Shpresa e fundosur
E thelluar ne heshtjen misterioze rri pran dritares dhe sodis natyren.Asgje nuk me terheq,as pamja e bukur e qytetit,e as gjelberimi i natyres.Lumturia,kenaqesia,gezimi im jan shuar.Ti tash je larg meje.Lotet me rrjedhin.Trupi me dridhet tek te shkruaj keta pak rreshta.Nuk mund ta kuptoj c fat paskam!Fat misterioz.Gjithher te zhgenjehem!Ku eshte rruga ime e mbare.Ne kohen me te mire te jetes e plagosa zemren time.Lejova qe te ekzistosh ne jeten time!Atehere kur fillova ti degjoj fjalet e tua,premtimet e tua isha e lumtur.Por,shpejt u zhgenjeva,sepse ato kishin qen vetem mashtrime.Per nje cast e largoj lapsin e fletoren dhe zhgrehem ne vaj.Por,lotet jan bere pjese e zakonshme e jetes sime!Cili qe shkaktari i ndarjes sone? Pse?Keto pyetje ma shpojne zemren tej e per tej.E kujt ti drejtohem?Kujt ti flas?!Askush nuk do te me pergjigjet.Vetmia,heshtja kan ber vend rreth meje.E ne heshtje vuaj,pres.E,a jetohet me pritje?!A do te kthehesh perseri ne jeten time?
|