NGA DRITA-NE ERRESIR
Qetesi.Kudo perreth meje qetesi.Mendimet e mia jan perseri diku ne te kaluaren,ne ato ditet e rralla kur e kam ditur se cka do te thot te dashurosh dike.Ishte ajo nji koh plot jet e shprese qe edhe mua dikush te me doj,te me dashuroj.Mirpo e tera humbi bashke me ty.Do te jepja gjithcka ne bot po te te ktheja ty dhe gjithe at lumturi qe pata me ty!Por,asgje me nuk mund te kthehet>Pas teje humba edhe une.Humba ne nje rugice ku nuk ka me kthim prapa.Dhe,ende te dua,edhe pse ka koh qe ke ikur, ka koh qe ke humbur,ka koh nuk te shoh me!Vrapoj pas hijes sate te te them se te dua,te ti them fjalet me te mira te dashuris, fjalet me te mira te zemres.
Por, fati im ishte vetem nji drit e humbur ne fund te tunelit,nga i cili tashme nuk deshiroj te terhiqem.Ishte ftohte dhe dridhesha. Ishte erresire dhe nuk shihja asgje,por doja vetem nji gje: te qendroja aty!Ma zgjate doren dhe me terhoqe nga erresira drejt drites!Me fale dashurin.Dhe e dija se drita do te me verboj, porse dashuria me mbante gjalle.U bere qellimi im kryesor i jetes .
Gjithmon do te te dua!......
|