Tha: (fes-elu ehledh-dhikri)¹
se duhet tė mbushet fiqiri.
Kot mė kot ne nuk besojmė,
por pyesim e mėsojmė.
Tė detyruar nuk jemi,
si thotė hoxha tė themi.
Ne aforoz s njohim fare,
zgjedhėn e kemi pėr mare.
Mėkatet s i kallėzojmė,
hoxhėvet nuk i u bėzojmė.
Drejt pėr drejt Zotin thėrresim,
dhurim veē prej Atij presim.
Profetėt njerėz i njohim,
ndėr ta fuqi Zoti s shohim.
Tha: Teurati s u ndėrrua,
si duhej u shenjtėrua.
Thashė: shkoj biseda gjatė,
Isai vetė past uratė.
I u thoshte pėrse e ndėrruat,
Teuratin, na turpėruat.
Asnjė shkronjė mos trazoni,
se nderin krejt ia rrėzoni.
S e ndėgjoj far e mallkuar
as pak Isan e bekuar.
ا shapitėr tė kapē nė dorė,
plot gabime gjen i gjorė!
Tė tė them disa pėr shembėll,
mbase nuk tė vjen dhe ėmbėl.
Pėr Lut pejgamberin thotė,
fjalė tė ndyta mė kotė.
I dehur kur paska qėnė,
me tė bijat paska rėnė.
Prej sij barsė paskan mbetur,
paskan lindur, qėnkan shkretur.
Edhe pėr shumė tė tjerė,
¹Ajeti thotė: kur tė mos dini pyesni mė tė diturit.
njerėz qė ishin pejgamberė,
i poshtėron aq shumė,
sa t i marē t i flaksh nė lumė.
Thotė pėr gjarprin Teurati,
gjith dimrin ha kokė-thati
dhe edhe fle gjer nė verė,
pastaj zgjohet, del merr erė.
Pėr katėr lumenj nė botė,
nga parajsi dalin thotė!
Me qerre e tėrheqin djellin,
si njė shoshė e njeh qiellin.
Mbi njė ka e pėrmban dhenė,
jep tėrmet bėn kijamenė.
Kėsi sende ka Teurati,
tė cilat Musai s i pati.
Por i shpifnė Jahudinjtė,
pa pikė turpi, faqe-zinjtė.
|