt ndryshe nga sa janë. Tronditja e shekullit ka përmasa krejt të tjera nga sa e paraqet Rexhep Qosja. Dhe kjo do ta kujtojë në histori Qosen gjithnjë jo për mirë. Aq më tepër që Shqipëria që ka vuajtur nga Rexhepi i saj do të kujtojë për keq edhe adashin e tij në Kosovë.